Lee Know:
Önce kendini sevmezsen başka birini sevemezsin
Bu palavradan başka bir şey değil
Hiçbir zaman kendimi sevmedim
Ama sen
Tanrım
Seni o kadar çok sevdim ki kendimden nefret etmenin nasıl hissettirdiğini bile unuttum
Hayatım boyunca bir sürü aptallık yaptım kabul ediyorum
Her geçen gün bana olan aşkının sana zehir olmasına sebep oldum ve bunu seni kaybedince farkettim
Sen yanımdayken unuttuğum her şeyi şimdi daha net hatırlar oldum
Her zaman bir şeyleri alaya aldım
Çünkü o kadar çok korkuyordum ki üstüne düştüğüm şeyleri kaybetmekten
Sanki böyle yaparsam kaybetmem sandım
(Lee Know yazıyor...)
Her neyse
Sonuç olarak kaybettim öyle değil mi?
Hiç çizgimi bozmadan aptalca hareket etmeye devam ettim
Bang Chan:
Yanına gelmemi ister misin?
Lee Know:
Hayır
Her şeyi berbat etmişken
Senden gelmeni isteyemem
Buna hakkım yok
Bang Chan:
Ben istiyorum ama
Ben sana varan yollarda çok koştum Minho
Yolun sonunda bana nefes olacağını bildiğim için
Seni her zaman seveceğim
Ne kadar boktan şeyler yaşasak ve ayrılsak da
Sana olan sevgimi hep ilk günki gibi canevimin en mahrem yerinde tekrar yeşertmen için saklayacağım
(Bang Chan yazıyor...)
Şimdi kapıyı aç
(Görüldü.)
