Schrijfwedstrijd verhalen

Opdracht 4

Opdracht: Gebruik een sprookje en schrijf deze op jouw manier. Je mag dingen veranderen. Bepaal zelf het aantal woorden, maar zorg ervoor dat het verhaal niet te lang is.

Deadline: Twee weken, dus 23 juli

Resultaat:

Sprookje 71

Lief dagboek, 

Vandaag heb ik álweer een sprookje gered. Zucht. Als goede fee moet dat natuurlijk, maar eigenlijk heb ik daar helemaal geen zin in.

Vandaag was het een meisje, een jaar of 18. Altijd weer hetzelfde liedje: moeder dood, vader trouwt de gemene stiefmoeder, die meteen haar gemene arrogante verwaande asociale dochtertjes meeneemt, vader dood, kind blijft achter bij een stelletje wichten, nou je kent het wel.

Die drie wichten deden dus helemaal niets in het huis en lieten dat kind alles doen, best wel lachen vind ik zelf, lekker de hele dag niets doen terwijl je je stiefzusje alles laat doen. Maar ja ik ben de goede fee, ik moet dat kind helpen. Zucht.

Vandaag was dus de avond van een bal van één of andere prins. Het kind wilde natuurlijk heen, maar dat mocht niet van de drie wichten, wat ik wel begrijp, want ze moest nog de bonen van het as scheiden. Kuch, kuch... Hebben de wichten erin gegooid, kuch, kuch... Nadat de drie wichten richting het bal waren vertrokken, moest ik dat kind gaan helpen. Want ik ben de goede fee.

Toen ik daar aankwam zat dat kind uiteraard te janken. Helemaal: "Mehehe! Ik heb geen jurk! Moeeeeeeee! En ik wil naar het bal! Proest! Proest!" Nou zo ging het nog wel een tijdje door. Maar ik mag er niets van zeggen! Want ik ben de goede fee en ik moet iedereen respecteren! Zucht. Toen ze uiteindelijk klaar was met haar gezeur, deed ik even 'Simsalabim Simsalabam' en hup, daar stond: een koets, zes paarden, een jurk, een paar glazen hakkies, een kroon, een make-up tafel met make-up set, een douche (want dat had ze wel nodig), een paar heupflesjes met vodka, vier muizen, vijf kamelen, een struisvogel, nou weet ik veel allemaal wel niet. Dat kind helemaal blij. Is ze nog twee uur bezig geweest om zich klaar te maken! En ik de hele tijd wachten, want ik ben de goede fee.

Om acht uur stapte ze dan eindelijk in der koets, en reed de straat uit. Ik dacht: 'Alles goed en wel, maar ik moet wel al mijn spulletjes om middernacht terug hebben, want ik moet wel fatsoenlijk naar de feeën-houseparty kunnen.' Dus ik tover mezelf de koets in. Dat kind krijgt bijna een hartaanval, wat me weinig scheelt, ik wil gewoon om twaalf uur mijn spullen terug. Dus ik zeg: "Ik wil om twaalf uur me spullen terug, dus dan moet je thuis zijn." Dat kind begon natuurlijk te zeuren, waar ik allemaal geen zin in had. Hup, ik tover mezelf terug naar mijn huisje.

Ik wachten en wachten, is het eindelijk twaalf uur, komt alles terug behalve één van mijn glazen hakkies. Kan dat kind dan ook niks? Vroeg ik mezelf af. Nou ik terug naar dat kind. Zit ze opgesloten in de kelder, omdat ze zo dom is geweest zichzelf te laten zien aan haar drie wichten, dom kind! Het kan mijn vrij weinig schelen. Ik was best wel boos, maar zij alleen maar zeuren over haar eigen problemen. Dus ik zeg (Kuch, kuch... schreeuw): "Geef nu **** mijn hakkie terug, dan laat ik jou uit dit *** keldertje!" Zei janken: "Uuhuuhuu... Ik heb je schoen niet. Mehehehehe." Dom kind. Hier had ik dus ook niet veel aan.

Ik terug naar mijn huisje. Zonder dat hakkie kon ik echt niet naar de House-Party, de andere feeën zien me al aan komen. De slechte feeën be like: "Je ziet er echt niet uit met één hakkie". De I don't care feeën be like: "I don't care." De goede feeën be like: "Het valt wel mee..." Terwijl ik weet dat het gelogen is omdat ze dat alleen moeten zeggen omdat ze goede fee zijn, anders zouden ze me heus wel uitlachen. Dus ik besloot maar om niet naar de party te gaan.

Ik wou dat ik een I don't care fee was, dan hoefde ik niet al deze domme mensen te helpen.

Sprookje 72

Lief dagboek,

Ik moest natuurlijk nieuwe hakkies hebben, dus ik naar de markt. Als ik op de markt ben kan ik me niet inhouden, dus op een gegeven moment loop ik daar met: vier vazen, drie manden, twintig kaarsen, twee hoeden en een tijger. Kwam ik eindelijk aan bij het winkeltje waar ik mijn hakkies koop, hebben ze ze niet meer in mijn maat!

Ik storm de winkel uit. BOEM! Staat er een koe in de weg! Dat domme jongetje, die de koe vast heeft aan een touwtje, zegt: "Oh, sorry mevrouw, ik had u niet gezien." Ik moet aardig doen, want ik ben de goede fee, dus ik zeg: "Maakt niet uit hoor." WEL! "Wilt u misschien mijn koe kopen, wij zijn heel erg arm..." Bla bla bla, hij ging maar door en ging maar door. Om hem te laten stoppen kocht ik zijn koe voor een boon die ik uit de prullenbak van mijn huisje toverde, en gelukkig hoepelde hij op.

Nou de rest van de dag heb ik zitten niksen in mijn huisje, wel heb ik mijn hakkie dat ik WEL teruggekregen had tegen de muur kapot gesmeten uit woede. Maar voor de rest was het wel een vredige middag. Ik heb in een stoel gezeten en nagedacht over hoe ik het verkeerde vakkenpakket op school gekozen had, waardoor ik nu geen I don't care fee ben maar een goede.