"Alo efendim nisa"diye açtım telefonu "ya ayşe ben şey dicektim hani bizim şu varya" dediğinde hiçbişey anlamadığımdan sordum"ne var kızım" diye sorduğumda hemen arkamdan bağırarak "emre seni sevmiş ve sana çıkma teklif ediyo kızım"diyr bağırdığında bağrasım geldi ama bu mağazaya rezil olmak istemem tabi "ben evet desem üzülür müsün"diye sormak zorunda kaldım sonuçta insaflı bir arkadaş olalım (evet üzülürüm desede yinede çıkarım o ayrı)"hayır ayşe alışkınım zaten"dediğinde içinde bir patlama olmadı değil "tamam o zaman söylersin evet diyorum" ay bir an kendimi evlenir gibi hissettim "tamam söylerim sen akşamda konuşmak istersen faceden ekle ama galiba o sana istek göndermiş"dediğinde kulaklıklarımı takıp (aramayı sonlandırmamak için oda) hemen facebooka girdim "evet istek atmış,neyse sen söyletsin yine evet" bak yine evleniyo gibi hissettim.
