Luna ✔

#10

-  Artemis cfare deshiron te veshesh babygirl ? - pyeti Helena një vogëlushe me flokë kacurrela teksa hidhej në krevat
- na lejojnë të veshim fustana ? - pyeti ajo
- po ? - u përgjigj Helena
- super , do vesh fustanin e zi - tha ajo duke bërë me gisht nga krevati
- në rregull babygirl - i tha Helena
- a po mi lidh ti flokët? - pyeti ajo
- patjetër shpirt , eja - tha Helena dhe e uli përballë pasqyrë- kur isha unë e vogël,  gjyshja jote mi lidhte mua - tha Helena
- ama gjyshja , madje as gjyshi nk me duan mua - tha ajo e mërzitur
- Babygirl , të dua unë,  dhe një ditë edhe gjyshërit do të tduan të premtoj- i tha Helena duke e puthur në kokë
- po babai ? - pyeti vogëlushja dhe Artemisi ndaloi dhe sytë iu mbushën me urretje

- vajza a jeni gati , sepse Erialda erdhi - tha Jana me zë të lartë nga salloni duke sjellur në vete
- Artemis shpirt - tha Një grua e veshur elegante me një kostum të bardhe , duke u ulur përballë saj dhe duke e puthur
- boll , boll se e mbyte- i tha Helena asaj
- shife sa e mire eshte , dhe Pastaj ti e di se nk duroi kur kam këto engjëj përballë- tha ajo duke puthur përsëri Artemisin
- patjetër që është e mire se e imja është,  dhe bej fëmijën tënde që ta shtrydhesh ashtu - i tha Helena dhe Erialda nk i vuri vesh fjalëve të saj pasi ishte mësuar me Helenen dhe i dinte vuajtjet e saj , madje prej saj ishte e lumtur sot .

- Helena mos ke punesuar roje ti ? - pyeti Erialda tek dera me Artemisin përdorë
- jo pse ? - pyeti ajo teksa qëndronte në dere
- sepse poshtë në hyrje ishte një makinë e zez me 2 meshkuj të veshur me kostum dhe me kufje me vesh . Por mbase do i ketë punesuar dikush tjetër- tha ajo
- ose po ndjekin dike - tha Jana duke iu afruar derës dhe Helena shkoi tek dritarja dhe vuri re makinën dhe rojet që larguan menjehere shikimin nga dritarja e saj .
- Mason dreqi - tha ajo duke marrë tel dhe çantën
- ku po shkon ? - pyeti Jana
- ti kërkoj llogari dreqit - tha Ajo
- prit të vi edhe unë- tha Jana duke mbyllur derën me nxitim
- çfarë po ndodh ? - pyeti Erialda e cila Nk po kuptonte asgjë
- asgjë,  dërgo Artemisin në shkolle - u përgjigj Helena nga fundi i shkallëve dhe kur doli , hypi mbi një makinë dhe i dha gaz
- ndiqe - tha njëri nga rojet tjetrit

- kush jeni ju ? - pyeti një roje tek porta e vilës  Helenen
- engjëlli jot i vdekur por largohu nqs dëshiron të jetosh - e kërcënoi Helena
- kemi ardhur të takojmë Masonin , jam një nga bashkëpunëtorët e tij - tha Jana dhe rojet pasi u shikuan me njeri tjetrin filluan të qeshnin
- bashkëpunëtorë thot kjo - tha njëri prej tyre dhe Jana nxorri armën e qëlloi në këmbë dhe kartën  e FBI
- Uleni armët nqs nk dëshironi të iu vras në sekond- tha ajo serioze
- tani - tha Helena serioze

