I Just Want To Feel

I

ალბათ ბევრჯერ გსმენიათ მშობლებისგან თუ რა არის სიყვარული,ნამდვილი ბედნიერება და ასევე სევდა,მწუხარება.ალბათ ფიქრობთ ,რომ უკეთესი იქნებოდა არ გეგრძნოთ არაფერი!არც სიხარული და არც ტკივილი,მაგრამ მე ყველაფერს მივცემდი,რომ შემგრძნო თუნდაც უარყოფითი.
        ჩემი სახელია ფელიქსი.ვარ 19წლის და ვცხოვრობ პატარა ქალაში სადაც ყველა ყველას იცნობს. დაბადებიდანვე ვერ ვგრძნობდი ემოციებს.ყოველთვის მიკვირდა თუ რატომ ეშინოდან ჰორორის ყურების დროს ან რატომ უხარიათ ახალი ნივთები ბავშვებს.რა თქმა უნდა ექიმებმაც არ იცოდნენ რა მჭირდა. ინტერნეტი იყო ადგილი სადაც ამის შესახებ ყველაზე დიდი რაოდენობის ინფორმაცია მოვიპოვე.როგორც აღმოჩნდა ამ დაავადების მქონე ადამიანების 50%ს აუტიზმი აქვს.სასიხარულოდ მე იღბლიან ნახევარში შევდიოდი.მე უბრალოდ ვერ ვგრძნობდი.
      სკოლა კარგად დავამთავრე.ყოველთვის მიყვარდა შრომა,ყველაფრის ჩაწერა,დაკვირვება.მაგრამ ყველაზე მეტად მაინც წყნარი მუსიკა და სუფთა ჰაერი მიზიდავდა.მქონია მომენტებიც მუსიკის მოსმენის დროს,როცა ტანზე ჟრუანტელი გამივლის და ცივი ოფლი დამასხავს.ალბათ მაგიტომაა მუსიკა ჩემთვის მელოდიაზე მეტი.მუსიკა არ იყო უბრალოდ სიტყვები.ის გადმოსცემდა გრძნობებს და მე მათ ვგრძნობდი.
     
     ჩემზე ყოველთვის ზრუნავედნენ,ცდილობდნენ ზედმეტი არ ეთქვათ და მე ამას ვაფასებდი.ერთხელ მშობლების საუბარს მოვკარი ყური.ისინი ჩემზე დაობდნენ .დედას ეშინოდა რომ ჩემი უემოციოობის გამო შემეძლო მომეკლა,დამემცირებინა,დამეჩაგრა. იმ საღამოს გაუჩერებლად ტიროდა.მიზეზს არ მეუბნებოდა მაგრამ მე ხომ ვიცოდი.მამას კი სჯეროდა,რომ ოდესმე ვიპოვიდი ადამიანს ვინც ჩემში გრძნობებს გააღვიძებს.სიმართლე,რომ გუთხრათ ამის იმედიც და სურვილიც მქონდა.მეგობრები მჭირდებო.
       რა თქმა უნდა მეგობრების მოსაძებნად ინტერნეტი ვამჯობინე.ნამდვილად არ მინდოდა რეალურ ცხოვრებაში ვიღაცასთან კონტაქტი.(ფელიქსი ასევე ხვდებოდა რომ ეს მისთვის დამღუპველი იყო მაგრამ მისი გაგებაც შეიძლება).Youtube-ში შემხვდა ვიდეო სადაც ბიჭი რაღაც საიტზე ავსებს მის შესახებ ინფორმაციას და შემდეგ 5-10 ადამიანამდე ჩათში აგდებდა.რა თქმა უნდა ეს საიტი ითვალისწინებდა საერთო ინტერებს.ჩემთვის ეს რა თქმა უნდა მუსიკა იყო.დავიწყე ჩემზე წერა .სახელი,გვარი,ასაკი და აშ. ყველაფერი მალე შევავსე და ცოტა აღელვებულმა დავაჭირე ძებნის ღილაკს.გაიხსნა ჩათი სადაც პირველმა ბიჭმა ნიკი @daddychan-ით დაწერა.

                                    ჩათი
@daddychan
-გამარჯობა ბიჭებო! მე ჩანი ვარ.იმედია ჩემმა ნიკნეიმმა არ შეგაშინათ.ეს უბრალოდ ღადაობაა:)სასიამოვნოა თქვენი გაცნობა.
 

      პირველი მესიჯისთვის კი უცნაური იყო მაგრამ ეს ჩვეულებრივად მივიღე.

@honeyhan
-ბიჭებს და ჩანს გაუმარჯოს!მე ჰანი ვარ.იმედია მართლა ღადაობ თორე იმდენი შეშლი მყავს აქ ნანახი,რომ ცოტა არ იყოს მეშინია 🙄

@amerikanohyunjin
-თქვენი არ ვიცი მაგრამ მე მანიაკი არ ვარ!ალბათ თქვენც ვერასივთან ვერ აბამთ დიალოგს ნამდვილ ცხოვრებაში ;) ხოდა ყველა "ლუზერი" აქ შევიკრიბეთ!ასე გამოდის არ შემედავოთ
        
                                                                @sweetfelix
-კი!გეთანხმბი.ზოგჯერ მშობლებთან მიჭირს და ხალხთან ხო საერთოდ.და ასევე სასიამოვნოა,ჩემი სახელი ფილქსია და თქვენგან ალბათ მარტო იმით გამსხვავდები ,რომ ვერაფერს ვგრძნობ

ამის დაწერისას გული მიფეთქავდა.მაგრამ მაინც არ ვიცოდი რას ვგრძნობდი ალბათ ისევ და ისევ არაფერს

@Chanbunny
-ფილიქს რას ნიშნავს ვერ გრძნობ?

                                                              @sweetfelix
-აი ასე🤷🏼‍♀️უბრალოდ ვერ ვგრძნობ!არ მიხარია,არ მწყინს მოკლედ ა რ ა ფ ე რ ი

@foxie.IN
-ვიზიარებ და იმედი არ დაკარგო! ხო იცი რომ ცხოვრებაში უეცრად იცვლება ყველაფერი

ბიჭებთან გრძელი და საინტერესო საუბარი გავაბით.რეალურად ადამინი სიხარულს იგრძობდა რადგან ასეთი ადამიანები იშვიათობაა.მართალია ნდობა არ მაქვს მაგრამ როგორც ახსენეს ცხოვრებაში ყველაფერი იცვლება.✨
                        End of the first part