I went home at nearly 8 pm in the evening. Nawala sa isip ko ang oras kanina at napasarap ang aming kwentuhan ni Miss Helena. Hindi ko napansing maghahalos limang oras pala ako doon sa Gensing Music Studio.
Humaba pa kasi ang aming usapan matapos kong tumugtog sa harapan niya. And she's a good listener too. Na kwento ko sakanya ang halos lahat nang nangyari sa akin pati narin ang tungkol kay ate Ariyah at Voltaire. But I kept their names hidden. I don't know why, pero nahihiya akong baka may common friends siya with the two at ayokong kumalat ang sekreto ko.
I'll keep it to me and to my friends only. Ayoko nang mas lumaki pa ang problema ko.
Naaalala ko parin ang kanyang mga naging komento sa sitwasyon ko sa akin. 'Na kung para talaga sa akin ang isang tao ay kusa iyong ibibigay sa akin ng diyos. At hindi ko na kailangan pang manira nang tadhana nang iba. Na sa love story nila isa lang ako sa mga pagsubok na dumating at kailangan lang akong maover come ng bawat isa sa kanila'.
Alam kong opinyon lang ni Miss Helena iyon, ngunit hindi ko maiwasang masaktan kasi she's siding ate Ariyah too. Like the others did. They're siding ate Ariyah. Tama naman kasi mali rin ako for keeping the wedding delayed for years.
Maybe I should stop now.
Nakapag-confess na naman ako noon. I don't know kung na aalala niya pa. Maybe after years of delaying the supposed wedding it should be done very soon now.
Miss Helena's words stung me deep with remorse.
I smiled in nowhere as tears started to form in my eyes.
The long wait is finally over. Ate's getting married soon.
SA BUS STOP ako naka-upo at naghihintay nang masasakyan. When someone grabbed me in the arm. Ready na sana akong ilabas ang mga matutunan ko sa martial arts nang mapagsino iyon. Its Voltaire.
Ang kabang naramdaman ko ay pansamantalang nawala nang makitang siya lang pala iyon. Ngunit agad ring bumalik at mas naging malakas ang tibok ng puso ko nang marealise nito kung sino si Voltaire rito.
Napatulala lang ako sakanya.
"Alam mo ba kung anong oras na? Everyone is crazy looking for you! Haven't you know that?!" Matalim ang mga matang nakatitig siya ngayon sa akin.
A-and did I just see longing crossed his eyes? Or maybe its just me daydreaming again.
"A–ee–"
"Get in."
Halos sumubsob na ako sa sasakyan niya nang ipasok niya ako sa loob. "A-ano ba." Halos hindi na lumabas sa bibig ko ang pagtutol na iyon.
"Fasten you seat belt." Matalim niyang utos.
Nahintatakutan naman akong sumunod agad sa utos niya. Malakas na sinara niya ang pintuan at umikot sa driver's seat.
I could hear his heavy breathing. I see how his grasps to the steering wheel tightens and his finger becomes pale white on his hold. He's biting his lower lip so hard then suddenly, a loud bang on the steering wheel made me jump in fear.
He's mad. Real mad. And I don't know why.
"V-voltaire." Anas ko nang makitang nanggagalaiti na siya sa galit.
