Hayatım boyunca insanlara hizmet ettim. Karşılığında da genel anlamda dayak yedim. Aslında eskiden hayatı kendi isteklerime göre yaşayamayacağımı, hayatıma doğru yön veremeyeceğimi bu yüzden sahiplerimin beni koruduğunu düşünüyordum. Şimdi düşünüyorum da eskiden ne kadar aptalmışım. Resmen hayatımın yarısını mahvetmişim.
Şimdi size eskiden ne kadar aptal olduğumu anlatamayacağım. Çünkü eskiden aptallıklarım bir değilmiş ki. Ama ben o aptallıklara rağmen hayatımın diğer yarısını da mahvetmedim. Tabi bunu tek başıma başarmadım.
Her şey sahibimin yeni bir köle almasıyla başladı. Bu köle geldiği andan itibaren başını birçok belaya soktu isyankarlığıyla. Getirildiğinden beri sahibimize karşı çıkıyor, onun isteklerine karşı çıkıyordu ve köleleri isyana teşvik ediyordu. Ona göre biz de diğerleri kadar özgürdük, hayatımıza yön verebilirdik. Asıl onlar kendilerine hizmet edecek birilerine ihtiyaç duyduklarından hayatlarına yön veremezlerdi. Sonuçta daha ihtiyaçlarını kendi karşılayamayan biri nasıl hayatına yön verebilirdi ki? Yavaş yavaş bu düşüncelerin esiri olmaya başladım. Belki de eski düşüncelerim beni esir ediyordu ve ben şimdi bu düşüncelerle o zihnimdeki esir hayatımdan kurtuluyordum. Bilemiyorum...
Hal böyleyken işimi yapamayıp düşüncelere dalıyordum ve sonunda da hep dayak yiyordum. Ama sahibim beni her dövdüğünde özgürlüğe daha çok yaklaşıyordum.
Aslında beni zihnimdeki esir hayatımdan olay kölenin ölüşüydü. Aylarca isyan çıkartmaya çalıştı ve en sonunda başardı. İsyan çıkmıştı. Herkes birbirini ittiriyor ve bu hayattan kurtulmak,kaçmak için uğraşıyordu. Bende aynı şekildeydim. Ama o kargaşada her türlü beni bulacak ölümden kaçarken bir silah sesi duydum. Sahibimiz o isyankar köleyi-beni bu hayattan kurtaran kişiyi-vurmuştu. Sonra "Onun gibi ölmek istemiyorsanız,beni dinleyeceksiniz pis köpekler!" dedi. O sırada anladım,onun dediğini yaparsam ben de o köle gibi ölecektim. Koşmaya başladım. Beni vurmaya çalıştılar. Ama fayda etmedi. Kaçmıştım.
Artık özgür bir insandım. Hayatımın geri kalanını özgür bir insan olarak geçirecektim. Belki de tam olarak azat edilmediğimden asıl şimdi esir hayatı yaşayacaktım. Ama artık başkasına hizmet etmek zorunda değildim. Bunun hayali bile güzel. Kanun kaçağı olsam da bunun için değerdi.
