Korkulan olmuştu. Okuldaki herkese dedikodu yayılmıştı... Müdür bey ikimizide yanına çağırdı bizse öyle korkuyorduk ki. Ona söyleme sakın söyleme işinden olacaksın dedim... Dinlemedi. "Ayıp değil, seviyorum. Kimse engelleyemez." dedi. Aslında bitmiştik, tamda burada bitmiştik. Ağlıyordum. Kubilay bana ağlama dercesine bakıyordu ama içi kanıyordu. "Biz bitmeyeceğiz" dedi usulca. Gözlerimi yumdum, sakinleşmeye çalıştım ama o da biliyordu ki biz bitiyorduk.
Müdür annemi almak için bir araba göndermiş, annem hemen gelmişti. Anneme beni kötülediler hemde beni öylesine kötüledilerki... Annem onları aldırır mıydı? Tabii ki hayır. Sanki normal bir şeymiş gibi davrandı. Bana döndü ve kısık sesle "beni ezik gören sen miydin? Hahah" dedi gözlerini devirdi. Sanki karşımdaki annem değildi de düşmanımdı. O durumuma daha çok ağlamaya başladım. Tek dayanağım Kubilaydı. Benim sadece 3 adım ilerimde duruyordu ama erişemiyordum. Ağlıyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benim Hayatım (1974)
RomanceHerkes benim ne kadar iyi biri olduğumu bilir yinede yaklaşmazlardı. Nedeniyse annemdi. Onun yüzünden belkide hayatım yolunda gitmedi. Babam nerede, kim, neden yanımızda değil? Bilmiyorum... Hikayem; öğretmenime aşık olmamla başlıyor. Her başlangıçl...
