Rosemary. Dat is mijn naam. Heel erg moeilijk om uit te spreken voor Nederlanders. Ik let er niet eens meer op, maar het is wel een reden waarom ik bij nieuwe vriendschappen altijd roep 'noem mij maar Rose!' En dan nog presteren sommigen om mij Roos te noemen. Wel lekker Nederlands.. Waarom ik zo'n ingewikkelde naam heb is simpel: ik ben kwart Brits. Mijn vader is half Brits. Zijn moeder komt oorspronkelijk uit Engeland, maar is na de oorlog verliefd geworden op een Nederlandse jongen, mijn opa. Voor vijfentwintig jaar hebben ze in Nederland gewoond maar nog voordat ik geboren werd zijn ze naar Engeland verhuisd. Het is dus vanzelfsprekend dat ik hen niet vaak zie.. Maar goed; ik heb ook nog een broertje met hetzelfde probleem. Hij is nog maar zes jaar oud en zijn naam is Matthew. Helemaal een drama. Voor zijn klasgenootjes is het dus gewoon Matt. Als je tot nu toe denkt: goh, dit is nog wel een normale familie.. think again. Op dit moment woon ik samen met mijn moeder en broertje bij mijn stiefvader en zijn zoon. Mijn ouders zijn dus gescheiden. En dan denk je vast: dat is toch niet zo bijzonder? Nou, hier komt het.. Mijn moeder en vader zijn nu bijna vijf jaar gescheiden. Maar mijn moeder heeft ook al vijf jaar een relatie met mijn stiefvader.. En mijn vader zelfs al langer met zijn vrouw! (Ja, hij is inmiddels ook al hertrouwd.) Is dit niet gestoord? Af en toe voelt het echt of ik in een slechte soap ben beland. Maar het is echt, en het is mijn leven..
JE LEEST
Toxic
Romance'Stefan' zeg ik zachtjes en hij draait zijn hoofd richting mij. 'Krijg jij nog problemen met de politie eigenlijk?' vraag ik en ik zie dat zijn linkerarm zich aanspant en nu verkrampt het stuur vasthoudt. 'Ik heb een waarschuwing gekregen.' zegt hij...
