အတိတ္ မွ ပစၥဳပၸန္ဝယ္

2-2

"......." ငါနဲနဲေတာ့ စိတ္ကြက္္သြားတယ္ ဒါနဲ႔ဘာမွေျပာမေနပဲ သူ႔ခုံမွာပဲ အျပန္အလွန္အေနနဲ႔ သြားထုိင္လုိက္တယ္

"ခုနက ေကာင္မေလးကမဆုုိးဘူးပဲ မင္းေကာင္မေလးလား ?'' ငါသိခ်င္တာကုိ တုံးတိပဲေမးလုိက္မိတယ္ သူငါ့ကုိအစိမ္းလုိက္ဝါးစားမတတ္ကုိ ျပဴးၾကည့္ၿပီးေတာ့

"ဘာလဲ ခင္ဗ်ားက သူ႔ကုိ ၾကဳိက္သြားလုိ႔လား? "
အလဲြႀကီးလဲြကုန္ပါပီ..... သ႔ူေကာင္မေလးကုိ ငါကၾကဳိက္တယ္လုိ႔လဲမေျပာေသးဘဲနဲ႔ ဘယ့္နဲ႔ သတ္မလုိ ျဖတ္မလုိႀကီးလာၾကည့္ေနတာလဲ

"အဟမ္း... မင္းေကာင္မေလးမလား မၾကဳိက္ပါဘူး ငါက ဒီတုိင္း စိတ္ဝင္စားလို႔ ေမးၾကည့္႐ုံေလးပါ ''
သူက ခုထိ အၾကည့္ကုိမျပင္ေသးဘဲ စကားကုိတစ္လုံးခ်င္း ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာလာတယ္

"မေမးနဲ႔ မၾကဳိက္ဘူး စိတ္လဲမဝင္စားနဲ႔ဗ်ာ သူက ကြၽန္ေတာ္ ခ်စ္ရသူ  သူ႔ကုိဘယ္သူမွလာၾကဳိက္လုိ႔လဲမရဘူး သူကလဲမၾကဳိက္ရဘူး ကြၽန္ေတာ္ ကလဲြလုိ႔ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ အစတည္းက သူက ကြၽန္ေတာ့္......အပုိင္  ''

F.....B... : before he accident

"မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္က ဒီအတုိင္း အခြင့္ၾကဳံလုိ႔ ကူညီခဲ့ရတာပါ စိတ္ထဲသိပ္မထားပါနဲ႔ '' လီက်င့္မင္ဟာ ခုေလးတင္ အလုပ္ျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ လုပ္ငန္းတူ မိတ္ေဆြေတြ နဲ႔ ကုမၸဏီေ႐ွ႕ ႏွစ္လမ္းေက်ာ္က စားေသာက္ဆုိင္ကုိ စကားေလးေျပာရင္း လမ္းေလ်ာက္လာေနတာေပါ့
M-1*
"ဒါနဲ႔ လတ္တေလာ ဟြမ္႐ွင္း တကၠသုိလ္ကသတင္းေလ  က်ဳပ္တုိ႔ စီးဟြးေရးသမားေတြအတြက္ ေတာ့မဟုတ္ေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္နာမည္ႀကီးတယ္ေနာ္ ''

M-2*
"ခင္ဗ်ားက ဒီနွစ္ဦးက ေက်ာင္းသားေတြ အထူးခ်ြန္ဆုံးနဲ႔ အမ်ားဆုံးေအာင္ျမင္သြားတဲ့ ဟြမ္႐ွင္းလား ကြၽန္ေတာ္ၾကားတာေတ့ာ အ့ဲဒိေက်ာင္းက ဆရာေတြက တယ္>ေတာ္တယ္ဆုိပဲ အရည္အခ်င္းလဲ ျပည့္ဝတယ္တဲ့ အဲ့လုိ လူေတြ ေက်ာင္းေတြမွာ အမ်ားႀကီးလုိအပ္တယ္ေလ လီလူႀကီးမင္း ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား?'' လီက်င့္မင္ကလဲ ဘာေတြ သဘာက်ေနတယ္မသိဘူး ဂုဏ္ယူျပဳံးႀကီးကုိ ျပဳံးၿဖီးေနတာ သူမဟုတ္တဲ့အတုိင္း