The Beach · Tododeku

·nine· ✅

Todoroki var gücüyle kendini dışarı attı, hava yağmurluydu ve şimşekler çakıyordu. Üstünde ise gömleğinden başka hiçbir şey yoktu sırılsıklam olmuştu koşarken.

Gittiği yer ise belliydi...

İçinden sadece Midoriya'nın orada olmamasını diliyordu.

'Lütfen tanrım...' diye fısıldadı genç adam, 'Daha onunla yaşayacak çok uzun bir ömrümüz varken erkenden alma benden.'

Ne kadar koşsa da bitmiyordu yol, ıslak yerlere basarken ayakkabılarından su geçip ıslanıyor ama umursamıyordu. Aklı sadece Midoriya'da idi, koştukça nefesi kesiliyor kalbi boğazında atıyordu.

Sonunda sahile geldiğinde durdu, etrafta öyle bir kalabalık vardı ki iğne atsan yere düşmezdi. Arama kurtarma ekipleri var gücüyle kayıpları arıyordu ambulans sesleri acı acı kulağını tırmalıyordu Todoroki'nin.

"Akıntıda kaybolanların arasında on beş yaşında yeşil saçlı bir çocuk olduğu söyleniyor." Polisler kendi aralarında konuşurken Todoroki'nin başından kaynar sular dökülmüştü.

"Ne dediniz siz!?" dedi onlara dönerek, duyduklarına inanmak istemiyordu. Midoriya'nın onu bıraktığı düşüncesi ruhunu daraltıyordu.

Polisler anlamsızca kendisine bakarken Todoroki gözlerini denize dikti, "Gelecek o ben biliyorum DAHA YAŞAYACAKLARIMIZ VARDI BİZİM."

İnsanların kendisine bakmasını umursamadan haykırdı, adeta vücudu kor gibi yanıyordu. Boğazındaki yumru yutkundukça daha çok canını yakıyordu, yere çöküp denize doğru bağırdı tekrardan. "DAHA YAŞAYACAKLARIMIZ VARDI!"

Gözlerinden yaşlar süzülürken yağmur yağmaya devam ediyordu, arama kurtarma ekipleri denizi arıyordu.

Cansız bedenler tek tek sudan çıkarılırken Todoroki dehşetle bedenin kime ait olduğunu anlamaya çalışıyordu, Midoriya'nın bedeninin bulunmaması belki de ölü olmasından daha berbat bir durumdu.

Todoroki en azından sevdiğinin mezarına çöküp ağlamaya bile razıydı.

※※※

Üç saat geçmişti, Todoroki gözünü kırpmadan bir bekleyiş içindeydi...

En sonunda çıkartılan bir cesedi fark etti, bakışlarını oraya çevirdiğinde o çok sevdiği yeşil saçlarla karşılaşmıştı.

"Hayır..." diye fısıldadı, gözyaşları yine gözlerine hücum ederken güçlükle ayağa kalkarak kalabalığı geçti Todoroki, Midoriya'nın sudan çıkartılmış cansız bedeninin yanına çöktü.

Elleri titriyordu, Midoriya'nın teni bembeyazdı dudakları morarmıştı. Yüz ifadesi belirsizdi, dudaklarından bir hıçkırık koptu Todoroki'nin. Sonra bedeni sarmalayarak ağlamaya başladı.

"H-HADİ AÇ GÖZLERİNİ NOLUR, BEN O GÖZLERE BAKMADAN YAŞAYAMAM Kİ" Etraftakiler de Todoroki ile beraber gözyaşlarını tutamamıştı, Todoroki cansız bedene sarılırken yıkılacak bir bina gibi zangır zangır titriyordu.

"B-Bedenin çok soğuk Midoriya, hadi aç gözlerini gidelim KALK ARTIK GİTMEMİZ GEREK." Sağlık görevlileri genç adamı cansız bedenden ayırmak için çekiştirdiğinde Todoroki çırpınmaya başladı, "Ö-ÖLMEDİ O BIRAKIN BENİ!"

Midoriya'nın cansız bedeni ceset torbasına koyulup fermuarı kapatılırken Todoroki dehşetle izlemeye başladı, vücudu titriyordu her şeyini kaybetmişti... onu kaybetmişti kendini kaybetmişti hayatını kaybetmişti.

Midoriya ile beraber tüm varlığını kaybetmişti...

Şimdi o zümrüt gözlere bakmadan nasıl yaşayacaktı peki?

Nasıl onsuz nefes alacaktı?

Nasıl onun gülüşünü görmeden mutlu olacaktı?

"BENİM HER ŞEYİM SENDİN NEDEN MİDORİYA? NEDEN SEN DE BENİ BIRAKTIN" Todoroki güçsüzce son sözlerini sarf ederken bilinci kapandı tek hatırladığı şey yere yığılıp insanların çığlık atarak yanına koşmasıydı.

※※※

Linç yiyeceğim ama üzgünüm :(