Ik moest het extra lang maken van Danisha dus oke hier komtie 😹:
Pov. Daan
We zijn net aangekomen bij het ziekenhuis en we moeten nu wachten tot we bij haar mogen. Owen geeft me een schouderklopje. 'Ik ga even naar de wc.' Zegt hij en hij loopt weg. 'Daan hoe gaat het met Doreen?' Ik kijk op, daar staan Naomi Rachel Manon Denise Rein en Nils. 'We mogen straks pas bij haar..' Zeg ik zacht. 'Awh Daantje..' Zegt Rachel en ze geeft me een knuffel. Er verlaat een traan uit mijn oog. 'Awh!' Zegt iedereen nu en ze omhelzen me allemaal. 'Ik mis dr nu al..' Zeg ik zachtjes. 'Wij ook..' Er komt een dokter op ons af lopen. 'Volg mij maar als je naar Doreen wilt.' Zegt hij serieus en hij loopt weg. We lopen hem snel achterna.
Als we in Doreen's kamer zijn ren ik meteen naar haar toe. Ik voel mijn hart breken. 'Doreen..' 'Ze ligt in coma, er is 90% dat ze eruit komt, gelukkig.' Zegt de dokter. Ik draai me om en kijk hem boos aan. 'Ze ligt in coma en jij zegt gelukkig?! Wat ben jij voor een dokter!' Roep ik. Doreen's kamergenootje kijkt me raar aan. 'Ja wan...' Probeert de dokter te zeggen maar ik schreeuw er al door heen. 'DAAR HOOR JE NIET BLIJ OM TE ZIJN!' 'Daan stil maar, hij bedoelt vast iets anders.' Zegt Manon zacht. Ze probeert me naar achteren te trekken maar ik duw mezelf los. 'ZEG HET DAN HE?!' Schreeuw ik tegen de dokter. 'Rustig meneer. Ik zei gelukkig omdat ze 90% overlevings kans heeft en dat is veel.' Zegt de dokter rustig. Opeens voel ik me super schuldig dat ik zo boos deed. Maar serieus, wat denkt die man wel niet? Dat we blij zijn omdat ze in coma ligt? Dacht het dus niet. Rein pakt me aan me schouders vast en sleurt me mee naar de gang. 'Waar is Owen?' Vraagt hij zodra we uit de kamer zijn. 'Hij zou naar de wc gaan.. Hoezo?' 'Gast ik zag hem net wegrennen uit het ziekenhuis!' Zegt Rein en hij haalt zijn hand door zijn haar. 'Wat? Ik ga hem zoeken.' Zeg ik vastbesloten. 'Nee blijf jij maar bij Doreen, Denise en ik gaan wel, we zijn pro in zoeken!' Ik knik dat het goed is en loop de kamer in. 'Denise? Rein is op de gang, hij wilt je wat zeggen.' 'Oh oke.' Ze loopt de deur uit naar Rein toe. 'Wilt Rein haar eindelijk vragen?' Vraagt Nils. 'Nee het gaat om iets anders.' Ik ga weer bij Doreen op het bed zitten en geef haar een kusje.
Pov. Denise
Rein en ik zoeken nu al een uur naar Owen.. Waar is die gast heen? 'DAAR! OWENN!' Roept Rein en hij wijst naar een bankje. Ik ren er zo snel mogelijk heen en geef hem een knuffel. Hij draait zich om en kijkt me raar aan. 'Wacht.. Jij bent Owen niet.. Wie ben jij? Whatthefuck? Waar is Owen?! En wie ben jij? En wat gebeurde er net? En IEEEEL?!' Ratel ik. 'HAHAHAHAHA DAAR WEES IK NIET NAAR!' Rein ligt op de grond van het lachen. Ik loop naar Rein toe en geef sla hem zacht. 'Auw?' 'Lul.' Lach ik. 'HAHAHAHA DAT ZAG ER ZO LEUK UIT!' Lacht een jongen. Ik draai me verbaasd om. 'OWEN!' Roep ik en ik wil hem knuffelen maar eerst kijk ik als hij het wel echt is, en ja hij is het. 'Waarom rende je weg?' Vraagt Rein. 'Het is mijn schuld dat Doreen daar ligt, ik had het moeten zijn..' 'Wat? Nee gast jij niet wat hoezo jij? nee doei.' Zeg ik megasnel. Owen en Rein lachen. 'Niet schuldig voelen, alsjeblieft?' Vraag ik. 'Oke..' Reageert Owen. 'Kom, dan gaan we terug.' Zegt Rein. Hij geeft Owen een schouderklopje en pakt mijn hand. Samen lopen we terug naar het ziekenhuis.
