first love • myg

7

buhat buhat ni yoongi si nareum, ako naman ay nasa tabi lang nila. third wheeling

bago pa man makarating sa desk ay biglang sumigaw si nareum "nanay!" ibinaba siya ni yoongi at tumakbo papalapit sa isang matandang babae

"nareum! kanina pa kita hinahanap! jusko kang bata ka!" sabi ng babae at niyakap si nareum, hinigit niya ito at dinala papunta sa amin

"ate y/n and kuya yoongi, this is nanay my nanny" ngiting ngiti pa ito habang pinapakilala ang nanny niya

"maraming salamat sa inyo, kanina ko pa hinahanap itong si nareum. pasensya na kung naabala kayo nito" pinat niya ang ulo ni nareum

"ayos lang po yun" sabi ni yoongi at lumuhod para kasing pantay na niya si nareum

"sa susunod wag ka hihiwalay sa nanny mo ha, be a good girl" he pinched her right cheek saka tumayo

"take care kid" sabi ko bago sila umalis, nginitian naman niya ako at nag wave

.

"dito ka naka tira?" tanong ko kay yoongi ng makarating kani sa tapat ng bahay nila

"oo" simpleng sagot niya at pumasok sa bahay nila, sumunod naman ako

their house is pretty average, may gate, and medyo malaki naman. maaliwalas din ang paligid dahil puro halaman

"good afternoon po" bati mo sa babaeng nasa harapan mo, yoongi's mom

"magandang hapon din" tipid na ngiti ang binigay niya,

"ma si y/n, y/n ang mama ko" pagpapakilala ni yoongi

pinaupo ako ni yoongi at kumuha ng maiinom, kinausap ko naman agad ang mom niya

"nandito po ako para sabihin sa inyo na gusto pong kuhanin ng daddy ko si yoongi na maging part ng boy group na gagawin niya"

"nasabi na sa akin ni yoongi ang tungkol diyan," tumingin siya sa gawi ni yoongi saka pinag patuloy ang sasabihin "at nasabi ko na din na hindi ako pumapayag"

"but mrs. min—" hindi niya ako pinatapos

"pasensya na ija pero hindi talaga ako makapapayag"

"pero marami po siyang makukuhang benefits doon—" pag pupumilit ko, para na akong nag bebenta dito pero i don't care, may talent si yoongi sayang naman kung di niya magagamit yun

"ms. y/n pasensya na talaga pero hindi na mag babago ang isip ko, ang gusto ko ay ang nakabubuti para sa mga anak ko. gustuhin ko mang matupad ang pangarap niya, hindi ko kaya. hindi kami katulad niyo na mayaman, na pwedeng gawin ang gugustuhin. ginagawa ko ang lahat para makapag aral sila at ayokong masayang lahat ng pag hihirap ko"

i'm out of words, i don't know what to feel. nalulungkot ako dahil hindi ni yoongi matutupad ang pangarap niya, naawa ako sa mom niya dahil kahit gusto nito ay 'di niya magawa.

"i— i am deeply sorry" napa-yuko nalang ako, i don't want her to see that i'm pitying them.

"pwede bang sa atin nalang ang usapan na ito? at pwede din bang layuan na ng pamilya mo si yoongi?" cliché. pero wala akong natanggap na pera na pupunitin ko sa harap nila at sasabing 'di ko kailangan ang pera nila.

tumango ako at muling nag paalam

"pasabi nalang po kay yoongi uuwi na po ako"