jinyoung, bambam ve yugyeom ile yurttaydı. somurtarak oturuyordu. elleri kitabını tutuyordu ama zihni başka yerdeydi.
birkaç kez iç çekti, bambam'in yugyeom'u ona bırakmasını diledi. ama bunun asla olmayacağını biliyordu. çünkü onlar çok yakındılar.
jinyoung tuttuğu kitabı kapattı ve kenara koydu. başka bir kitabı eline aldı, ama bu onun günlüğüydü. günlüğü açtı.
iki yıl oldu. yugyeom'u sevmeye başlayalı iki yıl oldu.
jinyoung gözyaşlarının akmaya hazır olduğunu hissetti ama onları tuttu. ikisinden birinin içeri girmesini ve ağladığını fark etmelerini istemiyordu.
kalbi acıyordu.
günlüğüne göz attı ve yugyeom ile çektiği her resme baktı. özellikle bir tane vardı. yugyeom, jinyoung'un arkasındaydı ve jinyoung'un boynunu öpüyordu.
jinyoung, baş parmağını resmin üstünde gezdirerek resme birkaç kez daha baktı. gülümsedi. kapıya vurulduğunu duyana kadar gülümsemişti.
"hyung, benim yugyeom."
"içeri gel."
kapı açıldı ve dev mantar içeri girdi.
jinyoung yugyeom'a yatağına oturmasını işaret etti, yugyeom oturduğunda konuştu.
"naber?" yugyeom cevap vermek yerine elleriyle oynadı.
"hyung, sana söylemek istediğim bir şey var." yugyeom derin bir nefes aldı ve jinyoung'un gözlerine baktı.
jinyoung'un kalbi hızlanmıştı. o kadar gergin hissediyordu ki, yugyeom'dan her zaman duymayı hayal ettiği kelimeler olmasını diliyordu.
"sanırım grubumuzdaki birinden hoşlanıyorum. benden daha kısa, her zaman benimle dalga geçiyor, birlikte şakalaşıyoruz. ondan gerçekten hoşlanıyorum ve ne yapacağımı bilmiyorum."
jinyoung söylediklerini düşündü, hepsi kendini gösteriyordu? yoksa sevdiği adama sonunda kavuşacak mıydı?!
"kimden hoşlanıyorsun yugyeom?"
"bambam'den."
dedikleri jinyoung'u paramparça etmek için yeterliydi. yıkıldığını hissetti.
"a-ah eminim o da seni seviyordur. yakınsınız, senden hoşlanmamasına olanak yok."
kimsenin senden hoşlanmamasına olanak yok yugyeom.
"gerçekten öyle mi düşünüyorsun?! teşekkür ederim hyung! sen en iyisisin!"
"senin için her şey, yugyeom."
yugyeom kalbi kırık olana sarıldı ve odadan çıktı. dışarı çıktığında jinyoung tuttuğu yaşlarını bıraktı. yatağa uzandı ve elini kalbinin üstüne koydu.
sevdiği kişi,
aşık olduğu kişi,
sevme konusunda kendini dizginlediği kişi,
artık resmen gitmişti.
jinyoung tüm gün orada yattı, gözyaşları durmadan aktı. acıdan başka bir şey hissedemedi. ancak aklında olan tek şey şuydu:
mutlu olduğun sürece ben de mutluyum yugyeom.
