~Stray Kids Reaction~

•

Stray Kids: Sakarlık

CHAN

Onda bir büyük baba havası var, ve seni canın yanarken görmeye dayanamıyor. Eğer bu hiçbir yerde keskin bir köşe olmaması anlamına geliyorsa, öyle olsun. İyi olup olmadığını görmek için seni sürekli kontrol eder ve cevap hayırsa, sadece iç çeker ve hastaneye giderken sana bir konferans verir.

"İyi misin, babygirl?" Chan'ın yatıştırıcı sesi telefonun diğer ucundan geliyordu, ama bacağına yayılan zonklama hissini ortadan kaldırmadı. Sakin olmaya çalıştın ve ona iyi olduğunu söyledin, ama hareket ettiğin anda dişlerinin  arasından nefes verdin. Duymamasını umuyordun, ama iç çektiğini duyduğun an seni duyduğunu anladın. "10 dakika içerisinde yanında olacağım. Hastaneye giderken neler olduğunu söyleyebilirsin."

MINHO

Seninle ilk tanıştığında o kadar kötü olduğunu düşünmüyordu. Elbette, zaman zaman birlikte yolculuk yapardınız ve normalde bacaklarının her tarafında morluklar vardı, ama daha kötü de olabilirdi. Kolunu kırana kadar olan buydu. Bundan sonra Minho seni kontrol etmeden birkaç saatten fazla duramazdı ve çoğu gece iyi olup olmadığını kontrol etmek için evini ziyaret ederdi.

"Bu başka bir morluk mu?" Minho ve sen Netflix izlerken bacağının üzerinde büyük mor bir nokta gördü. Sadece onaylar biçimde başını salladın, filme daldığın için söylediklerine çok dikkat edemedin. Bir kez daha sehpanın üzerinden geçerken bacağını masaya çarptın, ve bir darbe daha. "Bir gün, incinmemen için seni bir kavanoza kapatacağım."

CHANGBIN

Her düştüğünde gülmemek için elinden geleni yapıyor, söz vermişti, ama bu çok komik. Açıkçası çok incindiysen, gülmeyi bırakacak ve yardım etmek için elinden geleni yapacaktır, ancak çoğu zaman orada duruyor ve gülüyor. İyi tarafından bakmanı sağlar ve çoğu zaman çok fazla acı çekmediğin sürece sakarlığına sen de gülersin.

"Y/N, düşmeyi bırak!" Sözlerini kahkahalarının arasından zorlukla çıkarabiliyordu, ama ayağa kalkmadığında sessizleşirdi. Omuzlarının titrediğini fark ederdi, ağlıyor gibiydin, ve paniği devreye girerdi. Başsız bir tavuk gibi koşması sana pek yardımcı olmayacaktı, ama Changbin'in sana yardım etmek için ne yapacağına dair hiçbir fikri yoktu. Sonunda, birkaç dakika panikşedikten sonra omzuna dokunur ve seni kendine döndürürdü. Ağlıyordun, ama gülmekten. "Seni aptal! Yaralandığını sandım."

HYUNJIN

Kendine zarar vermenden bıkmıştı, boş vaktinin olduğu her an seni gözünün önünde tutardı. Çoğu akşamı onların yurdunda ya da kendi dairende birlikte geçirirdiniz. Kendi iç huzuru için etrafta kesici ya da delici hiçbir şey bırakmazdı, onunla olduğun sürece incinemezdin.

"Bu sefer neydi?" Hyunjin'e 100. kez gibi gözüken ayak parmağını kırmıştın ve dürüst olmak gerekirse, bunu yaptığına inanamıyordu. İnatçı ayak parmaklarından kaçınmak için dairenizde net yollar bulunduğundan emin olmuştu ve yine de kendine kötü bir şekilde zarar vermeyi başarmıştın. Doğruyu söylemek gerekirse, Hyunjin'nin senin için yapmış olduğu “yola” dikkat etmedin ve sadece parmağını kanepeye çarptın. "Eğer durmazsan tüm mobilyaları kaldırmam gerekecek."

