Just Like The Clouds

Kabanata 5

"Ah.. Zara?" gulat kong tanong at saka siya hinarap nang tuluyan.

"Ateeee! Hala, di ko inexpect na nandito ka. Paano? Saka bakit po kayo nandito?" excited na excited na tanong niya. Gulat din akong napangiti dahil sa reaksyon niya.

"Coach saka player kasi 'yung dalawa kong kuya. Diba player din kuya mo?"

"Opo! Grabe. Hindi ko po talaga ine-expect! Nakailang kwento pa naman po ako kay mama tungkol sa inyo kasi akala ko never na po tayong magkikita. Gusto nga po niya kayong makita e." Ngumiti ako sa sagot niya. Kahit ako ay hindi umaasang maaalala pa niya ako.

"Nasaan ate mo, Zara?" I casually asked her. I can say that we're close, kinda. Limang minuto palang siguro kaming nag-uusap pero ang dami na niyang nasabi. "Lumabas po, e. May bibilihin lang daw po."

Tumango-tango ako bilang sagot. Maybe I can get her number so we can meet more often. I'm starting to like her, to be honest. Kinapa ko ang aking pantalon pero wala akong dalang phone. Naiwan ko ba sa sasakyan?

"Labas lang ako saglit, ah. Babalik din ako," she smiled at me before I left the court. Medyo malayo ang parking lot dito kaya matagal rin akong naglakad-lakad. Malaki ang lugar na ito kaya maraming tao sa paligid, and it's weekend.

Binuksan ko ang pintuan ng aking sasakyan para hanapin ang phone ko. Nasa driver's seat iyon na naiwan ko siguro kanina.

Babalik na sana ako nang madaanan ko ang food court kung saan naroon ang ate ni Zara. My gaze slowly went down to her belly and I suddenly felt nervous. Sabi ni ate Eris ay napansin daw niya na hindi normal ang laki ng tiyan nito. I finally confirmed it just within a second of looking at it.

Nagbabayad na siya kaya hinintay ko itong makalabas sa food court saka ako sumabay sa paglalakad. At first thought, I was thinking she would not recognize me at all. Pero mali pala ako.

"Ate Heaven.. anong ginagawa niyo dito?" nalilito nitong saad.

"Nanonood ako nung game."

Nagpatuloy kami ng pag-uusap tungkol sa kung paano raw walang tigil sa pagkkwento si Zara mula noong makauwi sila galing sa ospital. Talagang hindi rin pala ito nakalimot nung nagkita kami. I also found out her name. It's Hera.

"Ate, nagkita na pala kayo, e."

"Oo nga," sagot ng ate niya at hindi siya tinapunan ng tingin.

"Ate, alam mo. Sumama ka kaya samin mamaya? May dinner kami! Para maipakilala kita kay mama. Sure ako matutuwa 'yonnn," pa-anyaya ni Zara habang inaayos ang pagkakatali ng kaniyang buhok. I'm just sitting beside them while watching Sky run around the court.

"Zara, baka busy naman siya. Wag mo nang abalahin," pagpuna ng ate niya habang hawak ang maliit na bukol palang sa kaniyang tiyan.

"Lumabas na kasi 'yung result para dun sa last quarter. High honor din ako kaya gustong mag-celebrate nila mama. Sige na, ate Heaven! Magkakilala rin naman kayo ni kuya kaya hindi ka na talaga iba samin, diba 'te?" bumaling si Zara sa kaniyang kapatid.

"Ikaw na bahala. Para sayo naman 'yun, e."

I just happened to notice how they're alike. Zara is like a ball of sunshine, so vibrant and fun while her sister, have this cozy and warm attitude that would make you want to get closer to her, hindi rin ito palasalita gaya ni Zara.

"Ano, ate Heaven? Sama ka na?" she urged.

"Nakakahiya kasi," I said and scratched the back of my head. "Hindi, ate. Promise! Pinky promise oh. Matutuwa sayo si mama, sobraaaa."