"Jungkook"
Yarısına kadar çektiğim sigarayı o kalabalığın içinde yere attım ve insanların günün doğup batması gibi alıştığım kötü bakışlarını umursamadan ilk sokağa döndüm
Bugün günlerden ne?
Bi kaç kişinin ayak seslerini duyarak daha hızlı yürümeye başladım. Eski kazağımın şapkasını gözlerimin aşağısına kadar çektim ; belki alışkanlık dan dır
-oh v baksana kim burda!
Gözlerimi sokağın sonuna dikmiştim ki omzuma vurup beni duvara yapıştırdı
-sonunda kendini gösterdin zavallı çocuk.
Gözlerine soğuk bi bakış atıp dişlerimi alt dudağıma çektim
-çekil kenara!
O üç erkeğin gülme sesi dar ve karanlık sokağı doldurdu. Dayanılmaz gülüşleri bitince dedi
-yoook daha çabuk ama
Yorgunlukla elimi gözlerime çektim. Canım daha çabuk odama yetişmek ve bu karışık olayları şimdilik durdurmak istiyor. Belki sadece biraz zamana ihtiyacım var...yavaş ve fark edilmeden arka cebimden işeyarar ve küçük bıçağımı çıkardım ve bu kadar yakınlıkdan kusmadan önce bıçağın ters tarafıyla karnının altına vurdum.
Yaralamadı ama acıttı. Bu gözlerini kapanmasından belliydi.
Hırsla dişlerinin arasından söyledi :
-artık haddini geçiyorsun. Çabuk at o boku elinden...hiç bir şey yapamayacağını sende biliyosun.
Hırsla korkusunu göstermemek isteyen gözlerine baktım. Sanki bakışımdan bütün nefretimi okumasını bekliyordum. Ondan ve yanındaki lerden kendimden ve yanımdaki lerden bu lanet olası dünyadaki herşeyden olan nefretim !
Bir bakışın çoğu şeyleri gösterebileceği doğru ama insanların bunu görmemesini sağlayan şey bu lanet olası saçma kural :
"Kimse gerçekten umursamıyor"
-oh böyle baktığında nekadar korkunç olduğunu bilemezsin!
Peki ben neden umursayayım ki
-bunu karnına sokmamam için bir sebep ver
Bunu mırıldadığım da gözleri büyüdü ve arkasındaki iki kişi bir adım geriye gittiler
-ben bir katilim! Anlıyormusun?! Seni öldürmek benim için zor değil !!
Bu sözleri dile getirmek için çok çocuktum. Belki onlarda bunu düşünüyorlar dır. Bakışımı ağzı açık kalan o iki kişiye verdim! Bu işim tamamen akılsızlık oldu. Bir anda elimi çevirip bıçağı elimden aldı. Kaç saniye içinde bıçak benim çenemin altındaydı.
-biliyomusun. Seni incitmeyi çok istiyorum. Okadar ki...garip bi şekilde bana bir alışkanlık haline gelmiş! Ama seni öldürmemin gerçekten bi önemi yok. Hiç yok!
Gözlerimi kapatıp mırıldandım :
-öldüren kazansın!
Boynumun arkasına koyduğu bileğini iki elimle tuttum.
-yapamayacaksan ben boynumu öne getirebilirim?
Hırslı bir bakışla sırıtmama baktı. Bıçağı yere atıp boynuma eliyle tutu.
O sırıtma yüzümüzde yer değiştirdi. -birden ters oldu-
-neden öldüreyim ki? Sen bir zavallısın jungkook! Sen ölümü bile haketmiyorsun! O orospu kızın borcunu ödemeden ölemezsin.
