Orman

hatıra

28Haziran 2060
************************************
İlk defa kendimi bu kadar yalnız hissetmiştim yapayalnız.Sanki o renkli dünya artık yok olmuştu ya da ben karanlığa hapsolmuştum hayır hapsedilmiştim.Bunu bana insanlar yapmıştı ailemle ilgili elimde kalan son şeyi benden alan bu insanlar.ağaçlarımızı sökmüşlerdi hepsini beraber oluşturduğumuz küçük ormanı yıkmışlardı.Halbuki toprağın ağlayışını duysalardı bunu yapmazlardı değil mi? Keşke keşke izin vermeseydim ama yetişememiştim gözlerimin önünde orayı dümdüz yaptılar ne için?Bir alışveriş merkezi, nasıl bu kadar önemli olabilirdi?Zaten yıllar önceki depremde hepsini kaybetmiştim son kalan anılarımı yıkmalarına nasıl engel olmamıştım. 15 yıllık hatıralarımı nasıl yıkmışlardı?hâlbuki belediye başkanıyla bir konuşma yapmıştım ama o beni ciddiye bile almamıştı.yavaşça eve gittim.odama geçip her şeyi düşündüm neden kimse beni dinlememişti onlar için diktiğimiz ağaçları sökmüşlerdi.Dünya kırmızı ışık vermesine rağmen ağaçlara olan bu nefreti anlamıyordum ama bir şey yapmalıydım yoksa 10 yıl sonra oksijen için ağaçlara yalvaracaktık.Bir anket hayır dernek bir dernek açmalıydım ama bölgesel değil uluslal de değil dünya genelinde olmalıydı her ülkeden bir kişi ama nasıl bana yardım edecek kimse yoktu birkaç arkadaşım vardı ama bunu bir hayalkırıklığına dönüştürmelerini istemiyordum.En iyisi uyumaktı çünkü zaten çok yorulmuştu,yarın ilk olarak bu işe
koyulacaktı.
************************************

29 Haziran 2060
************************************
Saat 5 gibi kalkıp kendime bir kahve yaptım ve bu konuyla iligili birçok sey araştırmaya başladım.İlk önce bununla ilgilenen birkaç kişi bulup onlara bir mail yolladım.
Maillerde şunlar yazıyordu:

Ben dünyanın kötüleşmesine çözüm arayan fidanım ve bunun için farklı yerlerden birçok kişi araştırdım. Senin bu konuylailigili olduğunu görünce yazmak istedim lütfen bana geri dönüş yap.

Teressa

Bunu yaparken dil bilgilerine dikkat etmistim ve 6 farklı ülkeden 6 kişi bulmuştum ve hepsi de ingilizce seviyesi yüksek olan kişilerdi.mailleri gönderdikten sonra ortak buluşabilecekleri bir yer aramaya koyuldum ama bunu yapmak için geri dönüşleri beklemeye karar verdim.Yaklaşık 10 dakika sonra bildirim sesi duydum ve heyecanla bilgisayarımın başına geçtim.amerika'dan seçtiğim David'ten gelmişti mail

Merhaba Teressa ben David yapacağın şeyle daha çok bilgi almak istiriyorum eğer güzel bir şeyse yardım etmek bende isterim.

DAVİD

Çok mutlu olmuştum ama yazdığı bir şey kafamı karıştırmıştı yardım etmek.Ben kimsenin bana yardım etmesini istememiştim istediğim şey benimle beraber yürümeleriydi l.Yardım kelimesi David'in pekte hevesli olmadığını düşündürmüştü bana ama belkide boşa kuruntu yapıyordum.gün içinde bana yazan başka kimse olmamıştı o kadar beklememe rağmen başka  kimse geri dönüş yapmamıştı.Tam uyumayı düşünürken bir mesaj daha geldi

Merhaba Teressa ben katerina Rusyadanım.hayalin çok güzel ama insanların bunu hakettiğini pek düşünmüyorum o yüzden bunu hayvanlar için yapacağım.senin yanındayım ve bence başarılı olacağız.

Katerina

Bu beni çok heyecanlandırmıştı çünkü katerina beni motive etmişti.Sonra söylediği söz geldi insanlar bunu haketmiyor.Belki de halkıydı evimizi yıkmıştık içinde yaşayan diğer canlıları unutarak.Gün geçtikçe canavarlaşmıştık saygı ve sevgi yerini kin ve nefrete bırakmıştı işte bu yüzden  dünya her geçen saniye daha da kötü hale gelmişti.bu konu hakkında biraz daha düşünmek istemişti ama uykusu ona izin vermemişti.