- MASON  - bertiti Helena duke hyrë në vile
- çfarë po ndodh orë? - pyeti Alfredi duke zbritur shkallët
- MASON -  bertiti ajo prap dhe rojet vrapuan menjëherë  mbrenda
- Kunat - tha Me vete Paul dhe u ngrit menjehere nga krevati
- Helena sikur të mos bertasesh - i tha Jana
- kush është kjo ? - pyeti Matilda përgjumesh duke fërkuar sytë duke iu afruar të vëllait
- Helena e trojës- tha Alfredi duke kryqëzuar duart
- çfarë po ndodh këtu? - u dëgjua një femër në krye të shkallëve me një këmishë të bardhë burrash e cila ishte e zbërthyer tek gjokset të cilat dukeshin mjaftë mirë
- ku dreqin është ai shefi juaj idiot- tha Helena duke anashkaluar atë femrën
- kush je ti që quan shefin idiot dhe anashkalon pyetjen time ? - tha ajo me nerva
- do bëhet nami- filluan të peshperisnin sherbyset mes veti që tashmë ishin mbledhur
- ti kush dreqin je ? - ia ktheu Helena me egër
- do të tregoj ty unë se kush jam - tha ajo - kapeni - iu drejtua rojeve të cilët iu afruan ta kapnin për krahu Helenen por ajo reagoi përpara duke e kapur , thyer krahun dhe duke marrë armën e tij në brez dhe duke e plagosur dhe Pastaj ia hodhi të këmbët asaj  , menjëherë Melodia vendosi duart në gojë e frikësuar . Fshiu armën dhe ia hodhi atij
- të pyeta kush dreqin je ? - i tha Helena me sytë e errte ,ndërsa ai sapo kishte dalur nga dushi i rrethuar me një peshqir rreth belit dhe sapo dëgjoi kersitjen e armës vrapoi për jashtë
- Kunat- thirrën djemtë të habitur
- e preferuara e shefit - tha ajo me një buzëqeshje të djallezore
- Kunat nk është ashtu siq duket - tha Paul
-  Veren QEPE GOJEN PERPARA SE TI HEDHI MASONI TRUT NE ERE - i bertiti Astriti asaj dhe Helena kishte ndalur duke shikuar poshtë e lart Ate femër
- CFARE DREQIN PO NDODH - bertiti Masoni në krye të shkallëve dhe nga ajo   Helena kaloi shikimin tek ai - Luna - thirri ai i habitur
- Pra paskemi ardhur në sarajet e sulltanit Jana - tha Helena me sarkazem teksa për mbrenda ishte djegur kur shikoi gjendjen e tyre por arrinte mjaftë mirë ti fshihte lendimin ,  ishte mësuar tashmë- dmth ti qenke kurva e tij - i tha me një buzëqeshje Verenes
- Luna , nk është ashtu siq duket - tha ai me zërin e merakosur dhe të gjithe u shokuan nga zëri i tij dhe fjalët që po thoshte
- as nk me plas se me q****h ti , nk kemi gjë bashkë,  erdha për tjetër gjë- tha ajo
- Shef - thane rojet që ndiqnin Helenen duke hyrë mbrenda
- meqë erdhën edhe bodygardat- tha ajo - Mbaj larg zagart e tuj Mason ose përndryshe nk ti sjell  të rrahur dhe të gjallë por të sjelli kufomat e tyre - i tha ajo
- Më të gjithe ju do merrem pastaj - tha ai duke shikuar nga rojet dhe nga Paul e Astriti - Luna .. - iu drejtua Ai asaj
- MOS ME THIRR LUNA - bertiti ajo
- Helena qetesohu ose përndryshe do pësosh ndonje krizë tani - i tha Jana
- çfarë krize? - pyeti Masoni i shqetësuar
- CFARE TE DUHET TY ? MJAFTE U MORE ME MUA , LUNA VDIQ , UNE JAM HELENA DHE TI HELENEN NK E NJEH - i bertiti ai përsëri dhe zemra e saj filloi të rrihte shpejtë nga tensioni ,lendimi , zemerimi  madje ora e saj filloj të tregonte një shenjë zemre
- MJAFTE - bertiti Jana e merakosur për jetën e Helenes - mjaftë , Mason çfarë kërkon nga Helena , - i tha ajo
- sepse merakosem për të dhe dua te di çdo hap të saj - tha ai
- mos u merakos,  mos , nk kam nevojë për ndihmën tënde dhe të askujt në këtë jetë.  Kam provuar gjithçka,  kam vdekur por jam e gjallë prap dhe ti nk ke qenë aty.  Kështu nk ke pse të merakosesh - i tha ajo duke marrë frymë dhe Masoni eci drejtë saj
- Nk kam qenë pranë teje por do jem tani e tutje,  dëshiron apo jo dëshiron ti - i tha ai duke e shikuar në sy
- Nk do të lejoj unë- tha ajo pa shkëputur shikimin nga ai - paralajmërimi i fundit , mbaj zagart e tuj larg - i tha ajo dhe e shtyu duke iu drejtua Verenes - mesa duket ty të pëlqejnë gjërat e përdorura dhe unë jam mjaftë bujare për të varfër- i tha ajo - edhe një herë urdhëron dike të më preke të djegu për se gjalli ty edhe ate , qofshe jo e preferuara e tij por edhe gruaja e tij të vras- e kërcënoi Helena dhe i vendosi duart në fyt dhe e përplasi për muret duke e shtrenguar fort e cila filloi të skuqej . Askush nk po bënte asgjë.  - edhe një herë me fol mua me ton urdherues , ta kepus atë gjuhë dhe ta hedhi për ushqim - e kërcënoi ajo
- m..e l.e- filloi të fliste
- unë nk ngjasoj me femrat e tjera , - i tha dhe e lëshoi duke bërë që ajo të binte në tokë dhe filloi të kollitej - mos Harro emri im është Helena , dhe për sa kohë të jetosh do jesh nen kembet e mija- tha ajo dhe u largua nga ajo dhe iu drejtua Masonit edhe njëherë- besoj që ta vertetova që jam Helena dhe jo Luna , LUNA ishte një fëmijë dhe kishte mëshirë për çdo kënd kurse unë jam një njeri pa zemër dhe nk kam mëshirë për askënd- i tha ajo dhe dol nga aty .

