Restart

Prologue

Restart, Chapter 00

"Baby!" Gulat na sigaw ni Isabella nang pabiglang buhatin ng kanyang nobyong si Rafael galing sa likod.

He chuckled. "Ang magugulatin mo talaga baby. Konting kuwit lang mapapatalon ka na eh."

"Ilang beses mo na yang sinasabi. So? Di mo na ko mahal?" She says as she crosses her arms and pouts.

"Isabella, pano namang hindi kita mamahalin if you're this perfect?" Mahinhing sabi ni Rafael habang kinupkop ang pisngi ni Isabella sa kanyang mga kamay.

She loved him. She knew. She leaned into his hand and held him.

Looking into his eyes, holding each other, she says. "I love you."

He smiled and put down his hands to hug her. He whispers, "I love you through eons." and he kissed her forehead.

.....

In the middle of the road was a pair. The winds were howling, but everything else was quiet. The silence was deafening. Until one of them spoke.

“Bakit Rafael? Why? Ang tagal ng pinagsamahan natin-” Naguguluhang sigaw ng isang babae sa harap ng kanyang nobyo.

“Baby, baby let me explain- Si Risha-”

“I don’t need excuses! Tell me the truth Rafael! The truth!” Hinahampas ng babae ang dibdib ng lalaking kanyang kausap habang sumisigaw.

“They’re not excuses babe, pleas-” Desperadong sabi ng lalaki.

Umaalingawngaw sa eskinita ang sampal na ibinigay ng babae sa lalaki. Napalingon ang mukha ng lalaki sa kanan, hawak ang kanyang pisngi.

“Ilang linggo ko nang napapansin Rafael! Hindi ako bulag! Ano ba?! Just tell me the truth!” Noon ay nagsimula nang pumatak ang luha ng babae. Dirediretso, tila isang talon na rumaragasa.

Something in the guy named Rafael finally snapped.

“You wanna know the truth? Fine. I went here to play with you-”

Isa pang sampal ang narinig ng katahimikan bago tumakbo palayo ang baabe. The girl ran away, finally having enough. Too heartbroken to listen to anything else. The world stopped, she couldn’t hear the shouts of the guy running after her.

She cried, and cried. She bawled her eyes out. Pero parang kahit anong iyak niya ay hindi maalis ang sakit na kanyang nararamdaman. The pain was excruciating. Masyadong masakit.

“T-taxi-” She managed to flag down a cab before she choked in her own tears.

“I’m okay. It’s gonna be ok…” Bulong niya sa sarili, sa pag-asang kalamahin ang sarili.

She kept on mumbling to herself, not listening to the driver asking her destination.

Iba’t ibang bagay ang pumasok sa kanyang utak. Gulong gulo siya. Kasalanan niya ba? Kailan pa? Bakit ako? Ilan lamang ang mga ito sa mga kaisipan na bumabagabag sa kanya.

Sa huli ay wala na lamang siyang nagawa kundi tawanan ang sarili.

She laughs maniacally, unable to do nothing but laugh at her own situation. "Kung sinuswerte ka nga naman oo! The first time I fell in love I-“ Putol na pagkakasabi ng babae dahil nabulunan na siya sa sariling luha.

“I- I fell in love-“ Hindi na siya makahinga. It's like her lungs stopped working.

Dirediretso ang kanyang luha. Hindi mawala ang pakiramdam na tila bumagsak sa kanya ang mundo.

Hindi namalayan ng babae ang pagtigil ng sasakyan, pati na ang paglapit sa kanya ng driver. Nang mapansin niya ito ay huli na.

“Ang swerte ko naman ngayong gabi. Ate, wag ka nang umiyak. Tahimik ka lang.” Nakakakilabot na salita ng driver habang binubuksan ang pinto sa may upuan ni Isabella.

Ngayon niya lamang napansin ang paligid. Tumigil sila sa isang palayan. Madilim, malayo sa siyudad.

“Ha? Ano-“ Natigil ang pagtatanong ng babae nang takpan ng driver ang kanyang bibig.

“Shhh. Ayos lang yan. Shh.” Mayroong panyong may chemical na nilagay sa kanyang ilong at tuluyan na siyang hinimatay.

Sa susunod na magising siya ay umiikot ang kanyang paningin. Sinuntok siyang muli ng lalaki kaya't siyang nakatulog. Ganito ang cycle nila hanggang sa matapos ang lalaki.

Nagising siya kinabukasan, nakahiga sa damuhan, naked, malagkit. Masakit ang pagitan ng mga hita.

It took her a few seconds but what happened finally dawned on her.

Her tears felt hot. Streaming through her face like boiled water. She screamed. The frustration finally hit her.

She screamed out of frustration. Again. Again, and again.

"Bakit ako pa? Bakit ako pa? Ano bang ginawa ko? Hoy ikaw! Diyos ka ba talaga? Asan ka kung kailan kailangan?Binaboy na ako at laha-“ Muli, natigil ang kanyang sinasabi dahil sa luha.

“Pagod na pagod na ko!" She shouts into the abyss.

"Ayoko na… Ayoko na.” Sigaw ng babae habang nakahiga sa damuhan, yakap ang mga binti.

Ilang oras na siya iyak ng iyak ngunit kahit anong gawin niya ay hindi mawala wala ang sakit.

Frustrated, cold, and alone, she cried on the grassfield. Dignity, the one thing she has was taken from her.

She lost everything. On that one night.

07.15.20