I wish that i'm (not) famous.

Ziekenhuis.

P.O.V Jay

Ik zit met mijn vader in de auto op weg naar school.
Ja ik word vandaag gebracht.
Mijn fiets is naar de fietsenmaker en ik pas niet op die van mijn vader.
En op die van mijn moeder ga ik echt niet! Dan schaam ik me dood!
Het voordeel is, dat je er lekker snel bent.
We komen bij een kruispunt aan.
Dan gaat alles heel snel.
Een meisje let niet op, en ziet onze auto niet.
'PAP!" Schreeuw ik nog maar het is te laat.
Ze komt onder de auto terecht!
Snel stap ik uit. Snel ren ik naar het meisje toe.
Tot, tot ik zie wie het is. Mijn hart breekt! Tranen benen zich een weg over mijn wangen.
'Zoey.. Het is Zoey" snik ik.
Ik ontwaak uit mijn trans en loop snel verder.
Huilend kniel ik bij haar neer.
Mijn vader komt er ook bij zitten.
"Het spijt me jongen"
"Het geeft niet pap, je kon er niks aan doen."
Ik hoor een ambulance aankomen rijden.
Iemand heeft het vast gezien en gebeld.
Ambulancebroeders leggen haar op een brancard en tillen het de auto in.
'Familie?" Vraagt één van de broeders.
"Soort van." Antwoord ik kil.
In principe ben ik bijna familie. Ik ben haar beste vriend!
"Vooruit je mag mee."
"Dankuwel." antwoord ik.
"Jongen, ik moet naar mijn werk, red je het verder alleen? Bel me maar als er iets is." Zegt mijn vader.
"Ja pap, ga nu maar."
Ik stap in de ambulance en hij rijdt weg.
Op naar het ziekenhuis.
Ondertussen zijn er allemaal mensen bezig slangetjes te koppelen aan Zoey.
Ik hoop zo dat het goed komt! Ik weet dat het niet mijn schuld is, of die van mijn vader maar toch voel ik me vreselijk schuldig!
"Pardon, mag ik misschien iets vragen?" Vraag ik voorzichtig.
"Natuurlijk jochie, je wilt zeker weten wat er aan de hand is, of niet?" Vraagt een man.
"Ja inderdaad." Antwoord ik.
"Nou ik moet u helaas vertellen dat ze in coma ligt." Zegt hij.
Mijn hart breekt. In coma.. Ze ligt in coma. Ik kan het niet geloven.
"Haar kansen zijn nog redelijk groot, 76% dus het gaat nog goed." Zegt hij er achter aan.
Ik laat opgelucht een zucht los. In ieder geval nog één oppeppertje.
Ik voel dat de wagen stopt, wat betekent dat we er zijn.
Ik word aan de kant geduwd door allemaal mannen. Ik ren er snel achteraan, de gangen door tot ze een kamer in gaan.
Ik wil er ook in gaan, maar word tegen gehouden.
"Het spijt me jongeman, maar u mag hier niet verder." Zegt een vrouw.
Teleurgesteld ga ik op één van de stoelen in de wachtkamer zitten.
Ik zit niet alleen. Ik kijk de kamer rond en zie: een huilende vrouw, een man met een kind, en een oud stel, waarvan de vrouw zegt: "zeg Henk, hoe gaat het met mijn poelie?"
Waar slaat dát nou weer op! Ondanks mijn verdriet barst ik BIJNA in lachen uit.
Ik heb zo'n idee dat ik hier nog lang kan blijven wachten.
'FACK!" Roep ik iets te hard. Want ik zie dat oude vrouwtje met een blik verafschuwende blik naar me kijkt.
Haar moeder weet er nog helemaal niks van! Haar vader hoef ik niet te bellen, ik weet niet of jullie het al wisten maar ze kent haar vader niet. Die is weggegaan bij haar geboorte. Echt zielig.
Snel pak ik mijn mobiel. Gelukkig heb ik het nummer van haar moeder in mijn telefoon staan.
Gelukkig, hij gaat over.

~Gesprek tussen Jay en Anne (moeder Zoey)~
A: met Anne Smith.
J: hallo Anne met Jay.
A:oh, hee Jay.. Moet jij niet op school zijn?
J: ja maar ik ben in het ziekenhuis nu.
A: ach, en waarom dan?
J: Zoey.
A: LIGT ZOEY IN HET ZIEKENHUIS?! Weer kijkt het oude vrouwtje me raar aan.
J: ja, ze heeft een euh, auto ongeluk gehad. Kun je zo snel mogelijk naar het ziekenhuis komen?
A: ja ik kom er meteen aan!! Tot zo!
~einde gesprek~

Ik moet haar toch echt gaan vertellen dat mijn vader Zoey heeft aangereden.. Ik zie er echt tegen op. Logisch.
Ik besluit om maar even muziek te luisteren. Met oordopjes natuurlijk. Anders krijg ik straks nog billenkoek van die oma.

~5min later~

Ik word wakker geschud door Anne. Blijkbaar ben ik in slaap gevallen.. Raar.
"Goed dat je er bent!" Zeg ik tegen haar.
"Ja. Wat is er nou gebeurd?!" Vraagt ze.
"Nou kijk.. Begin ik. Maar ik word onderbroken door een dokter die vraagt: "Familie van Zoey?"
"Ja hier!" Roept Anne. "U mag meekomen, en die jongen mag ook wel mee." Zegt de dokter.
We lopen achter de dokter aan naar binnen. We nemen plaats op de stoelen die daar staan.
De dokter blijft staan. "Mevrouw u weet dat u dochter in coma ligt?" Vraagt hij voor de zekerheid.
"WAT?! DAT HEEFT NIEMAND MIJ GEZEGD!" Oh shit, wat dom van mij.
"Het spijt me verschrikkelijk!" Zeg ik snel. De dokter gaat verder met zijn verhaal.
"Behalve dat ze in coma ligt zijn er natuurlijk ook andere dingen aan de hand, zoals normaal bij een auto-ongeluk.
"Ze heeft 2 gebroken ribben, een zwaar gekneusde enkel, een gebroken pols en een lichte hersenschudding."
Ik schrik en zie dat Anne ook schrikt.
"Dat is nog niet alles, er is nog één belangrijk ding, en ik ga u nu wel laten schrikken.." Gaat hij verder.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Oeee, wat zak hij zeggen?? Wie het weet comment maar.
DANKJE voor alle reads!
Ik ga door bij 2 votes.
xx Eva