I wish that i'm (not) famous.

Springen? Of niet?

Jay P.O.V
"Er is een kans dat ze uit haar coma ontwaakt met een handicap." Zegt de dokter.
Dit kan ik niet aanhoren! Ik kan dit niet! Ik ren weg, weg uit het ziekenhuis, weg van Zoey en Anne.
Waarheen? Geen idee. Of toch wel. Ik moet boeten voor wat ik heb gedaan. Zelfs al is dat voor eeuwig.
In de verte zie ik een brug. Ik ren er heen, zonder dat ik het door heb. Mijn geweten heeft de macht over mij.
Dit is duidelijk ze willen dat ik boet. Dat ik boet voor wat ik hun heb aangedaan. Ik snap het volkomen! Het is de enige oplossing. Als ik ben aangekomen bij de brug twijfel ik toch. Ik ga bij de rand staan. Opeens hoor ik 2 stemmen in mijn hoofd. "Doe het! Je bent een domme sukkel, jij hebt hiervoor gezorgd!" Hij heeft gelijk. "NEE, doe het NIET! Jij kan hier NIKS aan doen! Weetje hoeveel pijn je mensen doet als je nu gaat springen?! Denk je dat Zoey dit gewild heeft?! Of Anne?! Doe het NIET!" Dat is waar! Ik doe hier heel veel mensen mee pijn! "Denk is even na, hoe veel pijn je nu mensen al doet zoals Anne?! Je kan niet normaal meer over straat! En jij wilt doorleven?!" Okay! Ophouden nu geweten! Ik moet nu een beslissing maken! Ik doe wat mijn geweten zegt. Ik kan er niks aan doen. Maar het slechte geweten heeft de macht over me. Ik klim op de rand van de brug. Achter me hoor ik mensen nog roepen zoals: "jongen, kom daar van af! Doe het niet HELP!" Maar het boeit me allemaal niet meer. Straks is mijn hele leven toch al verpest. "Ik tel tot drie en dan spring ik." Spreek ik met mezelf af. 1, rillingen 2, hap adem 3, daar ga ik. Voor ik het door heb val ik naar beneden. Niet lang daarna voel ik het koude water om me heen. En dan word alles zwart.

Anne P.O.V
Jay is net huilend weg gerend. Ik wil er achter aan gaan, maar de dokter houdt me tegen. "Laat hem maar even, hij moet dit ook allemaal even verwerken. En ieder doet dat op een eigen manier." "U heeft gelijk." Zeg ik. De dokter geeft me een kleine glimlach. Even vergeet ik alles, ik smelt. Die lach zo mooi, en zijn ogen, die zijn- STOP! Je kan niet verliefd worden op de dokter van je dochter die in COMA ligt! Maar natuurlijk, dit overkomt mij weer. Ik ontwaak uit mijn trans door een hand die voor mijn ogen schudt. "Mevrouw, hallo bent u er nog?" Vraagt de dokter. "Sorry, ik zat even te denken. "En waarover dan?" Vraagt hij verdomd sexy. "O-over jou.." Zeg ik. "Mij?" Vraagt hij. "Jouw beroep." zeg ik snel. "Hmm. Jaja." Zegt de dokter lachend. Ik lach ongemakkelijk mee. "Ik denk dat ik maar eens ga." Zeg ik. "Ja dat is goed. of wilt u een extra bed bij uw dochter?" Vraagt hij. "Zou dat kunnen?" Vraag ik blij. "Ja natuurlijk! Alles voor zo'n mooie vrouw!" Hij knipoogt. Ik word helemaal warm van binnen en begin te blozen. Snel kijk ik de andere kant op zodat hij het niet ziet. "Loopt u even mee?" Vraagt hij. "Ja!" Antwoord ik. Dit wordt nog wat.. Denk ik bij mezelf.

P.O.V Eva
Ik maak me echt zorgen om Zoey! Ze is niet op school, heeft zich niet afgemeld, en heeft me zelfs geen berichtje gestuurd. Ja, dan word ik bezorgd! Als er maar niks ergs gebeurd is! En trouwens Jay is er ook al niet.. Beetje raar. "Eva?" Vraagt onze mentor die blijkbaar in de klas is gekomen. "Ja?" Antwoord ik. "Kan je even meelopen alsjeblieft?" "Is goed." "En neem je spullen maar mee." Zegt hij nog. Ik pak mijn spullen in en verlaat de klas. We lopen even een stukje en dan zegt hij: "We hebben nieuws over Zoey.." "Oh! Eindelijk! Waar is ze?" Antwoord ik blij. "Het spijt me maar ze heeft een ongeluk gehad." Nee! Dat kan niet! "Ma-aar hoe?! Antwoord ik. Ik krijg tranen in mijn ogen. "Ze is aangereden. Ze ligt nu in het ziekenhuis, en.." Verder gaat hij niet. "En wat?!" Zeg ik. Hij zucht. "Het spijt me, maar Zoey ligt in een coma. En ze heeft ook wat dingen gebroken." Zegt hij teneergeslagen. Ik barst in huilen uit. Waarom nou net weer mijn beste vriendin?! "We hebben besloten dat je naar haar toe mag gaan. Jay is daar ook al." Daar was Jay dus. "Dankuwel." Zeg ik. "Dat is wel het minste wat we kunnen doen." Glimlacht hij zwak. "Als jij even je jas enzo pakt, vertel ik even aan je leraar dat je weg bent oké?" Vraagt hij. "Is goed." Antwoord ik zwak. Hij wrijft even over mijn rug en loopt dan terug naar de klas.

~tijdsprong naar 19:00~

Ik ben net naar Zoey geweest, en het ging niet goed met haar. Ik heb daar veel gehuild, net zoals Anne. En oja, belangrijk! Jay is vermist! Super erg! Ik hoorde iets van dat hij huilend weg was gerend. Als het maar goed met hem gaat! De politie is al aan het zoeken. Misschien hebben ze hem al wel! Op dat moment word ik gebeld door Anne.

~gesprek tussen Eva en Anne~

E: hee Anne,
A: hoi Eva, ik moet je iets belangrijks vertellen..
E: vertel maar..
A: Jay ligt ook in het ziekenhuis!
E: WATTT?! Wat is hier aan de hand?! Ik barst in tranen uit.
A: hij heeft geprobeerd zelfmoord te plegen door van een brug af te springen. Anne huilt nu ook.
E: ben jij in het ziekenhuis?!
A: ja!
E: ik kom er meteen aan!

~einde gesprek~

"MAM, PAP!" Schreeuw ik nog half huilend. "Wat is er meid?" Vraagt mijn moeder bezorgd. Mijn vader komt er ook aan lopen. "Jay ligt ook in het ziekenhuis! Hij heeft geprobeerd zelfmoord te plegen!" Ik snik nog harder. "Ach nee, wat erg!" "Je wil nu zeker naar hem toe?" Vraagt mijn vader. "Ja, wil één van jullie me alsjeblieft brengen?" Vraag ik. "Natuurlijk meid!" Zegt mijn moeder. Ik doe snel mijn schoenen en mijn jas aan. Ik pak alvast de auto sleutel en wacht tot mijn moeder klaar is. Als ze klaar is ren ik naar de auto. Mijn moeder komt er ook achteraan lopen.

~in het ziekenhuis~

Snel ren ik naar de afdeling van Zoey en zie Anne bijna huilend op een stoel zitten. Ik ren naar haar toe en geef haar een knuffel. Het is misschien raar, maar dat boeit me nu even geen ene flikker! Ook mijn moeder geeft haar een knuffel. Ze praten wat. Opeens zie ik Jay liggen, he, in dezelfde kamer als die van Zoey. "Ik ga even naar hun toe." Kondig ik aan. Is goed meid." Zegt Anne. Trillend loop ik naar binnen, bang, bang voor de harde waarheid. En zoals ik al had gedacht, Jay's gezicht is blauw. En zijn armen zijn wit. Ook hij ligt in coma. Waarschijnlijk er nog erger aan toe dan Zoey. Het is verschrikkelijk om je twee beste vrienden daar zo te zien liggen. Het voelt alsof de de hele wereld om je heen instort.
Of de grond onder je voeten verdwijnt. Of nee, dat is geen gevoel, ik voel geen grond meer, en niet lang daarna word alles zwart. Pikzwart.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hi people, weer een chappiee x ;p
Hoop dat jullie het leuk vinden.
xx Eva