Verflutch

Verflutch - 1

"Seni çöp, bırak ayağımı!"

Ölmek istemiyorum.

"Han, tut şunun bacağını aşağıya fırlat!"

"Tamam abi!"

"Yapmayın, lütfen!"

"Kes sesini Yang, seni canavar!"

"Canavar... mı?"

Sağ ayağımı tutup çeken Han'a tekme atmaya çalışırken bir anda sağ elimdeki gücü azalttım. Bunu fırsat bilen Han ayağımı daha güçlü çekti.

"Heh!"

"Hayır, hayır!"

Vadiden aşağıya doğru düşmeye başlarken Tamatsu abinin aşağıya tükürdüğünü gördüm.

Neden, neden ölmem gerekiyordu?

Suçum neydi ki?

Tanrım, neden ölmemi istedi?

Görevim neydi? Ne için yaşıyordum?

Sevdiğim birisi var mıydı? 

Artık yoktu.

İhanete uğraşmıştım ve bu şekilde hayata veda ediyordum.

Siktir, daha çok gençtim!

17 yaşındayım ben. Daha gençliğimin en tatlı dönemindeyim! 

Böyle düşünmek hiçbir işime yaramıyor.

Öleceğim çünkü.

Gözlerim dolmaya başlarken sol omzum bir engele takıldı.

Düşüş hızım fazla olduğundan engel omzumdan içeriye geçti.

Sivri dal kemiğimin üstünden omzuma girmişti.

Demek Tanrı'nın cezası sadece bu değil ha?

Sağ omzumun arkasından yere düşmeme ne kadar kaldığına baktım.

Daha 10-20 saniyem var.

Hiçbir şey yapamıyor muyum? Büyü?

Hiçbir zaman büyüye yatkınlığım olmadı.

Ailem içinde büyüye sahip olmayan tek kişiydim.

Fakir bir aileydik, fakat mutluyduk.

İşler, biz büyüyünce değişti.

Bütün kardeşlerim ve abilerim büyüye yatkınlık besliyordu.

Benim dışımda.

Babam benden nefret etmeye başlamıştı. Yemeklerde masaya oturamıyordum.

Fakat annem, o beni seviyordu.

Babam sırf bunun için akşam yemeğinin ortasında ona tecavüz etti.

Bunu kendi gözlerimle gördüm.

Buna... dayanamadım.

Mutfaktan bir bıçak alıp babamın sırtına sapladım.

İşte o an, baba katili olmuştum.

Fakat benim için sıkıntı değildi.

Annem acı içinde yerde kıvranırken ona yardım etmeye çalıştım.

Babam son nefeslerini verirken abim Tamatsu benim omzumdan tuttu ve evden dışarıya attı.

Sonra ise, buraya geldik.

İşte bu kadardı, hayatım babamı öldürerek bitti.

En azından... annem daha rahat bir hayat sürecek.