get you the moon - taekook

IX

kimtaehyung;
İçkiliyken canım daha az yanar sanmıştım
Ama daha çok yanıyor
Bu acıya dayanamıyorum

jeonjk;
Şimdi de içkiye mi başladın?
Ne oluyor Taehyung?
Anlatmak ister misin miniğim?

kimtaehyung;
Geçmişim peşimi bırakmıyor
Aklıma gelince bile ağlayasım geliyor
Geçmişim yüzünden bugünü yaşayamıyorum ve bu yüzden geleceğim batıyor
Berbat bir paradoksa girdim
Ve bu yüzden çıldırmak üzereyim

jeonjk;
Hadi güzelim, anlat bana.

kimtaehyung;
Nereden başlamam gerek
İnan bilmiyorum

jeonjk;
İstediğin yerden başla.
Bana kendini aç yeter.

kimtaehyung;
Tamam o zaman
Başlıyorum

jeonjk;
Hm hm.
Bekliyorum.

kimtaehyung;
Her şey ortaokulda ailemin beni yatılı yurda yazdırması ile başladı aslında. Okula oradan gidip geliyordum işte. O zamanlar daha çocuktum tabi, saf ve masum. Yaşıtlarım hep beni dışlıyordu bu yüzden ben de büyükler ile arkadaş olmuştum. Daha doğrusu öyle sanıyordum.

Onlar da benden yararlanıyorlarmış, paramı kullanıyorlarmış ama benim bundan haberim yokmuş. Bir de bunun yanında yaşıtlarımın ve sınıfımdakilerin benimle dalga geçtiğini öğrenmiştim. Cidden fazlasıyla çok üzülmüştüm. Bu iki olaydan sonra kimseye güvenemedim, kimseyle de arkadaşlık kuramadım. En yakın arkadaşım da kurstan ayrılmıştı onun boşluğu da vardı içimde.

6. Sınıfımın son aylarında oldu tabi bunlar, 7. sınıfa geçtim ve değiştim. Giydiklerimi, yürüyüşümü vs. her şeyimi değiştirdim. Çünkü biraz fem bir bireydim ve bu insanlara göre da dalga geçilecek bir konuydu ki geçiliyordu da. 

Bunlardan sonra her şey gayet güzeldi. Alışmıştım çünkü. Ama her şey aniden bozuldu. Abim ölümcül bir hastalığa yakalanmış ve bizim haberimiz bile yoktu. Olsa bilr tedavi imkanı pek olmazdı çünkü maddi olarak kötü bir haldeydik. Abim de arkadaşları aracılığı ile falan iyileşti.

7. sınıfta sana bahsettiğim, omuzlarımda daha çoğunlukta olan yaralar çıkmaya başladı vücudumda. Kendimden bu yüzden biraz soğumuştum çünkü kimsede böyle bir şey görmemiştim. Ailem beni doktora götürdü, doktor psikoloğa görünmem gerektiğini söyledi. Sorunlu olduğumu düşünüp biraz daha nefret ettim kendimden.

8. sınıfa geçtim. 8. sınıfta tabi herkes ilgi alanlarını bulmaya başladı. Bense hala ailem ve kendimle olan savaşımın içerisindeydim. Herkes keşfettiği ilgi alanında gelişti. resim yaptılar, şarkı söylediler, kendilerini derslerde geliştirdiler vesaire. Benimse o sırada ders notlarım falan düştü ve öğretmenlerden bir sürü laf işittim. Aptal, bir siki anlamayan kalın kafalının teki olduğumu düşündüm bu yüzden.

Bu olaylardan birkaç hafta sonra dershanede benden büyük sınıfların faça çektiğini gördüm. Dedim ki kendime; kendimden ne kadar nefret edersem edeyim bunu kendime yapmam, yapamam. Neyse üzerinden biraz daha zaman geçti, derslerden ve okuldan iyice uzaklaştım. Herkes bir şeyler başarıyordu fakat ben hiçbir sikim yapamıyordum. Ayrıca dış görünüşüm ile de dalga geçmeye devam ediyorlardı, bu ikisi yüzünden kendime olan nefretim arttı.
Bedenimi daha çok gizleyecek giysiler giymeye başladım.

