Behind Those Eyes (On-going)

Prolouge

HER

"Repeat!"

Napapikit ako saka muling tinipa ang nota sa keyboard.

" All the shine of a thousand spotlight

All the stars we steal from the nightsky

Will never be enough--"

"Stop!"

"P-papa. Hindi ko na gusto to. This is not me."

Napapigtad ako ng marahas niya akong hinawakan sa panga. Natatakot akong tignan siya sa mga mata niya. Puno ito ng galit.

"Gusto nang Mama mo to! She want you to be like her! "

"Kung nandito si Mama hindi niya hahayaan na mapilitan ako sa bagay na hindi ko gusto! Pagod na pagod na ako!"

Tumayo ako sa pagkakaupo. Fck this tears. Sinabi ko na hindi ako iiyak sa taong ito. Sa kauna unahang pagkakataon. Sinalubong ko ang mga nagbabagang tingin niya.

"Hindi ko gusto to Papa. I dont want to be a fcking Singer! Hindi nababagay ang bawat daliri ko sa pagpapiano. Lahat ng achievement ko sa lintik na ito! Will never be fcking Enough! Pagod na pagod na ako!" Buong tapang kong sigaw.

Nanlilisik naman ang mata niya na nakatingin sa akin. Magalit ka pa. Your anger is my freedom.

"REPEAT!"

I sigh in frustration. Pinapahaba niya yata ang pasensya niya.

"Ititigil ko na ang kahibangan na ito. Mula pagkabata ko piano na ang kaharap ko. Piano ang kasakitan ko. Piano ang kasiyahan mo! Piano! Piano! Punyetang piano! Pano naman ako?! You never ask me what I want! What I want to be!"

"Huwag mong sinasagad ang Pasensya ko.
I. S. A. I. D.
R. E. P. E. A. T"

"This isnt me"simpleng saad ko.

"What the fck did you say?! I am your father! You should obey me! Lahat ng gusto ko gagawin mo! You are just my fcking child"

Napakuyom ang kamao ko. Sa kauna unahang pagkakataon. I will be brave. Its now or never

"Magaling ka talagang Magbiro Señor" nangigigil kong saad

Nalasahan ko agad ang dugo sa labi ko pagkatapos niya kong sampalin.

"Ah! Nagmamatapang ka na ngayon?!"

Napapikit ako ng maramdaman ang paglapat ng palad niya sa kabila ko namang pisngi.

"You are nothing! Nothing! Naiintindihan mo ba?! You are nothing!"

"Wala akong pakialam! Pagod na pagod na ako! I am tired of this shits! "Sigaw ko mismo sa pagmumukha niya.

Saka ko siya tinalikuran.

"Lumabas ka lang sa pamamahay ko. Ubos lahat sayo. Tandaan mo yan. Wala ka ng babalikan. Tanging apelyido ko nalang ang dala mo."

Nakangisi ko siyang hinarap. Saka tinitigan.

"I dont care. Kahit isauli ko pa sayo ang apilyido mo. Wala akong pakialam. Magsama kayo ng kabit mo tang na"

Kung ito lang naman ang magiging buhay ko at ang lintik na piano na yan. Wala akong pakialam mawala man lahat. Besides. Matagal ko na itong plinano. Lumabas ako sa Mansyon na walang dala. Tanging Wallet at kwintas ko lang ang nasa leeg at Bulsa ng pantalon ko.

Its okay to lose something than to lose Everything.

Nakangiti kong tinakbo palabas ang napakatayog na gate ng aming bahay. Bago ako lumabas. I stared the white and gold Mansion for the last time.

"Goodbye Mother. I know your proud on me"

I need to live another life. But First. Kailangan ko munang Umalis sa Bansang ito. Sa Bansang Espanya. I need to go home. To my mothers Homeland.

"Filipinas" nakangiti kong saad

HIM

Its been two years. Malungkot kong nilapag ang puting rosas sa puntod niya.

Laureline Gomez

My Fiance. Ngunit masyado yatang mapaglaro ang tadhana at bago pa kami ikasal ay bigla siyang kinuha sa akin.

"You are still my sunshine. My one and only"

Hinding hindi kita makakalimutan Laurie. Dalawang taon akong miserable. Dahil sa pagkakawala mo. Sapat na siguro ang dalawang taon na paglulumbay hindi ba?

May mga estudyante akong naghihintay sa akin. Maiintindihan mo naman siguro Laurie. Mahal na Mahal kita.

Bibisitahin pa naman kita. I just need a break. Nakangiti kong sinulyapan ang kaniyang puntod saka dumiretso sa  kotse ko. Kailangan ko panh ihatid ang Ate ko Papuntang Paris.

"Ang tagal mo!"

"May binisita lang"nakangiti kong saad.

"Totoo na ba yan?"tukoy niya sa ngiti ko

Mabilis akong tumango. Im already healed. But theres a scar. But im Totally okay.

Inihatid ko na siya sa airport. Hinintay ko muna na makaalis siya. I just smile.

Naglakad na ako pabalik sa parking lot ng biglang napatid ako dahil hindi ko natali ng maayos ang swela ng sapatos ko. Hayys. Sa kasamaang palad may nadamay pa sa katangahan ko. Inalalayan ko siyang tumayo.

"Im sorry Mi--"

"Kung hindi mo ginagamit yang mga mata mo. Idonate mo sa mas nangangailangan. Hindi yung nagpapaka istupido ka sa daan"

Abat! Automatikong nag angat ako ng tingin. Napaatras ako ng direktang sa mga mata ko pa siya natignan.

B-bakit ganun? Parang sobrang lamig ng mga mata niya? Her eyes Was like a dead one. Wala kang makikitang emosyon o ano pa man.

" estúpida criatura."
(Stupid Creature)

Ano daw? Tinignan niya lang ako saka pasiring na umalis. Ang babaeng yun. Bakit pakiramdam ko anlaki ng problema niya sa mundo? Tss. Napalingon ako sa paligid. Wala na siya. Tss. Napakaganda ng mga mata niya. Pero walang bahid nang kasiyahan. Now i wonder. What are the story Behind those Eyes?

Behind Those Eyes by HannyLalaloh
Alrights Reserved 2020

Warning this story contains typo and grammatical errors. So if you are a perfectionist and do want a perfect story this is not the right place for you. Pero kung masyado kang makulit edi go!!! . I may not satisfy you about this story but I'll do my best.

I hope you will support this story. Thanks a lot LALALOOS!! :)

This work is a fiction. Any Incidents. Bussiness. Places. Names and Characters are just a product of the author's imagination. Any resemblance to actual person alive or dead is just a mere coincidence

Alrights Reserved 2020

-HannyLalaloh:)