YENİDEN!

kararımı verdim!

Her insanın bir hayali vardır . Aşık olduğu adamla evlenip ondan bir çocuğa sahip olmak mutlu bir şekilde yaşamak ... benimde tek isteğim buydu aslında babaannemin bana anlattığı masala inanıp prensime kavuşmaya gelmiştim İstanbul'a.
Ben bu masalı gerçekleştirmek isterken çok kez hata yaptim benden nefret ettiğini söyleyen bir adama beni sevsin diye yalvaran gözlerle bakmak bunlardan ilkiydi . Sevgimi hiç haketmediğini çok geçte olsa anladim. Ve ben yaptığım bu hataların bedelini enn ağır şekilde ödedim . Umudumu kaybettim , hislerimi kaybettim çünkü bu hayatta beni koşulsuz şartsız sevecek olan şeyi oğlumu aldılar benden .  Canımdan bir parçamı söküp aldılar içimden ...
Şimdi ise neler duyuyordu kulaklarım? Nedim ablama neler diyordu ? Benim mezarının başında saatlerce ağladığım. Toprağına sarılıp öptüğüm yavrum ölmemiş miydi ? Koşup odama gittim çekmeceden yavrumun bir kez bile giyemediği kıyafetlerini çıkartıp sarildim onlara .
Deli gibi ağlıyordum o esnada cemre içeri girdi .

Cer: Aa-abla Nedim ne diyo abla b-benim oğlum öldü ya abla...

Cem:ceren bak oğlun ölmemiş olabilir . Hepsini oya planlamış oğlun yaşiyo olabilir ceren .

Cer: hh-hayır siz yalan söylüyorsunuz bana. canımı yakmak için yapıyorsunuz ama yapma abla canim çok yanıyor. B-ben onun mezarına gittim sarildim toprağını öptüm abla öldü ya benim oğlum hatta beni de zehirledi ya bende ölüyodum ya abla ..

Cem: ceren ablacım bak biliyorum inanması çok zor ama oğlun yaşıyomuş o ölmemiş

Cer:  A-abla biliyo musun o ilk geldiğinde hep bana gülüyordu hatta benim kucağıma gelince susmuştu a-annemde gördü.  Hissetmişti belkide .
Cemre kafasını salladı  . Tekrar söze girdim .
N-neyi bekliyoruz o zaman gidelim alalım oğlumu o başaktan abla, dedim ve koşarak başağın kaldığı odaya gidip kapıyı yumruklamaya başladım.  Başak ver oğlumu  bana herşeyi öğrendim o benim oğlum çık o odadan... bir yandan deli gibi ağlıyor bir yandan başağa bağırıyordum içerden ses gelmedikçe daha çok  korkuyordum. Nedime kapıyı kırmasını söyledim sonunda kapı kırıldı . Ama içerde başakta oğlumda yoktu...
A-abla dedim güçlükle ablam hemen koluma girdi ayakta zor duruyordum ablacım sakin ol bulucaz oğlunu dedi . B-ben oğluma kavuştum derken tekrar mi kaybettim abla . Y-ya onu bulamazsak a-abla bişey yapın .Nedim bulun oğlumu nolur . Ablam beni  odaya götürdü ve sakinleşmem için sakinleştirici bir iğne vurdu . Herkes deli gibi oğlumu arıyordu bende sakinleştiricinin etkisiyle boş bir şekilde duvara bakıyordum . Cenk i defalarca aramama rağmen ulaşamamıştım . Sonunda telefonumun çalmasıyla irkildim . Arayan cenk 'di .

Cer: A-alo cenk konuşmamız lazım lütfen gel.

Cen: ne var ceren ?söyle!

Cer:telefonda olmaz cenk lütfen çabuk gel bekliyorum...

Cen: iyi tamam deyip telefonu kapadı ben köşkün içinde bir o yana bir bu yana dönüp duruyordum . Aradan biraz zaman geçince Cenk 'in geldiğini gördüm hemen bahçeye çıktım .

Cen: ne var ceren ne istiyosun?

Cer: cenk bak anlatıcam c-cenk bizim oğlumuz ölmemiş oya bebeğinizi alıp başağa vermiş başağın bebeği bizim oğlumuzmuş. Bak cenk biliyorum inanmak çok zor ama yemin ederim doğruyu söylüyorum bende inanmadım öldü oğlum benim dedim ama N-nedim söyledi cenk o bizim oğlumuzmuş.

Cenk elimi tuttu ve konuşmaya başladı:
- Bak ceren bizim oğlumuz öldü kabullen artık bunu yapma nolur

Cer: hh-hayır cenk doğruyu söylüyorum .Bak bana inanmazsan ablama sor cenk. cenk bak şuan herkes oğlumuzu arıyo nolur cenk nolur  bul getir oğlumu .Hayatında  Bi kez olsun yardim et bana bul oğlumu bi kez olsun bişey yap cenk...