Gökyüzü siyahın neredeyse bilmediğim başka bir tonuna soyunmuş üşüyordu. Yüzümü okşayan pasif agresif rüzgarın düşüncelerimi sürükleyip itelediği kolona yaslanmış teslim olmuştum. Duyabiliyordum, rüzgar sazlık bitkisini okşuyor şevhetle öpüyordu. Gökyüzünün kucak açan büyüleyici bedenini arzularcasına rüzgara meydan okuyup usulca soğuk mermer zemine bir adım attım. Attığım her adımda çıplak vücudumda gezinen rüzgarın hoş hissi varolduğumu hissettiriyordu. Soğuk mermerin çıplak ayaklarımdan bedenime yayılan hoş sızıntısı yerini ıslak toprağın sakinliğine bıraktı toprağa karıştım - bu ilk değildi - Toprağın verdiği huzur dindirdiği acılardan mıdır? Bu güzellik sahip olduğu bedenlerden midir? Yaşlıdır toprak, genç vücutları kabul etmez, almaz koynuna. Koca dünya utanmadan küçük bedenlere savaş açar bazen. Ben savaşımı kaybetmeden 3 yıl önce toprak olmak istedim. Kaldırımda tek başına oturmuş sessizce ağlayan o beyaz elbiseli küçük kızın acılarını dindirmeyi, gözyaşlarına toprak olup çiçek açmayı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşk 404
Roman d'amourEminim ki herkesin anlatmaya değer bir aşk hikayesi vardır. Kimi kendi hikayesini yaratır kimileriyse bir hikayeye dahil olur. Benimkiyse ne yeni bir hayat yaratmanın ne de bir hayata dahil olmanın; Kendi yarım kalmış hikayemde var oluş çabamın hika...
