Mason Anderson, një mafioz me origjine shqiptare i cili krijoj perandorinë e tijë të mafies para 8 vitesh duke braktisur familjen e tijë dhe atë, hënën dhe ndriçimin e tijë, e cila ishte pranë tijë në kohën me të vështirë, në kohën kur ai ishte i...
Po qëndronte jashtë dritares se dhomës së saj duke e shikuar të lidhur me tuba dhe pa kabulla gjithandej dhe e shtrirë pa jetë. I dhembet zemra ta shihte në atë gjendje , mallkonte veten që nk ishte në vendin e saj
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
- Mason sikur të shkosh të pushosh ? - iu drejtua Paul atij - do pushoj pranë hënës time - tha ai pa shkëputur sytë nga xhami - Mason po me frikëson- iu drejtua Paul dhe atëherë Masoni u kthye nga ai - atëherë fillo e frikesoju Paul - tha Masoni- Jana merri familjarët e Lunes dhe te gjithe shkoni e pushoni , do rri unë - iu drejtua asaj - unë nk iku nga këtu pa u zgjuar vajza ime- tha e ëma e lodhur dhe Masoni shtrëngoi duart - Paul fol me pronarin e spitalit dhe t japin dhomat me të mëdhaja, të shkojnë e të pushojnë atje dhe në tjetrën të dërgojnë Lunen - tha Masoni serioz - në rregull- tha Paul Dhe u largua - Mason për çdo gjë jemi pranë teje - i tha Noor duke i vendosur doren ne sup atij por nk reagoi - i jemi borxh Asaj - tha Leonardo - të gjithë i jemi borxh- tha Masoni dhe tashmë u kthye nga ato - shkoni e pushoni , keni një familje - iu drejtua ai - kemi qenë armiq , por tashmë besoj që jemi miq dhe miqtë e vërtet në kohë të vështirë janë- tha Reino duke i zgjatur doren dhe Masoni pas disa sekondash ia dha dorën - miq ,- tha ai - por e kam seriozisht shkoni, dua të jem vetëm me të- tha ai - si të duash, për çdo gjë na lajmëro - tha Noor duke i rrahur krahun dhe pas disa minutash perveq familjes së saj , Janes dhe Paulit dhe Astritin me Samoelen që ishin në një dhomë, arriti ti largonte te tjerët.
Për disa nata ishte e shkurtër por për të ishte nata me e gjate . Teksa për të tjerët drita e diellit i gjeti në krahët e njeri tjetrit , atë e gjeti duke parë nga xhami i dhomës së spitalit dashurinë e jetës së tij të e shtrirë në krevatin e vdekjes . Gjatë gjith natës nk ishte larguar nga aty por kishte qëndruar me duar në xhepa duke shikuar atë dhe duke dëgjuar zhurmën e aparateve
- miremengjes - i tha Doktorresha Masonit por ai nk i ktheu përgjigje dhe ajo hyri të kontrollonte Lunen , që zgjati disa minuta .
- si është? - pyeti Masoni serioz pasi doktorresha dul - njëlloj pa asnjë permisim - u përgjigj Ajo duke shikuar Lunen - mund të hysh ta takosh - i tha ajo dhe u largua.
