Can Kırıkları

1. Bölüm

       Selam aşkiliponçikellalarım;

Bu aralar kafam o kadar karışık ki ne yazacağımı bilemiyorum. O  yüzden de bir önceki hikayeme ufak dokunuşlar yaptım.😉😉

Buraya okumaya başladığınız tarihi bırakabilirsiniz💋💋

       Bardaktan boşalırcasına yağan yağmur yerini yeni doğmuş  bebeğin ilk gülümseyişini andıran bir masumiyetle güneşe bıraktı. 
Güneş yağmurun bıraktığı kederi silmek istercesine kucakladı yeryüzünü.

Ağaç tepelerinde ki kuşlar yağmurdan ıslanmış kanatlarını güneşle kurutmaya çalıştılar.

Böyle bir günün sabahına gözlerimi açmıştım.

Papatya desenli yorganımdan önce sol bacağımı usulca dışarı çıkardım.
Odadaki soğuk hava bacağımla buluştuğunda ürperdim.

Bacağımı tekrar yorganın içine sokup huzurlu uykuma dönmek istedim bir an.

Bu düşünceyi kafamdan güçlükle uzaklaştırdım.

Bugün büyük gündü.
YENİ OKULUMUN İLK GÜNÜ...

Yataktan kalkarken biraz homurdanmış olabilirim.
Odadaki soğuk hava bütün bedenimi sardı.
Sendeleyerek banyoya gittim.

Kısa bir duştan sonra tamamen uykum açıldı.
Dişlerimi fırçalamak için lavabonun başına geldiğimde anlamsız bir şekilde gerildim.
Kendimi hem ruhen hem de beden yorgun hissediyordum ama bu durum yüzüme nasıl yansımıştı işte orası tam bir muammaydı.

Dişlerimi fırçaladıktan sonra tüm gücümü toplayarak kafamı kaldırdım ve aynadaki yansımama baktım.

Gözlerim şişmiş ve kızarmıştı. Göz altlarımdaysa mor halkalar meydana gelmişti.

Gülümsedim.

Düşündüğümden daha iyi durumdaydım.
Banyodan çıkıp odama doğru ilerledim. Yatağımı topladıktan sonra dolabımı açıp üzerime kırmızı boğazlı kazağımı ve yırtık siyah pantolonumu geçirip aynanın karşısına geçtim.

Kendimle göz göze gelmemeye çalışarak saçlarımı tepeden topladım. Dudaklarıma hafif mürdüm rengi bir ruj sürdükten sonra başıma siyah şapkamı geçirip dolabına döndüm.
Siyah montumu üzerime geçirdiğim gibi çantamı alıp odadan çıktım.

❄️

      Okula vardığımdaysa içimde duygu karmaşası oluşmuştu.
Ne hissettiğimi ne hissetmem gerektiğini tam olarak kestiremiyordum.

Heyecanlıydım çünkü yeni okul demek yeni arkadaşlıklar demekti. Bu okulda farklı deneyimlere imza atacağımı hissediyordum.

Korkuyordum çünkü imza attığım deneyimler sonucunda mutsuz olacağımı ve birilerinin beni üzeceğini düşünüyordum.

"Kes şunu Melek " dedim kendi kendime.

Kendi kendimi azarlamak iyi gelmişti devam ettim.

"Sen önüne çıkan hiçbir zorluktan korkmadım bundan mı korkacaksın?"

Derin bir nefes aldıktan sonra okulun merdivenlerini çıkıp sınıfımın olduğu koridora yöneldim. Gözlerim koridordaki insanların yüzlerini tarıyordu.

Kimisi etrafındaki küçük insan topluluğuna hararetli hararetli bir şeyler anlatıyor kimisi erkek arkadaşını kaptırmama içgüdüsüyle avını bekleyen aslan misali etrafındaki kızları süzüyor kimisi de kafasını telefonuna gömmüş dış dünyayla bütün ilişkisini kesmiş bir şekilde köşede duruyordu.