Bölüm 8▫

96 7 0
                                    

Başımı kaldırınca üzerimi ıslatan o kadını gördüm donuk bakışlarla ona bakmaya devan edince yanıma oturdu tekrar geçmiş olsun deyip el uzattı ben Sanem.

El uzatıcak hal kalmamıştı sevdiğim orda yatıp benim burada birileriyle konuşacak tanışacak gücüm yoktu önümdeki duvara bakıp öylece kaldım.

Yanımdan kalkıp elinde iki kahveyle gelmişti yanıma tekrar konuşup;

- kaza anına şahit oldum kötü ve üzücü bir durum ambülansla aceleyla alınınca ben de gelmek istedim.

Ona omuz hizasından bakıp tekrar aynı odak noktama geri döndüm acı acı güldüm sadece aklımda fikrimde sevdiğim vardı acı çekiyor mudur şimdi...

Gece yarısına kadar yanımda beklemişti anlamadığım hala neden bekliyordu kimdi tanımıyordum ama bizim için Endişelendiği gözlerinden anlıyabiliyordum ama daha fazla beklememesini ve teşekkür edip gitmesini rica etmiştim gitti sadece ben kalmıştım o sessiz koridorda.

Bu sessizlik beni boğmaya başlamıştı biraz daha bekleyip dışarı çıkmaya karar verdim soğuk hava yüzüme çarparken cebimde çıkardığım sigarayı yaktım derin çekip bıraktım buraya geldiğim için de ayrı bir huzursuzdum bırakmamam gerekiyordu.

Derin düşüncelere dalarken arkamda gelen öksürük sesine döndüm;

-Rahatsız etmiyorum umarım ben Buğra. Eşlik edebilir miyim?

Kafa sallayıp oda bir sigara yakmıştı, elimde ki sigarayı bitirip ikinciye geçmiştim bana bakıp aramızda geçen bu sessizliği bozdu.

-Sevgilin mi?

Göz göze gelince afallamıştım bu soruyu sorunca biraz öyle kalıp,

-Evet sevgilim.

-Umarım durumu iyi olur ben de gayım, burada anneannem için bekliyorum. ilk gelişinizde kantine inmeye çıkmıştım bilirsin hastahaneler bağırışını duyunca iyileşeceksin sevdiğim deyişini o zaman anladım burada da karşılaşınca yanına gelmek istedim çok konuştum değil mi?

Utanıp elleriyle saçlarını karıştırdı ve fark ettim her benimle konuşmasında kızarıyordu samimi gelmişti.

-ha sorun yok memnun oldum Buğra ben de nur.

Bir hafta olmuştu sevgilim iyileşiyordu gün geçtikçe ve o iyileşme sürecinde hiç yanından ayrılmamıştım yeni insanlar tanımıştım Buğra ve Sanem, sanırım çekiyordum hepsini gay ve bisexdi ikiside destinayla tanışmışlardı artık toparlanıyordu bugün akşam doktor kontrolünden sonra çıkacaktık yavaş yavaş eşyaları toplarlarken miniğim bana bakıyordu küçücük birşey di zaten yanına kıvrılıp ellerini tuttum, öpücüklerimi ard arda arttırırken eliyle yüzümü kendinden uzaklaştırdı,

-Birileri gelir nur bu vaziyette kimsenin bizi görmesini istemiyorum.

-Görürlerse görsünler çok özledim seni.

-ben de özledim ama...

-ne ama...

Surat asıp kalkmaya yeltenmiştim ki beni kendine çekip dudaklarımızı birleştirmişti ihtiyacım olan, bırakmaya hiç niyetim yoktu fakat kapının aniden açılma sesiyle benim yeri boylamam bir olmuştu küçük beni itmişti
Ulan!

Ama gelenler Sanem ve Buğra olunca rahatladım, kalkıp popumu ovalarken acımıştı üçünün de gülmesi çok sinir bozucu olmuştu miniğime dudak büküp çıktım odadan ikisi onun yanında olduğunu bildiğim için dışarı çıkıp memet amcanın numarasını çevirdim durumu izah edip kapattım doktorun gelmesine çok kalmamıştı.

Sigara içip yanlarına gittim miniğim hazırlanıp ayakkabılarını giyordu sanemi es geçip yardım ettim Buğra oradaki toparladıklarımı almıştı artık işimiz bitmişti burada.

Memet abi bekliyordu bizi kapıda girip hepimiz de yorulmuştuk ölü bir sessizlikle geçen bu yolculukta gelmiştik eve herkese teşekkür edip geri kalanlarıda bırakmasını söylemiştim memet abiye.

Kapıda fatma teyze bekliyordu hemen gelip kızına sarıldı beraber içeriye geçtik.

Yerini de hazırlamışlardı emin ellerdeydi artık yarın sabah  ilk durağım burası olacaktı fatma teyze bizi yalnız bırakmıştı kadınımdan izin isteyip eve gitmeliydim bir hafta olmuştu doğru düzgün uğramamıştım onlara.

Sıkıca sarılıp hastahanede yarım kalan öpüşmemizi hatırlayıp soluksuz öptüm onu ve son olarak beni düşürdüğü için al dudağını ısırdım küçük bir ceza. İnliyerek baktı bana uf olmuştu Küçüğüm gülümseyip fatma teyzeye ve ablasına da onlarla da vedalaşıp çıkmıştım oradan.

Bizimkileri de çok özlemiştim seri adımlarla eve geldim annem tüm olanları biliyordu ki babam da öyle biraz onlarla vakit geçirip bir an önce uyumak istedim ama duştan sonra.

Yatağıma girip tutulan yerlerim kendilerini hatırlatıyordu kötü yorucu günlerdi ireme yazıp uyumuş mu destina dedim oda bana fotoğrafını atmıştı uymuştu kadınım sağol deyip bıraktım telefonu.
Biraz kıvransam da artık teslim olabilirdim uykuya.

Küçük•Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin