out of control // newtmas

one shot

Thomas, sarsılan bacaklarını göğsünde birleştirirken titreyerek sayıklanmaya devam ediyordu.

"Da - dayanamıyorum. DAYANAMIYORUM!"

Sürekli akan gözyaşları saniyeliğine durmadan dökülmeye devam ederken Thomas, onları saklamak için özel bir çaba göstermiyordu bile.

Zaten, burada olduğunu kim biliyordu? Onu kim umursuyordu ki?

Yakından gelen ayak sesleri de hayaldi mesela. Loş ışıkta iyi seçemediği uzun beden de öyleydi.

Daha da yakına gelen omzuna dokunan silüet de halisülasyondu.

Ama, yüzünü kavrayan soğuk parmaklar ve artık daha iyi seçebildiği sima öyle olmamalıydı.

"Ne düşünüyorsun Tommy?" diye sordu kirli sarı saçlara sahip olan Kayranlı. Parmakları hala karşısındakinin ıslak yüzündeydi.

"Ölmeyi." diye yanıtladı Thomas, rahatsızca gülümserken.

Elini çekti.

Ama o konuşmaya devam etti.

"Burada olduğum her dakikadan dur saniyeden hatta saliselerden nefret ediyorum Newt, anlıyor musun?" diye sordu yanında ki gencin yakışıklı yüzüne soran gözlerle bakarken.

Burnundan hıhladı.

"Tabikide anlamıyorsun.. Biricik ikinci liderimiz!"

Newt'in yerinde huzursuzca kıpırdandığını ve ardından gelen düzensiz nefeslerini hissetti.

"Bana bak." dedi.

Bakmadı.

"Bana bak."

Bakmadı.

"Lanet olsun sana BANA BAK DEDİM!" diye kükrediği anda istemsiz olaraktan ona baktı.

"Lanet olsun Thomas,"

Thomas? Kahretsin.

"...Bilip bilmeden konuşan aptal lülekafa bir çıkıntısın sen! Ne düşünüyordun ha? - Lanet olsun ben senle konuşurken yüzüme bakıcaksın! Yeterince açık mı?" diye bağırdı.

Olduğu yerde sessizce söverken parmaklarını dağınık saçlarından geçirdi ve ardından tekrar Thomas'ın alışmış olduğu düzensiz nefeslerinden aldı.

Ne olduğunu anlamasına izin vermeyecek kadar hızlı bir şekilde ayağa kalkıp sert duvara yaslanmış olan Thomas'ı duvara çarptı.

"Ne sanıyordun ha? Bu lanet olası yere bayıldığımı mı? Burada bulunduğum her lanet olası günden lanet olası derecede nefret ediyorum! Denemediği mi sanıyorsun Tommy? Hiç ölmeyi istemediğimi sanıyorsun? Biricik lanet olası ikinci komutanlar bile burdan nefret edebilir! Eğer merak ediyorsan.. Denedim Tommy.. Denedim."

Son sözleri hıçkırağa dönüşmeden önce güçlü ellerini Thomas'ın boğazından çekti.

Thomas'ın kalbi daraldı. Tutunduğu tek umudunu da kim olduğunu bilmediği gölgeler elinden alıyormuş gibi hissetti.

Ona değer veriyordu.

Biliyordu çünkü öyle olmasaydı şuanda böyle boktan hissetmeyeceğine buranın ne kadar lanet biryer olduğu kadar emindi.

Ona değer veriyordu.

Newt'e.

Denediğini söylemişti. Kendisi kadar bunalmış mıydı gerçekten? Boğazında ki sert yumruyu yoketmek için seslice yutkundu ve yere çökmüş, elleri ile kafasını siper almış delikanlıya döndü.

Onun ona ilk geldiği zaman yaptığı gibi şimdi yaptığ gibi azda olsa mutlu edebilmeyi diledi.

Onun hizasına gelebilmek için dizlerinin üstüne çöktü ve ardından da bağdaş kurdu.

Yüzü göğsüne dönük olduğu için onu göremeyecekti.

Bunun verdiği deli cesaretiyle sarışını inceledi. Bunu her zaman yapmak istemiş gibiydi.

Sarı saçları ilgisini çekiyordu, dokunulası ayrıca tapınasılardı.

Ve sadece ona özellerdi.

İstemsizce -? ileri atılıp o saçların sırrını öğrenmek isteyen masum ellerini durdurmadı.

Parmakları saçlarında usulca, güven vermek istermişçesine dolaşırken ona "lanet olası" aptal biri olduğunu mırıldanmak istedi.

Bu an, bu cesaret birdaha hiçbir şekilde karşına çıkıp kıçını kurtarmayacak Thomas.

Daha da yaklaştı.

Baldırı baldırına değdiği zaman durdu ve kollarını saçlarından kurtarıp yüzünü açığa çıkartacak bir şekilde doladı gence.

Gözleri.. Gözleri kızarmış, yanağında izler oluşmuştu ve LANET OLSUN kirpikleri, ıslakken çok güzeldi.

Newt ona mahmur gözlerle bakarken ne yapacağını - ne söyleyeceğini bilmiyordu.

Tanrı aşkına, çok güzeldi.

İstekle aralanmış dudakları onun yerine karar veriyordu.

Kararı ise karşısındakilerden hırsını almaktı.

Kendi nefesini bile kesecek hızda yüzünü Newt'ün yüzüne doğru getirdi. Genç Kayranlı bunu günlerden önce tahmin etmiş de "Nasıl mükemmel, nefes kesici ve seksi öpüşebilirim?" diye çalışmış gibiydi.

Sonunda dudakları birbirlerinden ayrıldığında ikiside nefes nefeseydi ve hiçbirşey o an bundan daha iyi hissettiremezdi.

Thomas, kontrolden çıkıp da mantıklı düşünememiş olan beynine sonsuz teşekkürlerini iletirken kıkırdıyordu..