İMPOSSİBLE

-1-

Açık olan pencereden kuvvetli bir esinti geldi.
Mükemmel huzurlu uykusundan uyandı.

"Lan!, g*tümüz dondu burda!"

"Afedersin Draco."

Geçen hafta Harry Potter ile kavga ettiği için tek kişilik odası değişmişti ve Blase'in oda arkadaşı olmuştu.

Yataktan kalkıp gözlerini ovuşturdu.
Daha sonra banyoya gitti.

Aynaya baktı.

"Çok mükemmelsin."

"Kiminle konuşuyorsun Draco?"

"Kes sesini!"

Günlük işlerini haletti ve kahvaltı etmek için büyük Salona gitti.
Pansy'nin yanına oturdu ve Dumbledore'un konuşma yapmasını beklemeye başladı.
Gözü bi an belki ilk defa Gryfindor masasına takıldı.
Kıvırcık saçları olan kız herzamankinden güzel duruyordu.
Yanındaki Weasley'a bakıp gülümsüyordu.
Gözü daldı o tarafa.
Derin derin ikiliyi izlerken kız birden kafasını çevirdi.
Draco Reflex olarak gozelrini kaçırdı.
Dumbledore herzmanki konuşmasını yapmak için kürsüye çıktı.
Hermonie'in suratı düşmüştü ne oluyrodu bu çocuğa neden gözünü bile kırpmadan  yıllarca bulanık diyee alay ettiği yanına yaklaşınca bile midesnin bulandıgı kıza gözünü bile kırpmadan  bakıyordu?
Pansy'nin Çatalla dürtmesiyle kendine geldi.

"Ah!"

"Önune bak!"

Göz devirdi ve masadan kalktı.

"Hey!"

Arkasına bile bakmadan salondan çıktı.
Orda daha fazla kalmak istemiyordu daha fazla Grenger'i o kanı bozukla görmek istemiyordu.
Kütüphaneye gitti.
Kendini orda her zaman rahat hissederdi.
Bir kitap aldı ve kapağını açtı.

Kullananlar.

Hermonie Grenger.

Luna lovegood.

Kate argent.

Hermonie Grenger.

Pansy parkinson.

Hermonie Grenger.

Istemeden de olsa dudaklarının kenarı kıvrıldı.
Nasıl bu  kadar zeki olabiliyordu.
Bulanık olması dışında mükemmel biriydi aslında.
Güzeldi,ıyiydi,zekiydi.

Kaşları çatıldı.
Bir bulanık hakında nasıl böyle birşey düşünebilirdi.
Hayır güzel falan olamazdı.
Ama gideri vardı?
Yoktu.
Olamazdı en azından Draco için onun gibi biri hakkında olumlu hiçbir şey olamazdı.