Bir gün dershane görevlisiyken yerde keskin bir metal parçası buldum. Bir kesik atsam hiçbir şey olmaz diye düşündüm ve her şey o düşünce ve kesikle başladı. Ağladığım zamanlar, moralim bozuk olduğu zamanlar ya da sinirli olduğum zamanlar kolumda ki ve bedenimde ki sızı, acımın şiddetini düşürüyordu. Ben de her dara düştüğüm süre zarfında kendimi kesmeye başladım.

Bir süre sonra ailem artık benden sınavlarda yüksek almamı istediklerini söyledi. Derslerde kötüydüm bu yüzden beklentilerini karşılamak kopya çektim, her sınavda. Derslerim yükseldi ve övgü aldım ama herkese yalan söylediğim, yalancının teki olduğum için iyice soğudum kendimden.

Hepsinin sonunda, artık ağlayamaz hatta hiçbir şeye tepki veremez hale geldim. Çevremdekiler bana duygusuz/umursamaz demeye başladı ve daha çok dalga geçti. Sonuçta verecek bir tepkim yoktu artık, her şeyi bir cam parçası, ya da bir jilet ile hallediyordum.

8. sınıfın sonlarına doğru Lgbt bireyi olduğumu keşfettim. Topluma göre bu bir hastalıktı ve ben de hastalıklıydım. Herkes karşı cinsinden hoşlanıyorken ben hemcinsime ilgi duyuyordum bu yüzden duygularımı daha fazla ört pas ettim. Artık tamamen duygusuzdum, dedikleri gibi.

Sonrasında ortaokulum bitti ve liseye geçtim. Hâlâ yatılı yurttaydım. İlk başta güzel umutlarla başlamıştım ama düşündüğüm gibi olmadı. Herkes kibirliydi ve bana üstten bakıyordu. Ezik gibi hissediyordum kendimi. Herkes sik gibi davranıyordu bana ve zorbalık yapıyordu. Ben ise onlar ile iletişime bile geçemiyordum çünkü insanlardan korkuyordum. Oraya adapte olamayınca tekrar kendimi cezalandırmaya başladım çünkü artık gözümde hiçbir kıymetim yoktu.

Ruhsal acı çektiğim gibi fiziksel acı da çekmem gerekiyordu ben de kendime bunu yaptım. O da yetmedi, yemek yemeği kestim. Ki midem de bir şey almıyordu.

Sonrasında depresyon ve anksiyetem başladı. Her gece bu yüzden acı çekiyordum. Topluma geri döneceğimi düşünürken daha da soyutlanmıştım.

Ne olduysa doktora gittik ve benden bir sürü tahlil istedi. Artık kendimi tamamı ile hasta hissediyordum. Hastalığım yüzünden liseye göndermediler beni, evde kaldığım süre zarfında da ailem ile kavga etmeye başladım. Neyse buralar çok önemli değil o yüzden atlıyorum.

Sonrasında psikoloğa gittim. Doktorlarım, öğretmenlerim, arkadaşlarım da diyordu zaten git diye. Doktor intahar düşüncemi öğrendi ve bunu anneme söyledi. Eve gelince annemin bana söylediği tek şey şuydu; Sen bu kadar salak mıydın? Aşırı kırılmıştım. Sonrasında ise kendimi ve acılarımı bir daha asla umursamadım.

Biraz zaman daha geçti, şu an olduğumuz liseye geçtim. Çünkü hastalıklarım bunu gerektiriyordu. Bu okulda tekrar fiziğim ile dalga geçilmeye başlandı. Yemek yemeyi tekrardan kestim. Yediklerimi ise kustum. Artık kendimi değil, çevremi memnun etmek istiyordum. Geri kalanını anlatmama gerek yok, zaten biliyorsun.

jeonjk;
Bu kadar uzun süreceğini düşünmemiştim.
2 saat oldu.

kimtaehyung;
Çok zorlandım yazarken
Özür dilerim, beklettim

jeonjk;
Bu kadar zorlanıcağını bilseydim anlattırmazdım.
Asıl ben özür dilerim.

kimtaehyung;
Hayır, hayır
Özüre gerek yok
Rahatladım
Hiç defterimden başka birine ya da bir şeye anlatamamıştım

jeonjk;
Evine gelebilir miyim?

kimtaehyung;
Gelebilirsin de

Görüldü; 23.54

Neden?

İletildi; 23.55