Merhaba yalnızlığın gölgesinde kalmış platonik aşıklar,bu yazımda sizlere ''Çok aşık olduğunuz birini nasıl kendinize bağlarsınız?'' konusuna değineceğim.Bu işe öncelikle aşkın tanımıyla başlamak istiyorum.Çünkü aşkı bilmeden aşık olduğumuzu anlamakta aşık olduğumuz kişiyi kendimize bağlamakta zor olacaktır.Aşk hepimizin bildiği ''İnsanların karşılıklı bir şekilde birbirini sevmesi.'' demek değildir.Aşk İMKANSIZ OLANI ÜMİT ETMEK demektir. Buradan anlıyoruz ki biz hemen '' O beni sevmez, ben çok çirkinim, asla bana bakmaz ,daha doğru dürüst kıyafetlerim yok o kim ben kim'' vb.Gibi şeyler söylersek baştan kaybederiz biz baştan kaybetmek istemiyorsak kendimizi asla ümitsizliğe bırakmamalıyız hem Ferhat ile Şirin sonra Kerem le Aslı yada Leyla ile Mecnun birbirleri için ne kadar büyük fedakarlıklar vermişlerdir.Bizde kafamıza göre hemen ''Armut piş ağzıma düş.'' yapmayacağız tabikide sevdiğimiz kişiye ulaşmak için çaba sarf etmemiz ve bazı zorlukları aşmamız gerekiyor.Bunu bir tek ben söylemiyorum örneğin Aristo ; Sevmek acı çekmektir,sevmemek ölmek.Sevmek zevktir ama yalnız sevilmenin hiçbir zevki yoktur.... Peki biz gerçekten aşık mıyız?Yoksa kendimzi mi kandırıyoruz?
