Sınıfımızdan iki kaşar kız öğretmenimize(kubilay) yağ olsun diye hocam Bahar sizi seviyor demişler. Hocam gülmüş beni tekrar çağırdı. Duyduğumda ağlamaya başladım duramadım. Gözyaşlarım öyle hızlı akıyordu ki... Onun yanında ağlamak istemiyordum ama ağladım işte. Üzüldü... Yüzü düştü... 'Akşam ne yapıyorsun?' dedi. Yüzüm öne eğik elimdeki peçeteye odaklanmıştım ağzımdan "ne?" çıkıverdi alcak bir sesle. "Akşam akşam! Ne yapıyorsun?"
"Hiç ne yapacağım? Evde olacağım. Neden sordunuz?"
"Bunu akşam konuşalım mı?" dedi, elini çeneme koydu ve hafifçe başımı kaldırdı. Gözünü kırptı, ne dersin, dercesine. Ne diyeceğimi bilemedim yüzüne 40 saniye bakmışımdır. Kalbim öylesine hızlı atıyordu ki, ağzımın içinden kalbimin sesini duyuyordum. Olur dercesine başımı salladım. "Güzel" dedi. Evet çok güzeldi.
"Akşam seni alacağım, adresini ver bakalım..." Verdim ve evin yolunu tuttum. Eve geldiğimde günü baştan sona düşündüm. Neden hayır sevmiyorum diyememiştim? Ya da neden seviyorum diyememiştim? Akşam ne konuşacaktık? Acaba beni seviyor mu?
Aklım o kadar karışıktı ki...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benim Hayatım (1974)
RomanceHerkes benim ne kadar iyi biri olduğumu bilir yinede yaklaşmazlardı. Nedeniyse annemdi. Onun yüzünden belkide hayatım yolunda gitmedi. Babam nerede, kim, neden yanımızda değil? Bilmiyorum... Hikayem; öğretmenime aşık olmamla başlıyor. Her başlangıçl...
