The Lost Ring of Vow

Chapter 1

Harry's POV

"Harry! Son, hali ka na" Bigla akong nataohan nang tinawag ako ni Mama. Shit, masisiraan na ata ako nang bait kakaisip kung asan na ba siya ngayon. Damn!

"Coming ma".  Agad kong kinuha ang cellphone ko at lumabas ng silid. Inakbayan ko kaagad si Mama nang ako'y tuloyang nakalabas.

"Are you ready son? Miss mo na ba si Papa mo?" Tanong ni mama habang hinihimas ang aking pisnge. Well, I must say that I really did. 15 years ko ding hindi nakakasama si papa, ewan hindi rin naman niya sinasabi sakin o kay mama kung anong trabaho niya. 

"Oo namna ma" sagot ko sa kaniya habang inalalayan siyang pumasok sa kotse. "By the way ma, may lakad pala ako next month sa Cebu. May aasikasuhin lang kami si Anderson" Dagdag kong sabi nang makapasok na ako sa driver's seat at pinaandar ang sasakyan. Ilang segundo ding natahimik si mama bago nagsalita.

"Anak, kung tungkol na naman ito sa kababata mo, please tigilan mo na nak. Ayoko lang nakikita kang nahihirapan kakahanap sa kaniya habang siya, hindi natin alam kinalimutan ka na" Alam ko talagang ayaw na ni mama na pagpatuloy ko pa paghahanap kay Dalhia, pero kahit anong gawin ko, siya parin talaga kahit sabihin nating 20 years ago na yun.

"Ma naman, I made a promise to her. Papanindigan ko yung pangakong yun ma". Sagot ko sa'king ina habang abala sa pagmamaneho. 

"But anak--" hindi natuloy ang sasabihin sana ni mama nang biglang may bumangga saamin mula sa likuran.

"Fuck!" Hindi ko maiwasang mapamura. Ang gago nong bungga saamin ah. Lumabas agad ako  para harapin ang tarantadong naka-bangga sa kotse. Nang akma kong tatadyakan  ang gulong ng kotse niya, bigla siyang lumabas mula sa loob at humingi ng tawad. Medyo gumaan naman ang aking pakiramdam nang makitang babae pala ang nag mamaneho.

"I'm so sorry sir, hindi ko sinasadya. Bigla kasing sumakit ulo ko, I'm so sorry talaga. Don't worry, babayaran ko yung damage ng sasakyan mo". Natatarantang sabi niya sakin. Ok lang ba tong babaeng to? Parang subrang stress ng itsura eh, pero ang pamilyar niya talaga sakin.

"It's ok miss. Look, me and my mom are in a hurry. Here's my calling card. By the way, I'm Harry" fuck! para san yung calling card na binigay ko? Ang hirap talaga paghindi ka sanay makipag-usap. 

"I'm Jade. I'm so sorry talaga ahh". She said. Tumangango lang ako at pumasok sa kotse

"Oh anak? na pano yun?" agad na tanong ni Mama nang makapasok ako sa kotse. Halata sa mga mata ni Mama ang kaba. Ewan, simula nong umalis kami sa Cebu, parati nalang kinakabahan si mama na para bang may masamang mangyayari kahit wala naman.

"Ma, chill ok? Everythings fine. Maliit lang yung damage ng kotse, and yung nakabangga babae. Bagohan lang ata" Pagpapakalma ko kay mama.

Habang nasa kalagit-an ng pagmamaneho, hindi ko talaga alam kung anong nakain ko at binigyan ko yung babae ng calling card ko. Fuck! nakakahiya. Pero ang mas hindi ko maintindihan kung bakit parang ang pakapamilyar niya sakin. Hindi kaya--

"Harry! Stop the car! We're here already, bat tulala ka ?" Shit! sa subrang kakaisip ko kay Jade hindi ko na namalayan na nasa Airport na pala kami.

"I'm sorry ma, may iniisip lang ako". Lumabas ako nang kotse para maalalayan si mama sa paglabs niya. Nang tuloyan na siyang nakalabas, dumiretso agad kasi sa gate para hintayin si papa. Hmmm, ang tagal naman. Nakailang beses rin akong check sa wrist watch ko bago dumating ang aking dakilang ama.

"Son, ang laki mo na" Pambungad na bati sakin ni papa. Sabagay, 15 years rin kasi kaming hindi nagkita.

"Well, it's been 15 years. I missed you sweetie" Agad na niyakap ni papa si mama. Bigla ko tuloy naalala si Dalhia. 

"Come one love birds, uwi na tayo. May pupuntahan pa ko"Agad ko silang niyaya pauwi nang maalala na may lakad pala kami ni Anderson.

"Ok sige, may party pa palang pupuntahan tong anak mo" Saad ni mama kay papa. 

"How about mag taxi nalang muna kayo ni Papa ma? Papaayos ko muna tong gasgas sa kotse" Hindi naman pwedeng aalis akong sira sira kotse. Sayang pagiging gwapo ko kung sira yung kotse.

"Ok son, take care ok?" Sabi sakin ni papa. Tumango lang ako at pumasok sa kotse. Nang pinaandar ko ang kotse, bigla akong nakaramdam ng pagvibrate mula saaking bulsa. Kinuha ko ang aking cellpone mula sa kung saan nagmula ang pagva-vibrate at tinignan kung ano yun. Hindi ako makapaniwala sa aking nakita. 

"4 missed call from Unknown Number"

"Hey, this is Jade yung kanina. Hindi lang talaga ako mapakali, I'm sorry talaga".

Hindi ko alam pero subrang lakas talaga ng tibok ng puso ko. Alam kong lalaki ako pero, ano ba tong nararamdaman ko? Naramdaman ko naman ang pag-init ng aking pisnge at hindi ko mapigilan ang pag ngiti. Tangina! bat kusang gumagalaw mga labi ko para ngumiti?! Hayop! Ganito ba ako kiligin?! Gago! bakit naman ako kikiligin?! Hindi naman siya si Dalhia.  

"Harry! umayos ka nga!" galit kong sabi sa sarili. Hindi ko talaga maintindihan ang nararamdaman ko.