- MBLIDHUNI TE GJITHE- bertiti Masoni në të njëjtin pozicion që Helena e la
- Mason ...- dëshiroi të fliste Paul
- TE THASHE TE GJEJE NJEREZ QE NK I BIEN NE SY - i bertiti Masoni atij- LUNA NK ESHTE SI FEMRAT E TJERA - tha ai dhe Melodia kishte ngelur e shtangur - KUSH GJUAJTI ME ARME - bertiti ai
- ajo shef - u përgjigj Verena duke ferkuar qafën dhe Masoni u kthye i xhindosur nga ajo
- KUSH JE  TI QE I THUA ASAJ AJO ,KUR ESHTE PRONARJA JOTE - i bertiri ai duke lënë të gjithë të habitur sidomos ajo
- Më fal shef - tha ajo sikur po qante
- ASTRIT - bertiti Masoni përsëri
- urdhero - tha Ai
-  MERRU TI ME DEMIN E KESAJ PERPARA SE TE VRAS - tha ai
- si urdhëron - tha Astriti
- pse gjuajti Luna ? - pyeti ai kësaj here pa bertitur
- nk kishim ardhur akoma - tha Paul
-  kush ishte prezent pra ? - pyeti ai dhe Melodia ngriti dorën e frikësuar
- unë me Alfredin dhe këtë vajzën- tha ajo duke shtrënguar duart
- çfarë Ndodhi Melodi ? - pyeti Masoni me zërin e qetë  i cili e shikoi që e kishte frikësuar
- ajo erdh duke thirrur emrin tënde dhe kjo vajza pyeti se çfarë po ndodhte , dhe ajo e injoroi dhe kjo vajza pasi shikoi injorimin e saj dhe pasi dëgjoi se Lun... dmth Helena të kishte quajtur idiot , urdheroi një roje që ta kapte por ajo e kapi  në një mënyrë dhe e gjuajti me arme - tha ajo bën frymë me kokën e ulur dhe sytë e tij u ndezën keqazi
- Më falni shef nk e dija se ishte e rëndësishme- tha ai roja
- SI NK E DINI KUR FOTOT E SAJ JANE NE CDO CEP TE KESAJ VILE - bertiti ai përsëri- PAUL E DUA MENJEHERE TEK QELITE ATE- urdheroi ai
- menjëherë- tha Paul dhe Masoni mbylli sytë për tu qetësuar sadopak
- pas një çerek orë eja në zyrën time Melodi - tha ai dhe u largua nga aty
- shpërndahuni- tha Astriti
- Veren me ty do merremi me vone - tha Paul

