Çenemi bavulun üzerine koyup gelen geçene bakıyordum. Gerçekten gerek var mıydı Taehyung'un gelmesine? Onu bu işe bulaştırdığım için üzgündüm. Onu gerçekten seviyordum ama bundan sonra ona yük olmak istemiyordum. Ayağı kalkıp bavulumu ardımdan sürükledim. Kararlarım çok çabuk değişebiliyordu. Onun benim bu halimden sıkılmasını istemiyordum. Eğer o da benden hoşlanıyorsa düzgün bir ilişki istiyordum.
Büyük Saat'i ardımda bırakıp ilerledim. Nereye gideceğimi bilmiyordum ama Taehyung'un beni görmesini istemediğimi biliyordum.
Telefonum birden çalınca arayanı görmeden Taehyung olduğu tahmin etmiştim.
"Neredesin?"ilk defa sesini duymuş gibi heyecanlandım.
"Taehyung git."
"Anlamadım?" kaşlarını yukarı kaldırdığını hayal ettim.
"Ben eve dönmeye karar verdim. Taehyung benimle boşuna uğraşma. Bunu hak etmiyorum." gözlerim doldu. "Sana yük olmaktan başka bir şey olmayacağım."
"Saçmalama." birden biri kolumdan tutup beni durdurdu. Telefonu kulağımdan indirip siyahlar içindeki Taehyung'a baktım.
Hiçbir şey söylemedim.
Hiçbir şey söylemedi.
Birden dayanamayıp ağladım. Taehyung'un yumuşak omzuna kafamı gömüp kimseyi umursamadan hıçkıra hıçkıra ağladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Message / Taekook
Fanfiction[tamamlandı] Text kitabıdır🌸 @jeonjungkook: Aman tanrım! Aman tanrım! @jeonjungkook: Kim Taehyung sensin değil mi? @jeonjungkook: Lütfen bu numaranın doğru olduğunu söyle! @jeonjungkook: Taehyunggg @jeonjungkook: Lanet saat farkı! @jeonjungkook: L...
