Karlos:
O an Kandemir abinin sesi ile irkildim.Birden yerimden kalktım.Yaren diye bağırmaya başladığımı hatırlıyorum en son, zaten o anda Yaren'i kaybetme korkusu ile yere yığılmışım.Beni bi odaya almışlar.Yatakta yatıyorum peki ya Yaren o nerde ne yapıyor.
Kandemir abi ve diğerleri içeriye girdi bana acır gibi bakıyorlardı. N'oldu diye sordum ama bana yapılan iğnenin etkisi ile konuşamıyordum.Meğerse içimden söylüyormuşum.Beni kimse duymuyormuş.Onlar ise sadece bana bakıyorlardı.
-
Aradan tam bir yıl geçmişti.
-
Bahadır: Baba bugün napıyoruz
Kandemir: Hiç, bugün birşey yapmak gelmiyor içimden
Bahadır:tamam baba ben çıkıyorum o zaman tek başima ararım Derya da yardım eder.
Kandemir: hiç umudum yok ama gidin bakalım
-
Karlos:
Evde boş boş tv karşısında oturuyordum.Telefonum çaldı.Arayan Ferdi.
Karlos: Efendim kuzen
Ferdi: Olum ben boku yedim ya
Karlos : noldu lan söylesene
Ferdi: buluşalım mı ? Biraz dertleşelim
Karlos: Benim hiç tadım yok be kuzen sonra konuşsak
Ferdi: sende haklısın senin dertlerinde var tabi
Karlos: kusura bakma valla çok yorgunum
Ferdi: tamam kuzen sonra konuşuruz
-
Evde oturmuş öylece pencereden dışarı bakıyordum.Doğru düzgün yemek yediğimde yok.Dünya umrumdamı sanki.İçeriden beni çağıran sesler var ama benim umrumdamı ki? Tamamen yabancı bi yerdeyim.Kendimi tanıyormuyum pek emin değilim.Artık ben ben değilim her bir parçam eksik.
-
Karlos :
Kandemir abinin yanına gittim yere çökmüş çaresiz oturuyordu.Yanına oturdum.Sanki bende farklıymışım gibi teselli etmek istedim ama beni kim teselli edecekti.Ah be Yaren nasıl derin bi yara açtın içimizde.Hayat boş umutsuz.Bahadır geldi.
Bahadır: baba Özge'nin annesi iyiymiş aneliyatta iyi geçmişti zaten rahatız yani
Kandemir: rahatmıyız gerçekten
Bahadır: Hayır değiliz eksiğiz baba çok eksiğiz hemde
Karlos:
Ayağa kalktım çaresiz ve bitkin hissediyorum kendimi.Onlara yansıtmamak için çıktım dışarı.Derin bi nefes aldım.Gökyüzüne baktım biliyorum oda bakıyor şimdi aynı gökyüzüne.Sonra Kandemir abinin anlattıkları geldi aklıma.
~Flashback~
Kandemir: Karlos iyimisin oğlum
Karlos: Yarennn Yarennn nasıl noldu iyimi o
Kandemir: iyi tabi şimdi normal bi odaya aldılar tedavisi sürücekmiş
Karlos: beni onu yanına götürün
Kandemir ve diğerleri sustu.Başlarını öne eğdiler.
Karlos: Beni Yarenime götürünn dedim
Kandemir: Karlos sakin ol
Karls: olamam abi noluyo söylesenizee
Kandemir: annesi
Karlos: ne annesi abi söyle hastaneyi yerle bir edicem yoksa
Kandemir: benim eski karım yani Yaren, Derya ve Bahadır'ın annesi Yaren'i aldı
Karlis: ne diyosun abi sen senin karın ölmedim delirticekmisin beni
Kandemir: Hayır ölmedi hapisteydi çoktan çıkmıştı bizimkiler onu kabullenmediği için bizden uzak duruyordu.Şimdi ise sen çocuklarıma iyi bakamıyorsun dedi ve Yaren'i götürdü.Diğerlerinide birgün alıcağım dedi.
-
Karlos:
O an hiç birşeye anlam veremedim zaten Yaren'i ararken 1 yıl geçti.O bir yıl içinde Bahadır'ın sevgilisinin annesini kurtardık.Nevizade olarak bulunduğumuz mahalleden hala kurtulamadık.Cenk hala Yaren'i bekliyor Almanyada zannediyorlar bizi elbet geri dönecekler diye umut ediyorlar.Peki nasıl olacak Yaren'i bulmaya çok az kaldı.Peki ya Yaren hayatından memnun ise
Bakalım neler yaşıyacaklar.