JISUNG

Senin tapılası olduğunu düşünüyor, şaka yok. Her seyahate çıktığınızda, incinmediğin sürece, sırıtır ve vücudundaki her kemikle seni sevdiğini bildiğinden emin olur. Yaralandığında, kayıp bir köpek yavrusu gibi olacak, ancak sevgisi senin için yeterince iyi. Sana birkaç öpücük vermesine izin ver ve daha iyi olmasa da eskisi kadar iyi olacaksın.

"Aman Tanrım, Y/N. İyi misin?" Kanlı dizlerini görüp yanına çömelirdi. Yürüyüşe çıkmanın kötü bir fikir olduğunu biliyordun, ama Jisung çok heyecanlıydı, nasıl hayır diyebilirdin?
Şimdi orada acı içinde yerde oturuyor olurdun. Bu Jisung dudaklarını sana bastırıncaya kadardı. Çantasında bandaj aramaya başladı, ama onu durdurdun ve başka bir öpücük istedin.

'Bir tane daha, sonra daha iyi olacağım.'

FELIX

Eğer incinmeye devam edersen, yakında kalp krizi geçirecek. Onu her aradığında kendini yaralamış olmandan endişe ediyor, ve onu her aramadığında kendini yaralamış olmandan endişe ediyor. Sadece sürekli bir endişe hali içinde, ve iyi bir nedeni var. Birkaç haftada bir senden, ona parmağını bir şeye sıkıştırdığını ve kırdığını ya da yanlışlıkla bir şeyi parçalayıp vücudunun bir kısmını kestiğini söylediğin bir telefon alıyor.

"Hey bebeğim, naber?" Telefonda iyi olduğunu onaylamanı beklerken nefesini tuttu. Titrek nefesini duyduğunda, kendini tekrar incittiğini bilerek kalbinin biraz daha hızlı attığını hissetti. Telefonla konuştuğunuz sırada yarana bakmak için evine gelmek üzere hazırlanıyordu, sen de ona neler olduğunu anlatıyordun. Buna cevap olarak iç çekti, evden çıkmak üzereydi. "10 dakika içinde orada olacağım, bebeğim. Birkaç dakika bekle."

SEUNGMIN

Kendine yanlışlıkla zarar verdiğinde, yeterince sık olmasına rağmen ne yapacağını bilemezdi. Genellikle Chan'ı arar ve ondan malzeme getirmesini isterdi, ancak Chan'ın meşgul olduğu durumlarda Seungmin cahil kalırdı.

"Chan hyung telefona cevap vermedi, görünen o ki doktorun benim." Seungmin, ilk yardım çantasının içini incelerken mırıldandı. Ayak bileğini burkmuştun ve üstüne basamazdın, doğal olarak erkek arkadaşını aradın. İlk yardımda çok iyi değildi, bu yüzden ya bir bandaj sarmaya ya da işe yarayacak bir öpücük verme yoluna başvuracaktır. En büyük korkuların, bir rulo gazlı bez ve bir makas çıkardığında gerçekleşti. "Bu, Chan hyung beni geri arayana kadar iş görür, tamam mı?"

JEONGIN

Sana bakmak için herhangi bir fırsat arayacaktır, bu yüzden fırsatın düzenli olarak gelmesi onun için bir nimettir. Zaten sık sık birlikte olmaya çalışırsınız, yani genellikle yaralandığında yanında olur. Ne yapacağını her zaman bilmiyor, ama her zamanki gürültülü ve neşeli benliği olarak seni nasıl rahatlatacağını biliyor.

"Hey, hey, dikkatini ona verme bebeğim." Bacağındaki açık yaraya bakmanı durdurmak için başını kaldırdı.  Ambulansı beklerken seni eğlendirmek zordu, ama paniğe kapılmamak için bunu yapmalıydı. Her birkaç dakikada bir bacağına bakmaya karar vermen dışında iyi gidiyor gibi görünüyordu ve Jeongin yaraya bakmanı durdurmak zorunda kalacaktı.  "Bana bak. Elbette ben daha ilgi çekiciyim."