- çfarë drame ? - komentoi Alfredi duke u ulur në divan
- çfarë do me thoje mua ? - pyeti Melodia e shqetësuar
- Mos u Shqetëso sheqerk - i THA Astriti dhe e mori në përqafim- nk të bën gjë ty , e për edhe vet se nk të bertiste - i tha Astriti
- duhet të bëjmë diçka- tha Paul duke menduar dicka
- për çfarë po thua?- iu drejtua Alfredi
- që Masoni të dijë të kontrolloje nervat, të gjejmë diçka për ta qetësuar atë- tha Paul
- skemi lene gjë pa provuar , dhe e vetmja gjë dhe i vetmi person është kunata -  Astriti
- por çfarë të bëjmë se ajo është shumë kokëfortë? - pyeti Paul
- duhet të kalojnë sa më shumë kohë bashkë, të qëndrojnë në të njëjtin vend me qef ose pa qef - foli Melodia dhe Paul qeshi
- gjeni je gjeni - i tha ai i lumtur
-  çfarë po mendon ? - pyeten Alfredi dhe  Astriti njëkohësisht
- nëse duam  të shpëtojmë duhet që të bindim kunaten te na ndihmojë- tha Paul
- a nk the përpara  vete se është kokëfortë? - e pyeti Astriti
- nëse gjejmë vrasesin jam i sigurt që do pranojë- i tha Paul
- tani më shumë po me pelqen kjo loja per gjetjen e tij - tha Alfredi me buzëqeshje. 

Po qëndronte në zyrën s tij duke qeshur pasi kishte shikuar të gjithë skenën edhe një herë nga kamerat , kur u dëgjua një trokitje në dere
- eja - tha ai dhe mbylli kapakun e laptopit - eja princesha e vëllait- tha ai pasi Melodia hyri mbrenda paksa e frikësuar- ulu - i tha ai dhe u ngrit në këmbë dhe iu afrua afër asaj - mos ke frikë princesh , unë ty nk të lendoi - i tha ai duke i larguar flokët
- Luna , doja të thoja Helena ... - filloi të fliste ajo
- e di të ka shtire friken edhe unë po ashtu , por Luna nk është e keqe , nk është vrasese që vret njerëz për qef , nk është ashtu siq e pa me ne,  ndoshta është më disa raste - tha ai me një buzëqeshje- por atë e bëri për të me treguar mua se nk është e njëjta por unë e di se ajo është po  Luna ime , po  Hene ime , veqse ajo e dëshiron  të mos e shfaqë- tha ai
- je i dashuruar me të- i tha Melodia me buzëqeshje
- gjithmonë kam qenë,  edhe ti po ta njohësh me të vërtet do e duash por jo si une- i tha ai me buzëqeshje - Melodi , mos e harro këtë, pavarsisht s bërtas,  pavarsisht se gjëra të kqija nga unë,  pavarsisht se lendoi njerëz,  kurrë mos u frikeso se të bëj diçka,  sepse ti je motra ime , vogëlushja e prindërve,  amaneti i atyre ,unë nk mund të shikoi një lot në sytë e tu lënë të lendoi ndonjehere edhe në qoftë se të lendoi ndonjehere pa dije me fal - i tha ai
- të dua vëlla- i tha Ajo duke e përqafuar me lot në sy
- të dua edhe unë princesha e vëllait- tha ai duke i prekur floket
- jo aq sa kunaten - i tha ajo me dhe motër e vlla buzeqeshen.