Sema sabah kaltığında çok yorgundu.Kalkmamak biraz daha uyumak onun için o an isteyeceği ilk ve en önemli şeydi ama bir taraftan da okuluna geç kalacaktı .Üstelik okulda ilk ders saatinde türkçe sınavı vardı.uykulu bir şekilde yataktan kalktı .yatağın yanındaki komidindeki çalar saatine baktı .saat sabah altıydı servisin onu almasına tam bir saat vardı.yatağının yanındaki terliklerini giyip tuvalete girdi .Elini yüzünü yıkadıkadıktan sonra dişini fırçalamak üzere dış fırçasını eline aldığında bir ses geldi ağlama sesiydi başta aldırış etmedi televizyondan geliyordur diye düşündü.
tuvaletten çıkıp odasına doğru yürüdü.pijamasını çıkarıp üzerini okul kıyafetlerini giydi.Saçını topladı.Kış günü olduğu için montuna uzanacakken bu sefer bağrış ve ağlayışın birbirine karıştığı yüksek bir ses geldi.Sema sesi tam olarak çıkaramasada babasının sesine benzetti .
montu elinde kalmıştı hemen yatağının üzerine atıp hızlı bir şekilde odasından çıktı.merdivenlerden inerken kalbi küt küt atıyordu.o kadar çok basamağı ne kadar da hızlı inmişti.kendisi bile farketmemişti.O an bir durup ağlama sesinin nereden geldiğini düşündü.Sesler büyük salondan geliyor diye geçirdi içinden en alt kata inip büyük salona doğru yürüyordu ki dışarıdan bu sefer farklı bir ses geldi .Olduğu yerde durdu ne yapacağını bilemedi.Korkuyordu ,çünkü ses ambulans sesine benziyor ve gittikçe yaklaşıyordu .Başından kaynar su dökülmüş gibi olmuş. Korkudan üzüntüden içeride ne olduğuna bakamayacağını anlamıştı.
Kimse holden geçmiyordu .Büyük salondan ise sadece babasının sesi geliyordu.Ya evdeki diğer kişiler onların neden sesi gelmiyordu.Neden sadece babasının sesi geliyordu.Yoksa diğerlerininde sesi çıkıyorda babamın hıçkırıklı ağlama sesi hepsini bastırıyor mu diye düşündü Sema .Merdivene baktı büyük salondan geri geri giderek merdivenlere oturdu.Daha içerde ne olduğunu görmeden korkuyorum diye düşündü.Tekrar yürüdü büyük salona doğru,Kapısından içeri bakmaya cesaret edemedi .Önce yürüyerek sonra ise koşarak merdivenlerden çıkmaya çalıştı.Merdivenlerden çıkarken hızlı koşarak çıktığı düştü ayağı acıyordu.Merdivene oturdu.
Kapı zili çaldı kapı tam merdivenin karşısındaydı.Kapıyı açmak için ayağa kalkmaya çalıştı fakat ayağı kırılmış gibi acıyordu.O esnada büyük salondan nergis hanım çıktı.Nergis hanım evde çalışan hizmetlileriydi.Sema onun yüzene baktı gözü kıpkırmızı olmuştu .Hala ağlıyordu.Kapıda sağlık görevlileri hızlı bir şekilde içeri girdiler.Nergis hanımda arkalarında yürüyüp büyük salona tekrar girdi.Aslında merdivenlerde Sema'yı görmüş semayı görünce ağlamasına iyice devam edip hiçbir şey söylemeden kapıyı açmıştı.Sema zaten bir gariplik olduğunun farkındaydı ama içeriye ambulans girince dahada bi kötü olmuştu.Sanki o an orada bayılacak gibi bir his geldi içine ne yapacağını bilmiyordu.
Kendini o kadar korkak gerçekle yüzleşmeye o kadar cesaretsiz gördü ki hem kendine bakmadığı için kızıyor hemde bacağında ki acıyı hafifletmeye çalışıyordu.Ama bacağı her ne olursa olsun çok acıyordu.O esnada büyük salondan sedir üzerinde birini çıkardılar .Arkasından babam onun arkasında dedem onun arkasında nergis abla ve onun yanında kocası mahmut abi diye geçirdi içinden sema .
geçen herkes onu görmüş ama bir şey dememişti.Ambulansa binip gittiklerini ambulans sesini duyunca anlamıştı.
o an düşündü sonra annem diye bağırmıştı.Annesi yoktu.O zaman ambulansa binip götürdükleri annesimiydi.Sema bunu düşününce daha kötü olmuş.Bacağının acısına rağmen merdivenlerden aşağı inip büyük salona doğru yürüdü.
İçerisi çok büyüktü kapıdan bakınca değişik bir şey göremedi.küçük adımlarla içeriye doğru yürüdü.İçeride bir gariplik vardı .mobilyalar durması gerektiği gibi değildi sanki koltuklar biraz daha iç içe girmiş boş alan çoğalmıştı.Ama bu ona hiç bir belirti gibi gelmedi .koltukları çektikleri yerde cam kırıkları vardı .Sanırım bir bardak kırılmış diye düşündü.Ama bunlarla bir bağ kuramıyordu.Ne ilgisi vardı bunlarla eve ambulans gelmesinin yavaşça büyük salondan çıktı.
