İlknur,cenazeden sonra 2 ay hastenede kaldı.Sinir krizinden.Eve gittiğinde telefonunu almak için elini çantasına attı.Orda bi kağıt vardı.Eline aldı.Bu mektup Yağızdandı.Hıçkırıklar içinde okuyodu o mektupu.Şöyle diyordu:
-İlknur,Çorak gönlümdeki gül bahçesi.Sen,hayatımın anlamıydın.Sen beni reddettiğinde,o hayat bana boş bir arazi haline geldi.Tek çare vedaydıSana,bana,bize veda.Hiç biz olmamıştık ama.Parmak uçlarım adını sayıklarken kağıda,bana dönmen gereksiz her ne kadar istesemde geri.Üzülme,benim için sakın üzülme.Ben senin için canımı verebilirdim,verdimde.Sen her gökyüzüne daldığında,gözülden süzülecek bi damla yaş olacağim ben.Sana çok aşığım.Sonsuza dek...
