Chapter 30

423 15 1
                                    

SAVANNAH's POV

Kakanta kanta na mabagal akong nalalakad habang sinusundan ang lalaking kanina lang ay iniinsulto't binbastos ako.

"Twinkle, twinkle, little star, 
How I wonder what you are! 
Up above the world so high, 
Like a diamond in the sky. "

Napangisi ako nang makita ang munting anino niya malapit sa mga kahon.

"When the blazing sun is gone, 
When he nothing shines upon, 
Then you show your little light," Pinaikot-ikot ko ang baril sa kamay ko  at nag pakita sa lalaki. "I told you to hide yourself carefully. Now I found you."

Bakas ang takot sa mga mata nito. "P-pakiusap, gusto ko pang mabuhay."

Matamis ko siyang nginitian. "Saan mo gustong ibaon ko 'tong espada ko?" Gamit ang dulo ng espada ay itinuro ko ang mata niya. "Dito ba?" Tapos ay itinuro ko ang dibdib niya. "Dito?" Mabilis itong umiling kaya itinuro ko ang bibig niya. "Sa tingin ko dito dapat."

Bago pa bumuka ang bibig niya ay mabilis na isinaksak ko ang espada sa bibig niya at hinila iyon pakaliwa sunod ay pakanan para putulin ang ulo niya.

"Very well." Tinalikuran ko ang bangkay ng lalaki at muling hinanap ang alam kong nag-iisang taong humihinga pa sa mansion na ito. 

Maraming kuwarto pa ang binuksan ko hanggang sa tumigil ako sa harap ng isang nakabukas na kuwarto na sa tingin ko ay ang siyang opisina ng may-ari ng bahay na ito.

I saw a man playing with a... doll?

"Honey, I miss you. It's been days since you left. Don't you miss me? Don't you know Chelsy also missed you? Hmm... she want to see you. did you know there is not a day that she does not ask if you will ever come back?"

Humalukipkip ako. Seeing him like this make me feel weird. At his age I don't know there's still a person like him still playing with doll.

"Playing with the doll huh?" I comented.

Mukhang noon pa niya yata napansin ang presensya ko ngunit imbis na magwala ito o lingunin ako ay nanatili itong kalmado.

"I know this day will come." He started. "Poor me but I don't deserves pity. Can I ask you a favor lady?"

I raise an eyebrow. "Do you know this lady is assassin who is about to take your life and now you are asking me a favor?"

Humarap siya't matamis na ngumiti. Hindi ko maiwasang makaramdam ng kakaiba ngunit pinanatili kong mataray ang itsura.

"It's about my daughter. She's just 3 years old and sick. Can you take care of her if I will go--" without letting him to finish his word, I run towards him and give him a strong punch makes him fall into the ground.

"Stupid, why don't you take care of her with yourself?"

Naupo ito sa sahig at nakipaglaro na naman sa manika niya. "I can't face her. She's always asking for her mother but I can't take her mother home because she's now happily married." He looked down at his doll. "Right honey?"

I rolled my eyes at the scenery. "If you're playing with me idiot, stop it already. You are wasting my time for nothing and you're not worth for it." Itinutok ko sa dereksiyon niya ang espada kong nababalot ng dugo. "Tell me who is your boss and where those deadly drugs came from."

He looked up at me before he looked down again at his doll. "I can't answer you 'cause answering you means killing my daughter."

"You can't fool me. I am not that stupid."

Naglabas siya ng baril at ikinasa iyon. Wala man lang siyang pakialam kahit na nakatutok sa kaniya ang espada ko. Ngumiti siya nang hindi naaabot ang kaniyang mga mata. "I am not fooling you lady, I am saying the truth. And... if I die today, please take care of my daughter. She's all alone and no one will take care of her."

Until The EndTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon