Derin nefesler içinde kaybolurken hissettiğim birkaç hissin arasındayım. Yanımda bir kar bekçisi var. Anlattığına göre kısa bir zaman önce çok hastaymış. Hastalığıyla gurur duyuyor. Çünkü sevilmenin en kısa yolu hastalıklardan geçer.
Ona göre dünyayı yanlış yorumluyormuşuz. Hem de tamamen. Onu dinlemek sanki eski bir kitap kokusu gibi huzur verici. Onu dinlemek sanki kar yağarken sobanın yanında uyuyakalmak gibi.
Diğer insanların aksine, güzel şeyler hissettiriyor.