Mori frymë thellë dhe hapi derën e dhomës së saj . E mbylli përsëri derën pas vetit dhe iu afrua ngadalë asaj teksa në dhomë mbizotëronte zhurma e aparateve . - miremengjes mbretëresha ime- i tha ai duke e puthur në ballë dhe pastaj i kapi doren - je kaq e bukur kur je në gjumë por jo në këtë lloj gjumi . Në atë lloj gjumi ku nk je e lidhur me kablla por me krahët e mi . N e atë lloj gjumi kur ne vend te zhurmës së aparaturave jane zhurma e rrahjeve të zemrës tende . - i tha ai duke i puthur doren përsëri. - e di se e meritoj këtë vuajte, e di se jam idioti me i madh , budallai me i madh , maniaku me madh ,por nk mund të jetoj pa ty . Nk mund të t shoh në këtë gjendje . Zgjohu dhe në deno në çfarë do lloj dënimi por vetëm mos me deno në këtë lloj mënyre. Jo duke mos shikuar sytë e tu që shendrisin nën dritën e Hënës. Jo duke mos shikuar buzëqeshjen tënde të madhe dhe të bukur dhe jo duke mos dëgjuar zërin tënde të ëmbël që është melodi për veshët e mi - i tha duke i prekur faqen me njërën dorë
- E mbaj mend si tani herën e parë kur të pash para 9 viteve . Isha kamajer në një lokal afër shkollës tënde .çdo herë atje vinin vajzat e shkollës dhe si çdo vajzë rrinin e me gjuanin . Nk iu varësha jo se isha djal i mirë por nk kisha nerva të merresha me to deri sa një ditë në lokal në turnin tim në lokal hyri një vajzë serioze e re si dukej , iu afrua banakut ku po punoja për momentin dhe porosit një cokollat të nxehtë- tha Ai dhe qeshi me kujtimet - ndryshe nga vajzat e tjera që qeshnin flirtushem me mua , ajo shikonte vendin me kuriozitet . Dhe nuk kërkoi istagram emer e numër si vajzat e tjera kur mori porosinë por falënderoi me një buzëqeshje të sinqertë dhe të sjellshme dhe pastaj u largua . Qe nga ajo dite dhe në vazhdim kur ajo vinte me shoqërinë apo merrte porosinë dhe me shikonte kur nk e shikoja unë, dhe Në mes gjithë atyre halleve të mija , fillova të pëlqejë atë vajzë. Me pelqeu akoma më shumë kur mora vesh se emri i saj ishte Luna. - tha ai me një buzëqeshje të lodhur
- mbretëresha ime , hëna ime , po të duash ti edhe mafien e le ,vetëm zgjohu ti , gjithçka bëj për ty ,vetëm që sytë e tu të bukur të hapen - i tha teksa sytë e tij u mbushën me lot .
Hapi sytë dhe vuri re se ishte në një dhomë spitali dhe pranë saj Astriti i cili kishte vendosur kokën në krevat dhe e kish të zënë gjumi. Iu kujtua Luna dhe një lot i ra nga sytë. Vetëm atëherë kur je duke i humbur njerëzit iu kupton vlerën.
- Astrit- thirri ajo duke i përkëdhelur flokët me njërën dorë - eeee- u përgjigj ai përgjumesh teksa shijonte përkëdheljen e saj - çohu dua të shkoj tek Luna - i tha ajo dhe Astriti u çua menjehere dhe e shikoi çuditshëm- çfarë? - e pyeti ajo - sapo e thirrë Luna - i tha ai - Nk e di nga me erdh - u përgjigj Samoela e Habitur për vete dhe dera e dhomës u hap E doktorresha duke hyrë mbrenda - miremengjes , Samoela qenke zgjuar . Si ndihesh ? - e pyeti Hira - Më mire faleminderit- iu përgjigj Samoela- si është Luna ? - pyeti Ajo teksa Doktorresha e kontrollonte - njëlloj, dhe i dashuri i saj ka qëndruar gjithë natën jashtë dhomës duke e parë prej xhamit - u përgjigj Ajo - njeriu i dashuruar çfarë nk bën- komentoi Astriti- ku njiheni ju ? - pyeti ai kurioz - kur ishim ne detyrë dhe rame ne dorë të armikut Hira ishte aty e marrme peng dhe e detyronin që të kryente operacione të jashtëligjshme- shpjegoi Samoela - pastaj nk u takuam me pas asaj që iu ndodhi - iu drejtua Hira Samoeles - atëherë, perveq shenjave dhe plagëve të vogla që duhen te lyhen me krem 3 herë në ditë, duhet të pushosh dhe të ushqehesh mirë .- iu drejtua Samoeles përsëri - picat, çokollatat e keshtu gjërash a përfshihen? - pyeti Samoela - jo -u përgjigj Hira dhe Samoela shfryu- kujdesu për të- iu drejtua Astritit - patjetër- tha Astriti duke shikuar Samoelen me një buzëqeshje . Doktorresha e cila vuri re shikikimet ndërmjet tyre , buzëqeshi dhe dol jashtë pa zhurmë
