Zawgyi
မွန္ျပတင္းေပါက္ကေန တိုးဝင္လာတဲ့ ေနျခည္ႏုႏုက ေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕ မ်က္ႏွာ ျဖဴျဖဴေလးကို တိုက္႐ုိက္လာထိတာေၾကာင့္ မ်က္မႈန္ကုတ္လိုက္မိသည္။
မ်က္လံုးေတြ မဖြင့္ေသးပါဘဲ ေ႐ွာင္းက်န္႔ လက္ေတြက ေဘးတစ္ေနရာကို လိုက္စမ္းၾကည့္ေတာ့ ဗလာသတ္သတ္။
လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေျမႇာက္ကာ အပ်င္းေၾကာဆန္႔ထုတ္ေတာ့ တစ္ခုခုနဲ႔ တိုက္မိသလို ခံစားရလို႔ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့
ညာဘက္လက္နဲ႔ သူစမ္းၾကည့္တုန္းက မ႐ွိတဲ့ ရီေပၚက ဘယ္ဘက္မွာ ထိုင္ကာ သူ႔ကို ျပံဳးၿပီးၾကည့္ေနသည္။
ရီေပၚ့ကို ျမင္တိုင္း ခြၽဲခ်င္ေနတဲ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔က ေစာင္ကိုေခါင္းျမႇီးျခံဳၿပီး ယုန္ကေလးလို ျပန္ဝပ္ေနလိုက္သည္။
"ဟမ္း..ကေလးတစ္ေယာက္ ခုထိ မႏုိးေသးဘူးဘဲကို"
ရီေပၚက ေစာင္ပံုထဲမွာ ဝပ္ေနတဲ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔နားနားေလးကပ္ၿပီး တိုးတိုးေလး ေျပာသည္။
"ေရာ္ တကယ္ႀကီး မႏုိးေသးတာလား ! ထားပါေလ ဒီေန႔ အျပင္သြားရင္ ေကာင္းမလားလို႔ ေျပာမလို႔ဟာကို မႏုိးေသးရင္လဲ က်န္ခဲ့ေတာ့ "
ရီေပၚက ကုတင္ေပၚကဆင္းေတာ့ ဝပ္ေနတဲ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔က အသံဆာဆာေလးနဲ႔ ေအာ္သည္။
"ႏုိးၿပီ!"
ရီေပၚ လွည့္မၾကည့္ဘဲ ေ႐ွ႕ဆက္သြားဖို႔ျပင္ေတာ့ ခါးကို လာရစ္သြယ္တဲ့ လက္တစ္စံု ။ သူ႔ရဲ႕ ေက်ာျပင္ေပၚ ဟိုလိွမ့္သည္လွိမ့္ လုပ္ေနတဲ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕ ဆံပင္စုပ္ဖြာေနတဲ့ ဦးေခါင္းေလး ။
"ႏုိးပါၿပီဆို!"
ခြၽဲႏြဲ႔ၿပီး ကေလးလုပ္ေနတဲ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို ေကာက္ေပြ႔ကာေရခ်ဳိးခန္းထဲသို႔ ပို႔ရသည္။
ေခၚတုန္းက သူ႔ေဝယာဝိစၥလုပ္ေပးမဲ့သူ ၊ အခုျဖစ္ေနတာက သူကသာ ကေလးထိန္းျဖစ္ေနတာ ။
ေ႐ွာင္ေ႐ွာင္းက်န္႔ ရဲ႕ ေကာင္းမႈ!!!
-------
ဟူဒီ အျဖဴေလးဝတ္ကာ ဂ်င္းျပာေလးနဲ႔ ကားေပၚကို တလႈပ္လႈပ္တက္လာတဲ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔က ရီေပၚ့ရဲ႕ အသဲအသက္။
