Have a nice day readers,,
hango ang kwentong yo sa tunay na buhay...
Ako nga pala si Leo,,
nagsimula ang kwento ko nong 14 ako..isang nakakalungkot na nakaraang diko makakalimutan habambuhay.solong anak po ako sa isang bbaaeng labis na nagmamahal at sa di inasahang pangyyri ay pinahirapan at nagtiis ng husto sa kamay ng walang kwentang lalaki..opo..isa lamang ang inay kp s amga babaeng nakaranas ng lupit sa kamay ng isang lalaking may likha sakin....
simula maliit pa ako ay araw araw kuna sila nakikitang nag aaway..ang malupit doon ay kita ko kong gaano nagtiis ang inay ko sa kamaya ni itay..
hanggang sa isang araw nilapitan kp ang aking inay na umiiyak..hawak nya ang mukha nya s amga oras na yun..
mula pa maliit ako ay ugali kuna ang hawan ang magakabilang pisngi ni inay kapag umiiyak sya..tinititigan ko mga mata nya at hinahalikan ko ang labi nya sabay diin ko sa noo nya ang noo ko at sinasabayan ko syang umiyak..kong ilng bises syang umiyak ganon din ako..
hanggang sa dumating ang araw na pinakaayaw kong mangyari sa ina ko...
nakaupo si inay sa isang solok...humahagulhol,,,,
ma.....umiyak ka n nmn??
tanong ko sa knya..
lumapit ako sa kanya at dating gawi..
ngunit sa pagkakataong iyon ay ayaw nyang i angat sakin ang mukha nya...
pilit tinatago ni inay ang sarili nya sa sulok..
Lumuhod ako para pumantay sa mukha ni inay..
ma???..bakit ayaw mo ko harapin....
turan ko sa kanya..
nakayuko parin sya..
Sa pag tataka ko ay pinilit kong iangat ang muka ni mama ko..at dahil sa lakas na ginamit ko napihit ko paharap sakin amg mukha ni inay..
napaiyak ako sa galit nong makita kp amg ankmoy panda na hitsura sa mukha ni mama...
Sa galit ko at sinuntok ko yung dingding ng kwarto..butas at sira ito..
Ma??? dina pde tong ginagawa ni itay...
ayukong pagbuhatan ka nya ng kamay ma..makakapatay kao ng ama....
sa galit at sama ng loob ko magfamag akong naghintay sa pinto para sana salubungin ko ng sapaka ang ama ko..
oo di ako sinasaktan non..at ni minsan di ako nakarinig ng kahit anpbsa ama ko..pero diko alam kong bakit ganon nlng katindi ang galit ko s ama ko..
panay nmn ang yakap ni inay sakin at panay sambit na yaan kuna faw..at wag ko gawin kong anl man binalak ko dhil mapapahamak lng ako..
nga nmn..lampayatot lng ako pero mas matangkad ako sa papa ko..sa isip ko nmn wla sa tangkad ang basihan para magawa mo gusto mo..
tatay ko sya at naisip ko mali na lalaban ako sa kanya kahit pa malaki sya sakin...ama ko sya kahit pa sinaktan nya ang mama ko ay wala akong karapatang mag higante sa taong gumawa sakin..
pero nasasaktan n aako subra sa nakikita ko kay inay..
Alas dyes na ng umaga pero wla pa si itay..
mjo bumaba narin ung naramdaman kong galit at poot sa dibdib nang mga oras na yun..dhil narin sa mga payo ni inay sakin...
wala nmn yata kaming hinihintay at mukha di uuwi ang ama ko..
kaya sa inip ko ay pumasok akp sa bahay..
dumiretso ako kay inay..
niyakap ko sya at sabay bulong ko sa knya ng mga katagang
"Ma,,sa edad kong to kaya natin mabuhay na wala si itay"
laking pag tataka ng ina ko..nakatitig sya sakin at hinawakan nya ako sa mukha..
nak????alam muba pinagsasabi mo??
seryusong tnong ni inay..
opo inay..kesa nmn ganitong araw araw ka nlng umiiyak..ngayon may dalawang pasa ka sa magkabilang mata...ano po ba hinihintay mo inay??ang makapatay akp ng ama??
niyakap nya ako ng napakahigpit sabay hagulhol.....
nak....bata kapa para makaranas ng mga bagay nayan..wag mong lagyan ng mantsa ang kamay mo..
yaan muna nak...
