Ό δακρυσμένος Πίνακας Στέφη Καββαδα

Πρόλογος

Τα περισσότερα παιδάκια φοβόντουσαν τη φωτιά, όχι όμως εκείνος.
Του άρεσε να χαζεύει τις πυροχρυσες φλόγες, καθώς χόρευαν νωχελικά στο μαρμάρινο τζάκι.
Το πραγματικό του όνομα ήταν Φίλιπ, Φιλιπ Ρενο, όλοι όμως θα γίνονταν γνωστός ως το αγόρι που δακρύζει.

Το σπίτι του είχε δυο ορόφους, αλλά με μικρά δωμάτια, με λιγοστά, φτωχικά έπιπλα, αλλα εκείνο το ολολευκο τζάκι είχε κάτι το αρχοντικό, κάτι το απόκοσμο.
Ήταν δεν ήταν επτά χρόνων, όταν άκουσε μια κοριτσίστικη φωνή να του μιλάει, μεσα από το μισοσβημενο κούτσουρο.
Του είπε, οτι το όνομα της ηταν Éveillé, που στα Γαλλικά σημαίνει ξύπνια, επειδή δεν κοιμόταν ποτέ.
Την ρώτησε τι ήτανε, του απάντησε πνεύμα.
Ό μικρός έκανε ένα βήμα πισω, χωρίς να το καταλάβει.
Είχε φοβηθεί, ήταν όμως ψύχραιμος.
Πήρε μια ανάσα.
Εκείνη, του ζήτησε να πλησιάσει.
- Τι είδους πνεύμα είσαι; Μουρμούρισε ο Φιλιπ, η φωνούλα μίλησε άδεια, αλλά γλυκιά.
- Θα το μάθεις, εν καιρό.
Σταμάτησε για λίγο και μίλησε ξανά.
-Φίλιπ, μη φοβάσαι. Δεν είμαι κακια. Του ψιθύρισε με -προσποιητή-καλοσύνη, για να τον καθησυχάζει.
- Ωραία. Θα είμαστε φιλοι; Από τότε που μετακομίσαμε εδώ, έχασα τους φίλους μου.
- Φυσικά... Θα σου κάνω ένα δώρο.
-Σοβαρά;λατρεύω τα δώρα!
-Θα σου μάθω να ελέγξεις τη φωτιά.
- Όπως ο πρίγκιπας στο παραμύθι;
-Ναι... Θέλεις;
- Ναι!!
-Ωραία, Αλλά θα πρέπει να μου δώσεις και συ κάτι.
- Τι;.
- Θα το μάθεις όταν έρθει ώρα. Και όταν ξυπνήσεις, θα είσαι σπουδαίος, όπως τα βασιλόπουλια στα παραμυθια που διαβάζεις. Πήγαινε για ύπνο τώρα.

Από εκείνη την ημέρα, ο Φιλιπ περνούσε ώρες μπροστά στις κοκκινοκιτρινες φλογιτσες.
Αυτή, ήταν πάντα εκεί.
Ο Φιλιπ της εδωσε το υποκοριστικό Εύα και έγινε η φανταστική του φίλη...
Ο μικρός ένιωθε πολύ ξεχωριστός, οταν ήταν μόνος, χρησιμοποιούσε τις δυνάμεις που είχε αποκτήσει, μαθαίνοντας να τις ελέγχει, με την Εύα να τον καθοδηγεί.

Ήταν πολύ ενθουσιασμένος.
Όμως, μεγαλώνοντας θα έρχονταν η πληρωμή...
Και η Εύα, που στην πραγματικότητα ήτανε μια εξόριστη δαίμονας από την Μεσοποταμία, δεν θα άφηνε αυτήν την ευκαιρία χαμένη.