အခုဆိုကြၽန္ေတာ့ေခ်ကေနခေလးငယ္ထြက္သြားတာ2လ႐ွိသြားၿပီ......
႐ွိေနခ်ိန္ကတန္ဖိုးမထားတက္ခဲ့လို႔ေပ်ာက္ဆံုးသြားခ်ိန္မွာကြၽန္ေတာ့ႏွလံုးသားေတြဆုတ္ျပတ္သတ္ေနပါၿပီ ၿပိဳလဲၿပိဳလဲေနၿပီ.....
ခေလးငယ္မ႐ွိေတာ့တဲ့အိမ္ႀကီးဟာတိတ္ဆိတ္ၿပီပိုေျခာက္ကပ္ေနသေယာင္...
ခေလးငယ္နဲ႔အတူျဖစ္သန္းခဲ့တဲ့အခန္းေ႐ွ႕ေရာက္တိုင္းကြၽန္ေတာ့ရင္ေတြအႀကိမ္ႀကိမ္နာက်င္ရတယ္...
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕မညားမတာဆက္ဆံစက္စုပ္မႈ့ေတြၾကာနာက်င္မႈ့ေၾကာင့္ေအာ္ၿငီးခဲ့တဲ့ခေလးငယ္ရဲ႕အသံေလးေတြကိုလြမ္းစြတ္မိခ်ိန္ေတြျဖစ္တဲ့တဏွာစိတ္ေတြျဖစ္ေပၚခ်ိန္တိုင္းကြၽန္ေတာ္ပိုၿပီနာက်င္ခဲ့ရတယ္....
ခေလးရဲ႕တန္းဖိုးဟာကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အခ်ိန္စကၠန္႔တိုင္းမာအေတြးတိုင္းမာေနရာယူေနခဲ့သကို.....
ဒါေတြဟာခ်စ္မိခဲ့လို႔...ခ်စ္မိခဲ့တာမဟုတ္ဘူးျမင္ျမင္ခ်င္းကိုျမတ္ႏိုးခဲ့လို႔တဏွာရမက္ေတြခံုမင္ေနၾကတဲ့ဝါဆာရီတိုက္တႏ္ုးကလူကုန္ထံေတြၾကားကေနေငြအင္းအားနဲ႔ဝယ္ယူခဲ့ရတာ...
ဒီလိုေတြျဖစ္ေနတာခေလးမ်ားျမင္ရင္ကြၽန္ေတာ့္ကိုဟားတိုက္ေနအံုမလား...ဟက္
ဒါနဲ႔...စ်ာန္ပနာေန႔ကjh hyungရဲ႕စကားေတြကိုၾကားၿပီတဲ့ေနာက္ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕အေတြးေတြခ်ာခ်ာလည္ခဲ့တယ္...
Jhရဲ႕အထင္နဲ႔အေတြးေတြအရဆိုခေလးကမေသဘူးေျပာခ်င္းတာေပါ့ေလ...
ဒါေၾကာင့္လဲကြၽန္ေတာ္ေန႔စဥ္ရက္ဆက္မနားတန္းခေလးရဲ႕အေၾကာင္းအရာေတြလိုက္လံစံုးစမ္းေနမိတယ္...
ဒါေပးမဲ့တစ္ဖက္ရန္သူရဲ႕ဖုံဖိႏိုင္မႈ့ေၾကာင့္လား...ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အစိုးမရမႈ့ေတြေၾကာင့္လားကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕စိတ္ကိုခေလးေသသြားၿပီဆိုတာကစိုးမိုးေနခဲ့တဲ့....
ဒါေပးမဲ့လြန္ခဲ့တဲ့2ရက္ကၾကာလိုက္ရတဲ့သတင္းေၾကာင့္.......
တစ္ဖက္တြင္.........................................
ကြၽန္ေတာ္jin hyungတို႔အိမ္မွာေရာက္ေနတာ2လ႐ွိေနၿပီ
ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္တယ္သခင္....သခင္မ႐ွိတဲ့ေနရာစိမ္းကကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့အိမ္ေျခမဲ့ဘဲ
ဒီအိမ္ရဲ႕ၾကမ္းျပင္ေတြမ်က္ႏွာၾကပ္ေတြလက္ရမ္းေတြအသံုးေဆာင္ပစၥည္းတိုင္းမွာသခင့္ရဲ႕အေငြ႔အသက္မ႐ွိတာမုန္းတယ္သခင္...
ၿပီေတာ့သခင္ကိုကြၽန္ေတာ္မုန္းမိခ်င္တယ္...မမုန္းရက္ေပမဲ့..
