Riley trekt me mee de Starbucks in.
Ik heb nog steeds geen idee van wat er juist gebeurd was.
Waarom keek hij me aan alsof ik een monster was? Had ik iets misdaan? Misschien had ik iets op mijn gezicht? Ik veeg met m'n mouw over mijn voorhoofd."Riley wil jij iets voor me bestellen? Ik ga ondertussen een plaats vrijhouden.""Is goed", glimlacht ze. Ik schenk haar een glimlach terug.
Ik vind een plaats bij het raam waar ik beslis te gaan zitten. Een jongen met geblondeerd haar gaat een bank verder zitten. Hij kijkt mij aan richt zich weer op zijn mobiel. Mijn gedachten dwalen weer af op naar 2 minuten geleden. Ik weet niet wat het was maar ik krijg het niet uit mijn hoofd. Riley komt voor mij zitten en geeft mij mijn beker. Ze kijkt mij aan en ik zie dat ze iets kwijt wil. "Riley..wat is er?" Vraag ik voorzichtig.
"OH MY GOD IK KAN HET GEWOON NIET GELOVEN. DE PRINS STOND OP DE PLAATS WAAR IK STOND!", schreeuwt ze opeens uit. Alle blikken in de winkel worden op ons gericht. Ik buig mijn hoofd naar de tafel en sluit mijn ogen terwijl ik mijn hand op mijn voorhoofd laat rusten. Jezus, zelf die oude man,die waarschijnlijk doof is, kijkt op.
Als ik weer opkijk is Riley helemaal rood. De blonde jongen kijkt mij met een mooie lach aan. Ik kijk hem even schuldig aan waarna ik weer naar Riley kijk.
"What the fuck, Riley?" Fluister ik zacht. "Ja, sorry hoor'', fluistert ze terug. "Tuurlijk. Anyway wat wou je zeggen naast de dingen die je over de prins Harry weet?" Vraag ik serieus, waarna ik mijn blik onopvallend op de blonde jongen vestig.
"Wel, luister ik heb m'n toekomst geplant, mijn ouders verschillen 13 jaar, en prins Harry en ik 10 jaar. Dus..'
Ik rust mijn hand onder mijn kin.
Zijn haar is geblondeerd dat zie je zo. Zijn tanden zijn sprankelend wit. En dan nog niet gesproken over zijn ogen. Die blauwe ogen. Mijn god hij is zo knap. Hij heeft zo van die dunne lippen waarvan je ec-
"April. Luister je wel?" onderbreekt Riley mij."Huh. Wat? Ja sorry. Maar hou je mond voordat je weer de aandacht trekt." zeg ik verward. "Waar dacht je aan?" Zegt ze tevens haar wangen rood worden. "Eh nergens maar ik moet even naar de wc", antwoord ik.
Ik sta op en stap naar de wc's toe.
Ik kijk even in de spiegel of er iets op mijn gezicht zit. Niets te zien. Waarom keek hij me dan zo aan? Ik begrijp het niet. Misschien doordat hij me lelijk vond? Wacht nee. Onmogelijk. Ik ben fucking knap. Al zeg ik het zelf. Ik stap weer terug naar mijn tafel. Wat als ik bijvoorbeeld op dat moment iets op mijn gezicht had? Kan toch? Wat was zijn probleem?Doordat ik te diep in mijn gedachten verzonken ben bots ik tegen iemand op. Voor ik het weet heb ik die persoon's koffie gemorst over heel z'n shirt. "Oh my god, het spijt me zo." Ik wrijf het ervan met m'n mouw. " Man, die koffie is heet. Ik denk dat je het nu heel wat erger maakt.", lacht hij. Ik kijk op en zie twee sprankelende blauwe ogen. Het is de jongen met het geblondeerde haar.
" Je mag stoppen met wrijven hoor.", lacht hij nog eens. " Ha, ja, sorry", zeg ik ietwat dromerig. Jezus, hij is nog knapper van dichtbij. Die blauwe kijkers kijken zo door m'n ziel heen.
"Ik ben Niall. Niall Horan.", glimlacht hij.
"En ik ben April Spencer", lach ik dromerig terug.
-----------------------------------------------------
SUPRISE BITCH.
COMMENT EN VOTE ILY
JE LEEST
Missing Princess ft. Niall Horan
Fanfic"Weet je, jij lijkt wel een beetje op prins Harry'', galmt Riley's stem in mijn hoofd "Hoe bedoel je?" "Wel jullie hebben dezelfde haarkleur en dezelfde oogkleur. maar ook dezelfde gezichtsvorm." "Mam waarom heb ik een Welsh accent en jullie een t...