"y/n!" napatingin ako sa tumawag sa akin, si yoongi"why?" one week na kaming hindi nag kikita
"iniisawan mo ba 'ko?" nanlilisik ang mga mata niya habang nakatingin sa akin
"why would i?" maarteng tanong ko, a week without him is so boring. i thought he'd text me after ko makaalis sa house nila but i got nothing, i felt like shit and now he's here right in front of me. my heart's beating so fast and loud, naririnig niya kaya?
"tama bang sagutin ng tanong ang isa pang tanong?"
"so bakit tinatanong mo na naman ako?" pang aasar ko
"just answer the damn question!"
"oo! iniiwasan kita!" tumayo ako sa kinauupuan ko sa bench ng garden ng school at hinarap siya
"i'm just playing you! hindi kita gusto at hinding hindi kita magugustuhan! i don't like poor people!" cliché. liar. dahan dahang nalaglag ang mga luha sa mga mata ko.
ayokong lalong magalit sa'kin ang mga magulang niya. ayokong sirain ang pangarap ng magulang niya para sa kanya. hindi naman ako ang nag hirap para buhayin at paaralin siya para basta basta nalang makialam sa buhay niya. if this is the right thing, then i will do it.
"shh. tama na, ayusin natin ito" niyakap niya ako, nag simula namang pumatak ang ulan. he's so warm. para bang gusto ko nalang yumakap sa kanya sa buong buhay ko. i really like him, do i love him? i don't know. it doesn't matter anymore, kailangan kong layuan siya.
"luyuan mo ako" hindi siya kumibo lalong hinigpitan ang yakap, napahiga siya sa damuhan dahil sa pagtulak ko pero dahil nakayakap siya sa akin ay nakasama ako sa pag laglag. para na kaming ewan dito, di ko na alam kung anong nangyayari sa paligid, kung may nakakita ba sa amin o ano
"sabi ng layo!" binuhos ko ang natitira kong lakas para itulak siya palayo
"please" pag mamakaawa ko. hindi ko alam kung anong pinag mamakaawa ko. sana bitawan niya ako o sana mas lalo niyang higpitan
nanlambot ako ng luwagan niya ang pag kakayakap sa akin, basang basa na kami dahil sa ulan pero parang hindi namin ito napapansin
tuluyan na akong umalis sa yakap niya at tumayo, pinag pagan ko ang damit ko na akala mo'y maaalis ang putik pag ginawa ko 'yun
"y/n, please don't leave me. please" lumuhod siya sa harapan ko, basa ang mga damit at kinuha ang kaliwang kamay ko
inalis ko ang pagkakahawak niya sa kamay ko "i'm sorry"
tumakbo ka pa layo, pa layo sa kanya.
how come first loves never come true?
BINABASA MO ANG
first love • myg
Fanfiction𝙨𝙤 𝙙𝙤𝙣'𝙩 𝙚𝙫𝙚𝙧 𝙡𝙚𝙩 𝙜𝙤 𝙤𝙛 𝙢𝙮 𝙝𝙖𝙣𝙙, 𝙞 𝙬𝙤𝙣'𝙩 𝙡𝙚𝙩 𝙜𝙤 𝙤𝙛 𝙮𝙤𝙪 𝙖𝙜𝙖𝙞𝙣 𝙚𝙞𝙩𝙝𝙚𝙧