မင္းသားေလးရဲ႕ႀကင္ယာေတာ္(completed)

Part 12🐥🐰

အကိုေဂ်ာင္ကုနန္းေဆာင္သို႔အလာနန္းေဆာင္ေရွ႕ကထိုင္
ခုံေလးတြင္ထိုင္ေနႀကတ့ဲအကိုေဂ်ာင္ကုနွင့္ဂ်ီမင္း။ရုတ္တရက္အကိုေဂ်ာင္ကုလုပ္လိုက္တ့ဲအျပဳအမူတစ္ခုေႀကာင့္သူတို႔ဆီကိုေလ်ွာက္လွမ္းေနတ့ဲေျခလွမ္းေတြရပ္တန္႔သြားသည္အကိုေဂ်ာင္ကုကပတ္ဂ်ီမင္းကိုဖက္ျပီးနမ္းလိုက္ျခင္းပင္
ကိုယ္ခ်စ္ရတ့ဲသူကတစ္ျခားတစ္ေယာက္နဲ႔နမ္းေနတာကို
ဘယ္လိုအင္းအားမ်ိဳးနဲ႔မွဆက္မႀကည့္နိုင္ေတာ့တာေႀကာင့္
ထိုေနရာမွလွည့္ထြက္လာခ့ဲသည္
မႀကိဳက္ဘူးအကိုေဂ်ာင္ကုကညီမတြက္ဘဲျဖစ္ရမယ္တျခားဘယ္သူတြက္မွာမျဖစ္ရဘူး…ပတ္ဂ်ီမင္းနင္ကငါအတြက္
ေတာ့တကယ္အရႈပ္ဘဲနင္သာမေပၚလာခ့ဲရင္အကိုေဂ်ာင္ကုကိုငါပိုင္ဆိုင္ရေတာ့မွာနင္ငါဆီကလုယူခ့ဲတာငါနင္ကိုလုံးဝခြင့္မလႊတ္ဘူးနင္ေႀကာင့္ငါစိတ္ဆင္းရဲရသလိုနင္လည္းငါလိုစိတ္ဆင္းရဲေစရမယ္…နင္ကိုဒီထပ္ပိုျပီးလႊတ္ထားလို႔မရေတာ့ဘူး သတိသာထားေနေတာ့ပတ္ဂ်ီမင္း

~~~~~
ခ်ိဳတယ္အရာအားလုံးထက္ ေလာကမွာအခ်ိဳဆုံးဆိုတ့ဲအရာ
ေတြေတာင္ေပါက္စႏႈတ္ခမ္းေလးေတြေလာက္ခ်ိဳမွာမဟုတ္ဘူး။အစကေတာ့ယူရီလာတာျမင္လို႔ေပါက္စကိုတမင္နမ္း
လိုက္ျခင္းပင္။ယူရီတစ္ေယာက္ျမင္ျပီးျပန္သြားေပမယ့္
က်ေနာ္ဒီႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကိုမလႊတ္ေပးခ်င္ခ့ဲေပ။ဒီခ်ိဳျမိန္လွတ့ဲအနမ္းေလးရပ္တန္႔ျပီး ျပီးဆုံးသြားမွာႏွေျမာေနမိသည္အႀကာခ်ိန္ထိဒီႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကိုသုံးေဆာင္ျပီးမွာေလလိုအပ္မူေႀကာင့္ရင္ဘတ္ကိုလာထုေသာလက္ေလးေႀကာင့္နွေျမာျပီးလႊတ္ေပးလိုက္ရသည္
သို႕ေသာ္~~~

"ဘာ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
မ်က္ရည္ေတြက်ေနတ့ဲေပါက္စေလး
"ဘာလိုငိုတာလဲ…ဘာျဖစ္လို႔လဲကိုယ္ကိုေျပာေလ"
"…………"
ေမးတာကိုမေျဖဘဲမ်က္ရည္ေတြဘဲက်ေနတာနဲ႔သူပုခုံးေလးကိုကိုင္လိုက္ေတာ့လက္ကိုပုတ္ထုတ္ျပီး
"က်ေနာ္ကိုမထိနဲ႔…က်…က်ေနာ္သြား သြားလိုက္ပါအုံးမယ္"
ေျပာျပီးတာနဲ႔ေျပးထြက္သြားတာလွမ္းဆြဲခ်ိန္ေတာင္မရလိုက္ဘာလို႔ငိုသြားမွန္းလည္းမသိ ဘာျဖစ္လို႔လဲငါကိုစိတ္ဆိုးသြားလို႔မ်ားလား ငါသူကိုနမ္းလိုက္လို႔စိတ္ဆိုးသြားတာလား ငါမွားသြားျပီလားသူကိုတန္ဖိုးမထားသလိုျဖစ္သြားျပီ
ကိုယ္အေတြးတိမ္သြားလို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္ကေလးရယ္