Kaçış

KAÇIŞ

Josephine
Okulum , ailem , arkadaşlarım -sözde arkadaşlarım- evim...Herşey canımı sıkıyordu. Okuldaki derslerden sahte arkadaşlık ilişkilerinden ailemin beni yok saymasından evimde kendimi bir hayaletmiş gibi hissetmekten bıktım... Sadece ben vardım. Tek başıma. Aslında kardeşim Jacob ve şey vardı neyse. Jacob bana kendimi değerli ve güvende hissettiriyor ne zaman canım sıkılsa beni neşelendirmeyi başarıyordu.Onu herkesden daha çok seviyordum.Tabi en çok o kahve saçlarını karıştırıp sonra sıkıca ona sarılmayı seviyordum ama artık tüm bu sorunlardan o kadar bıkmıştım ki onu bile yok sayarak evden kaçmaya hazırdım. Henüz 19 yaşındaydım ve artık yeni bir hayat kurmam gerektiğine inanıyordum.
Planımızı yapmıştık,artık evden rahatça kaçabilirdim.Çünkü herkez öldüğümü düşünüyordu sonuçta.
İKİ YIL SONRA
Jacob
Ablam ortadan kaybolalı iki yıl geçmiş herkes hayatına devam ediyordu. Ben hariç. Ablama olan özlemim gittikçe azalmak yerine artıyordu herkes cam kırıkları içinde gördüğü kanlar ve intihar mektubuna karşın öldüğünü sanıyolardı fakat içimde hâlâ yaşadığına dair bir umut ışığı vardı. Nedense ölmüş olabileceğini kendime inandıramıyordum.
Josephine
Yeni hayatımda iki yıl geçirmiştim , intihar süsleri verdiğim için kimse peşime düşmemişti bildiğim kadarıyla.İlk birkaç hafta haberleri takip edip kendimle ilgili haber olup olmadığına bakıyordum.Bu kendimi garip hissettiriyordu ama en azından çok mutluyduk.Jacob'u çok özlüyordum.O,o ,o benim öldüğümü sanıyordu...Ona bir mesaj atmak istiyordum fakat Jacob duygularını çok belli eden bir kişilikti ve ailemin beni bulup daha fazla üzmesini istemiyordum. Bu yüzden canım kardeşimden de vazgeçmek zorundaydım bu benim için ne kadar zor olsa bile.
Jacob
Bazen okul çıkışı arkadaşlarımla olduğumu söyleyip yakın çevrede ablamı arıyordum. Onu bulmak için herşeyimi verirdim. Bu aralar bunu yapmayı da bırakmıştım. Ve bunları düşünürken aklıma aniden bir fikir gelmişti. Yarın 18 yaşıma giriyordum yani artık daha özgür olabilecektim. Bu sayede ablamın gittiğini düşündüğüm yerlere daha rahat bakabilirdim. Ancak ailem buna fırsat vermeyeceğinden bunu gizlice yapmak zorundaydım. Bu sebeple doğum gününden sonra akşam geç saatlerde yola çıkacaktım.
Hemen bavulumu hazırlamaya başladım...