Toxic

2.2

Drie dagen later is de meivakantie eindelijk in zicht. Ik kreun als mijn wekker afgaat, iets wat ik de aankomende twee weken zeker niet ga missen. Wat ga ik eigenlijk wel missen? Zeker niet schoolgangen vol irritante kleuters van de eerste en tweede klas. Of het groepje jongens die het leuk vinden om vieze opmerkingen naar meisjes te maken, altijd precies als er geen leraar in zicht is. Of de Diva's zoals Megan ze noemt, een meidengroep van die bestaat uit vooral meiden uit de zesde klas maar waarvan helaas ook een paar in ons jaar zitten. Mijn vriendinnen en ik zijn niet vaak hun slachtoffer omdat we geen 'losers' zijn maar een zogeheten modeblunder wordt wel altijd opgemerkt. Over modeblunders gesproken; wat moet ik aan op de laatste dag voor de meivakantie? Iets wat schreeuwt : tgif (voor de mensen die het nummer niet kennen: thank god it's Friday). Ik besluit om een lichte spijkerbroek aan te doen, met een wit topje met kant en sandalen met een sleehakje. Het is immers 21 graden buiten. Als ik mijn bedachte outfit aantrek bekijk ik mij goed in de spiegel. Het kanten topje is nog van vorig jaar, en ik merk dat hij iets strakker bij mijn borsten is gaan zitten. Ik grijns, eindelijk was ik van een B cup naar een C cup gegaan en ik ben er erg blij mee. Mijn moeder heeft ook altijd een C/D cup gehad en had een keer bekend dat ze zich er meer vrouwelijk door voelt. Dat is ook precies hoe ik mij nu voel: vrouwelijk. Niet meer dat onzekere meisje van een paar jaar terug. Pling. Het scherm van mijn mobiel licht op. Snel unlock ik hem en open ik Whatsapp. Een berichtje van Megan. Een van de redenen dat we zulke goede vriendinnen zijn is dat we niet ver van elkaar af wonen. Bitchh are you awake yet? Ik ben over 10 minuten bij je! Hoe kan je zo vrolijk zijn in de vroege morgen? Ik besluit te antwoorden met een slaap-emoticon. Snel bind ik mijn haar in een rommelige staart en ren ik naar beneden. Mijn kleine broertje Matthew staat al in de gang met één schoen aan. 'Goedemorgen dondersteen.' Roep ik en hij steekt zijn tong uit. Ik ren door naar de keuken waar ik mijn gesmeerde boterhammen en een flesje water uit de koelkast pak. Als ik mij omdraai bots ik bijna tegen Stefan op, mijn stiefbroer. 'Morning' mompelt hij. Ik moet moeite doen om niet te lachen, z'n bruine haren zitten behoorlijk door de war. 'Goeiemorgen zonnestraaltje.' Hij werpt mij een vernietigende blik toe. Ik rol met mijn ogen en zucht diep. Inmiddels wonen mijn moeder, kleine broertje en ik al bijna vier jaar samen met Stefan en zijn vader maar Stefan en ik zijn nooit echt dikke vrienden geworden. Hij is ook minstens zes jaar ouder dan mij, en hij laat het altijd duidelijk merken dat hij zich 'beter' dan mij voelt. Ik hoor het getik van mijn moeders hakken de woonkamer in komen. Ik wurm mij langs Stefan heen en loop ook de woonkamer in. 'Goedemorgen lieverd.' Mijn moeder werpt mij een warme glimlach toe. 'Goedemorgen mams!' Ik geef haar een knuffel. Dan gaat de deurbel. Megan. 'Ik moet gaan!' roep ik terwijl ik naar mijn tas ren om de boterham en het flesje water erin te stoppen. 'Moet je geen jas aan, je bent nu erg.. bloot.' Hoor ik Stefan' zware stem zeggen en ik draai mij verbaasd om. Mijn moeder steekt haar hoofd om het hoekje en beaamd Stefan. 'Doe je spijkerjas maar aan, het is nog vroeg he' Ik knik, pak mijn spijkerjasje en mijn tas en storm dan naar buiten. Megan staat bij het tuinhekje en ik zwaai. Dan loop ik naar mijn fiets en haal ik hem van het slot. Mijn gedachten dwalen af naar wat er zojuist gebeurde. Waar bemoeide Stefan zich ineens mee? Hij is meestal super afstandelijk en nu is hij ineens aan het moederen.. Met een zucht til ik mijn fiets over een kleine plantenbak heen en loop ik richting Megan. De laatste schooldag voor de meivakantie. Finally. Dit kan ik..