Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"kim yaptı bunu?"
soruyu soran midoriya'nın sesi, hesap sormaktan çok uzaktı. gözlerini sınıfında gezdirdi ilk önce, sınıf arkadaşlarına baktı. kendisinden uzakta, garip bir ifadeyle duran sınıf arkadaşlarına.
gözlerini tekrar sırasına çevirdi çünkü ona kimse cevap vermiyordu. sırasına muhtemelen makasla kazınan iğrenç kelimeleri tekrar tekrar, tekrar tekrar okudu. şimdi düşününce kimin yaptığı oldukça açıktı oysa.
"sen mi yaptın kacchan?" midoriya arkasına dönüp bu durumdan keyif aldığı oldukça belli olan bakugou'nun suratına baktı.
bakugou, ilk önce eserine, sonra çocukluktan beri tanıdığı midoriya'ya baktı. "evet ben yaptım, daha önceden de yaptığım gibi. bir şeyleri anlamakta zorluk çekiyorsun deku!"
midoriya daha tepki veremeden bakugou üstüne yürüdü ve yakalarını sıkı sıkı tuttu. "bu kadar ezik ve güçsüz olman sinirimi bozuyor, her gün 'kahraman olabilir miyim' acaba diye düşünmen o kadar acınası ki, o kadar acınası ki!" çıldırmış gibi konuşuyordu, gözlerini büyütmüştü ve midoriya yakalarını tutan ellerin titrediğini hissedebiliyordu. "deku, sana ögzünlüksüz birinin asla kahraman olamayacağını hatırlatmayı istiyorum!"
arkadan gelen biri bakugou'yu midoriya'dan ayırmaya çalıştığında bakugo sinirle bıraktı midoriya'yı. onun kızgın, üzgün suratını görmek istiyordu. hızla midoriya'ya baktı.
ama onun yüzünde tek bir duygu kırıntısı bile yoktu, bakışları yere kilitlenmişti. bir şeyler düşünür gibi hali vardı. bozulmuş yakasını düzeltmeye ve açıkta kalan boynunu kapatmaya uğraşmadı bile. bakugou sinirle homurdandı.
"öyle deme bakugou " dedi bir kız, ince sesi sınıfın arkalarından geliyordu. "hayal kurmak kötü bir şey değildir sonuçta"
başka biri devam etti, "tabii ki" dedi. "kahraman olamayacağı kesin ama en azından kahramanlara işini yaptıracak biri olabilir"
"haklısın" bunu söyleyen de yabancı bir sesti. "kurtarılacak kişi olabilir"
bagukou'yu tutan çocuk, arkasından konuştu "ama bir kötü bile olamayacak olman biraz üzücü, ama dünyanın sonu değil ya! takma kafana"
midoriya yumruğunu sıktı, kimseyle göz göze gelmemek için yere bakmaya devam ederek çantasını aldı sırasından. okuldan erken çıkmalıydı bugün, uzun uzun düşünmeliydi.
kapıya doğru yürürken bakugo'nun kısık sesi doldurdu bu sefer kulağını "zavallı" dedi. midoriya'nın yeşil gözleri büyümüştü. "yerinde olsam hiçbir işe yaramadığım için kendimi öldürürdüm"
midoriya kafasını tamamen onun olduğu tarafa çevirdi, "kacchan" dedi soğuk bir sesle. konuşmak ister gibi bir hali vardı.
